این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره برگزاری جلسه‌های ادبی در مکان‌هایی مثل کافه‌ها اظهار کرد: برگزاری جلسه‌های ادبی در کافه‌ها خیلی چیز تازه‌ای نیست. در دوره‌ای که شعر سبک هندی رواج داشت، این قالب شعری اصلا به شعر قهوه‌خانه‌ای مشهور بود؛ یعنی قهوه‌خانه‌ها مکانی بودند که شاعران می‌آمدند و در آن‌جا جمع می‌شدند. در برگزاری این جلسات مهم سلامت افراد و سلامت آن جلسه است. اگر جلسه‌ طوری باشد که هرکس ساز خودش را بزند و کسی هم نتواند آن جلسه را هدایت کند، خوب نیست.

او افزود: به طور کلی بودن جلسات ادبی بهتر از نبودن آن‌ها است. وقتی جمعی ایجاد می‌شود، معمولا کم یا زیاد درباره اخبار فرهنگی و وضعیت شعر این روزگار صحبت‌هایی می‌شود که مفید است و نمی‌توان گفت که چیزی از آن جلسات حاصل نمی‌شود. میزان بهره‌وری نشست‌های انجمن‌های ادبی بستگی به این دارد که افراد حاضر در آن جلسه‌ها چه کسانی هستند و در شعر معاصر نقش اثرگذاری داشته‌اند یا نه تا بتوانند راهنمایی درستی کنند. در غیر این صورت ممکن است در آن جلسات، سال‌ها یک مسیر را بروند اما جوانان اصلا اثری نپذیرند.

این منتقد ادبی همچنین درباره انتخاب یک جلسه مفید ادبی توسط جوانان، بر توجه به شاعرانی که در آن جلسه شرکت می‌کنند، تاکید کرد. 

نوربخش با بیان این‌که معمولا شعر شرح حال زمان خودش است، گفت: شاعر معاصر آن‌چه را در اطرافش می‌گذرد به زبان خودش می‌گوید. شعر در قدیم بیشتر حالت درونی داشت و شاعر کمتر به بیرون توجه داشت اما این روزها شعر بیرونی شده است و سعی می‌کند وارد اجتماع شود و بیشتر از زبان و حال مردم سخن بگوید. در نشست انجمن‌های ادبی هم باید به این مسئله توجه شود و شاعران شعر درون‌گرای قدیم را کمتر دنبال کنند.

شاعر مجموعه «شاعر پرنده‌ای است» با اشاره به این‌که معمولا آثار مثبت فضای مجازی بر روند برگزاری جلسات ادبی بیشتر از آثار منفی آن‌ است، بیان کرد: در فضای مجازی تاثیرات منفی‌ای هم هست؛ خیلی کارها هست که شعر اصلا حتی یک قطعه ادبی و حتی در حد مبتدی هم نیست. اما آن‌هایی که خودشان سخن‌شناس هستند باید بد و خوب را از هم تشخیص بدهند، چون فضای مجازی را که نمی‌شود از کسی گرفت. اما در مجموع در فضای مجازی هم آن‌هایی که شاعران استخوان‌داری هستند، از آثارشان پیداست.

انتهای پیام