مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: چای نوشیدنی‌است که از برگ‌های تخمیر شده گیاه چای تهیه می‌شود.

وی افزود: برگ چای با توجه به میزان تخمیری که روی آن صورت می‌گیرد، به رنگ‌های مختلفی مانند چای سبز (بدون تخمیر)، قرمز (به مقدار بسیار کمی تخمیر شده)، اولانگ (در حد متوسطی تخمیر شده) و چای سیاه (کاملاً تخمیر شده) عرضه می‌شود.

عضو مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی اظهار کرد: تمامی انواع چای حاوی کافئین هستند که بطور سنتی به‌منظور استفاده از تأثیرات ملایمی که بر تحریک سیستم عصبی مرکزی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ابراهیمی با بیان اینکه می‌توان از چای به‌عنوان چاشنی در دستورهای غذایی استفاده کرد، عنوان کرد: مطالعات علمی نشان داده‌اند که فلاونوئیدهای چای و مشتقات به دست آمده از آنها در مقابله با بیماری‌های مزمن اثر گذار هستند.

عضو مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی گفت: مصرف چای سبز بر قلب و عروق تأثیرات مفیدی دارد و به‌علاوه ممکن است خواص آنتی اکسیدانی، ضد فشار خون بالا، ضد التهاب، ضد تکثیر سلولی، ضد ایجاد لخته‌های خونی و کاهنده چربی نیز داشته باشد.

ابراهیمی افزود: برخی از مطالعات انجام گرفته روی انسان نشان می‌دهد که کاتچین‌های موجود در چای با کاهش خطر سکته مغزی در ارتباط‌اند و خطر بروز برخی بیماری‌های قلبی را نیز کاهش می‌دهند.

وی تصریح کرد: چای حاوی مقدار نسبتاً بالایی تانن است که دارای خصوصیات محافظت کنندگی شیمیایی بوده و می‌تواند به اسیدهای صفراوی متصل شود.

عضو مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی با بیان اینکه تانن‌ها از جذب آهن هم جلوگیری می‌کنند و می‌توانند تأثیر معنی داری بر وضعیت آهن در بزرگسالان داشته باشند، گفت: به همین دلیل باید از مصرف چای به همراه غذا و حداقل یک ساعت بعد از صرف غذا خودداری کرد تا از اختلال در جذب آهن جلوگیری شود.

انتهای پیام