این کارگردان در گفت‌وگویی با ایسنا درباره درجه بندی سنی فیلم‌های سینمایی بیان کرد: این روش بسیار خوبی است زیرا تجربه‌ای است که در همه سینماها در کل دنیا وجود داشته و با جدیت در حال پیگیری است اما باید مبنای علمی این درجه بندی ها را نیز توضیح دهند و علت آن را بگویند.

او ادامه داد: نکته دوم این است که باید این تفکیک‌ها از نظر اجرا از سیاست یک دستی برخوردار شوند. به طور مثال هفته پیش شورای صدور پروانه ساخت تعدادی از فیلمنامه‌ها را رد کرد. باید دید که اگر دلیل آن همین مواردی‌ است که باعث رده بندی سنی فیلم‌ها می شود، پس چرا اجازه ساخت آنها را نمی‌دهند؟! اگر قرار باشد فیلم‌های دارای مضامین جنسی و خشن همچنان پروانه نمایش و ساخت نگیرند، پس لزوم وجود چنین آیین‌نامه‌ای چیست؟ اگر آیین نامه‌ای که منجر به درجه‌بندی سنی فیلم‌ها می‌شود وجود خواهد داشت، پس لزوما باید در صدور پروانه ساخت نیز تساهل و تسامح بوجود آید.

عضو موسس صنف واحد تهیه‌کنندگی افزود: اگر این آیین‌نامه قرار باشد خاصیتی داشته باشد پس باید فیلم‌های توقیف شده‌ای مثل فیلم «ارادتمند نازنین بهاره تینا» (ساخته عبدالرضا کاهانی) اجازه نمایش پیدا کند و یا فیلم «رحمان ۱۴۰۰» که جلوی اکرانش گرفته شد با درجه سنی بالاتر به جریان اکران برگردد. بنابراین وقتی سازمان سینمایی کشور آیین‌نامه‌ای را اعلام می‌کند باید قدرت و جسارت اعمال آن را هم داشته باشد و فیلم‌های توقیفی که با همین بهانه‌ها توقیف شده اجازه اکران پیدا کنند و در کنار آن با کسانی که احتمالا به نمایش این فیلم‌ها اعتراض خواهند کرد، مدارا کرده و کنار بیاید و اجازه دهد این اعتراض‌ها مسیر قانونی خودش را طی کند. اعتراض از نشانه‌های جامعه سالم و مقتدر است و نباید دولتمردان ما را در بخش‌های سینمایی وزارت ارشاد نگران کند. آنها به جای اینکه تا صدایی شنیده می‌شود بترسند و فیلم را از پرده پایین بکشند باید به حمایت قانونی خود از فیلم‌ها ادامه دهند. پس باید این آیین‌نامه ضمانت اجرایی داشته باشد و تنها بر فیلم‌های بی‌مساله معمولی اعمال نشود.

فرید با بیان اینکه "این کار بخشی از فرهنگ سازی برای مردم است" توضیح داد: باید مسئولیت اجرای این آیین نامه را به عهده‌ی خود مردم گذاشت. مثلا وقتی روی بسته‌بندی DVD یک فیلم نوشته می‌شود درجه بندی سنی دارد این خانواده‌ها هستند که باید تصمیم بگیرند فرزندان کم سنشان آن را ببینند یا نه. دولت که نباید دایه مهربان تر از مادر باشد و فکر کند بیشتر از پدر مادر ها به بچه‌ها اهمیت می‌دهد!

وی همچنین درباره بخش‌هایی که در این آیین‌نامه آورده شده و انتقادهایی را در پی داشته، عنوان کرد: انجام برخی کارها مانند پخش زیرنویس محدودیت سنی حین اکران فیلم یا اختصاص بخش مشخصی به این اطلاعیه در پوستر در سال‌های اول اجرایی شدن این طرح، اشکالی ندارد زیرا برای آموزش دادن مردم و فرهنگسازی لازم است اما پس از مدتی که مردم با علایم هشدار دهنده آن آشنا شدند، می‌توان آنها را خلاصه کرد.

مهرداد فرید در بخش پایانی صحبت‌های خود در پاسخ به اینکه آیا یک‌ چنین آیین‌نامه‌ای به دلیل آنکه ممکن است از تعداد مخاطبان یک اثر را کم کند، چه تاثیری بر روند فیلمسازی یک کارگردان و فیلمساز می‌گذارد، گفت: این مسئله در کل دنیا وجود دارد و اگر به فیلمی محدودیت سنی بخورد این تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار است که تصمیم می‌گیرد که آیا فیلمش را سانسور کند یا با همان شکل محدود کننده به نمایش درآورد و از بازار کوچکتری برخوردار شود؟ بر همین اساس فیلمسازان هالیوودی کمتر سراغ فیلم‌های می‌روند که درجه بندی سخت‌گیرانه داشته باشد. آنها بیشتر برای فیلم‌های عمومی‌تر سرمایه‌گذاری می‌کنند. در این‌ میان وقتی فیلمسازی تصمیم می‌گیرد یک فیلم با محتوای جنسی و خشن بسازد، دیگر تصمیم با خودش است و بنابراین در همه جای دنیا با آگاهی از چنین فرایندی چنین فیلمی ساخته می‌شود. این یعنی آزادی و انتخاب.

انتهای پیام