این کارگردان سینما که رئیس فعلی هیأت مدیره خانه سینما است، به بهانه تغییر زمان برگزاری مجمع و انتخابات هیأت مدیره جدید در گفت‌وگویی با ایسنا به برخی سوالات و انتقاداتی که اخیراً درباره برخی مسائل خانه سینما مطرح شده است پاسخ داد و تاکید کرد، هر آنچه در این نهاد صنفی انجام شده شفاف و با ارائه گزارش‌های لازم قابل پاسخگویی است.

او همچنین از افتتاح سومین ساختمان متعلق به خانه سینما (ساختمان پیرنیا) که بازسازی آن تمام شده، در آینده‌ای نزدیک خبر داد و اینکه سایت فروش بلیت هم توسط خانه سینما در تدارک راه‌اندازی است.

اما رئیس هیأت مدیره خانه سینما پیش از شروع صحبت‌هایش خبر داد که در انتخابات بعدی خانه سینما شرکت نخواهد کرد و قصد دارد فعالیت‌های صنفی‌اش را پایان دهد.

خداحافظی با فعالیت‌های صنفی

اسعدیان در پاسخ به اینکه چه ارزیابی‌ای از وضعیت خانه سینما دارد بویژه الان که مدت نه چندان زیادی تا انتخابات باقی مانده و مناسبات خانه سینما هم به نوعی در اوج تعامل با سازمان سینمایی است آنقدر که عده‌ای آن را شعبه دوم سازمان سینمایی می‌دانند و اینکه آیا این تعابیر به ضرر خانه سینما خواهد بود یا خیر؟ گفت: اول این نکته را بگویم که تمام حرف‌هایی که در این مصاحبه می‌گویم با تأیید و تاکید بر زحمات تمام هیأت مدیره‌های قبلی و فعلی خانه سینما بوده و این طور نیست که فقط ما در این دوره این کارها را انجام داده باشیم. نکته دوم هم این است که همین‌جا خیال همه را از این جهت راحت کنم که صحبت‌هایم جنبه تبلیغاتی برای انتخابات دوره بعدی هیأت مدیره خانه سینما ندارد و من قطعاً در خرداد ماه یک خداحافظی صنفی خواهم داشت و فعالیت‌های صنفی‌ام را پایان خواهم داد چون به نظرم بعد از ۲۰ سال، دیگر کار صنفی کافی است.

او افزود: من تمام این سال‌ها در دوره‌های مختلف حضور داشته‌ام و از عملکرد خودم راضی هستم و چون به هیچ عنوان در هیأت مدیره بعدی حضور نخواهم داشت قطعاً حرف‌هایم به معنای تبلیغات برای اینکه ما چه کردیم یا چه خواهیم کرد نیست. البته این خداحافظی صنفی به مفهوم قهر کردن نیست بلکه فقط به صورت مستقیم دیگر فعالیت صنفی نخواهم داشت و بیشتر می‌خواهم به کارهای خودم رسیدگی کند.

بودجه خانه سینما در قبال وظایفش یک شوخی است

وی ادامه داد: اما راجع به خانه سینما اول باید بگویم هیأت مدیره این نهاد در سال‌های قبل در یک تفاهم‌نامه با وزارت ارشاد هر سال بودجه مشخصی داشته و خانه سینما بر اساس تعریفی که وزارت ارشاد داده در انتهای سال گزارش مالی هم باید ارائه کند تا حسابرسی شود، یعنی این‌طور نیست که پولی به ما بدهند و ما هم هر جور دلمان بخواهد آن را خرج کنیم. این بودجه هم که البته بسیار نازل است بابت این بوده که حداقل بتوانند در جهت رفاه و تسهیلات اهالی سینما قدم بردارند و الان که در سال ۹۸ هستیم بودجه خانه سینما طبق تفاهم‌نامه با ارشاد حدود پنج میلیارد تومان است و اگر بیمه‌های تکمیلی، دستمزد کارمندان خانه و برخی چیزهای دیگر را جدا کنیم به حجمی از کارها می‌رسیم که این رقم در قبال آن‌ها یک شوخی است.

اسعدیان اضافه کرد: به همین دلیل در کنار این‌ها همواره تلاش کردیم منابع درآمدی دیگری هم از گوشه و کنار جور کنیم مثل سال قبل که خارج از تفاهم‌نامه همیشگی با وزارت ارشاد، تفاهم دیگری صورت گرفت تا مبلغی جداگانه برای شب عید دریافت کنیم و تمام این‌ها در مجمع عمومی سالانه در قالب گزارش مالی به اعضا ارائه خواهد شد. اصلاً فکر می‌کنم بد نباشد از همین ماجرای شب عید شروع کنیم که بحث‌های زیادی در فضای مجازی و برخی رسانه‌ها درباره آن شد.

ماجراهای حاشیه‌ای عیدی یک میلیاردی

وی توضیح داد: اواخر سال گذشته آقای شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما) موفق شد حدود یک میلیارد تومان بابت کمک به نیازمندان سینما در شب عید فراهم کنند و این طبق تفاهمی با سازمان سینمایی حاصل شد. من در چنین مواردی به مساوات تقسیم شدن پول، آن طور که در برخی صفحات مجازی و کانال‌های تلگرامی عنوان شد باور ندارم و قبول ندارم اگر خانه سینما پنج هزار نفر عضو دارد به هر نفر باید ۲۰۰ هزار تومان داده شود، این ظلم است چون بسیاری از افراد اساساً نه تنها نیازی ندارند بلکه ۲۰۰ هزار تومان برایشان شوخی است، مثل همان یارانه ۴۵ هزار تومانی که خیلی‌ها به آن احتیاج ندارند اما می‌گیرند. ما در خانه سینما هم برای عید سال قبل و هم امسال این کار را انجام دادیم و مبنا را بر این گذاشتیم که به مساوات چیزی را تقسیم نکنیم.

او گفت: در هر دو بار چهار انجمن را مشخص کردیم که می‌دانستیم نیازمندی آن‌ها به شدت زیاد است از جمله انجمن بازیگران و بدلکاران سینما، انجمن دستیاران فیلمبردار، انجمن تدارکات و انجمن طراحان فنی و مجریان صحنه. به این انجمن‌ها ۱۰۰ درصد رقمی را که می‌شد پرداخت کردیم به این معنا که اگر مثلاً انجمن بدلکاران ۱۶۷ عضو دارد، ۳۳۴ کارت به آن‌ها دادیم یعنی برای هر نفر دو کارت ۲۰۰ هزار تومانی. حتی برای اینکه شبهه‌ای پیش نیاید که شورای مرکزی پولی نداده از اعضای این چهار صنف خواستیم در خود خانه کارت‌هایشان را دریافت کنند. به برخی اصناف هم اصلاً کارت ندادیم مثل انجمن مدرسان سینما که کارمندان دولت هستند و طبیعتاً به انجمن تهیه‌کنندگان، پخش کنندگان و سینماداران هم چیزی پرداخت نکردیم چون نیازی ندارند. باقی را هم بر اساس اعضایی که اعلام شده بود و آنچه خودمان در جریان بودیم که نیاز دارند پرداخت کردیم مثلاً کانون کارگردانان ۳۰۰ عضو دارد و ۱۵۰ کارت به آنها تحویل داده شد. از شورای مرکزی خواسته شد این ۱۵۰ کارت را مدیریت کنند نه اینکه لزوماً به ۱۵۰ نفر داده شود چون شاید یک نفر بیشتر احتیاج داشته باشد. ضمن اینکه در نهایت همه ملزم به دریافت رسید بودند تا بتوانیم پاسخگو باشیم.

به گفته اسعدیان گروه دیگری که از این کارت‌ها استفاده کردند منشی‌های انجمن‌های خانه سینما بودند که در واقع کارمند خانه سینما نیستند و بخش آخر هم که مهم بود به افرادی مربوط می‌شد که عضو خانه سینما نیستند اما «تحت پوشش خانه سینما» شناخته می‌شوند؛ یعنی خانواده‌هایی که سرپرستشان عضو خانه سینما بوده اما فوت کرده و خانواده هم به لحاظ اقتصادی در مضیقه هستند.

او در این باره تاکید کرد، این خانواده‌ها به شدت محترم هستند و ما فهرستی از آن‌ها داریم که تعدادشان هم کم نیست. البته خانه سینما مسئولیتی در قبال آن‌ها ندارد اما به لحاظ انسانی نمی‌توانیم فراموش کنیم بویژه آنکه عده‌ای هم هستند که از کار افتاده شده یا دچار نقص عضو شده‌اند.

وی با ابراز تعجب از برخی حاشیه‌ها درباره اختلاس ۸۰۰ میلیونی از این یک میلیارد کمک شب عید گفت: ما باید برای هر ریال از این یک میلیارد به وزارت ارشاد پاسخ دهیم که چطور خرج شده آن وقت مگر می‌شود در یک میلیارد چنین رقمی اختلاس شود؟ واقعاً فکر می‌کنند به همین سادگی است؟!

مدعی هستیم در دو سال گذشته میزان کمک‌های خانه سینما افزایش یافته

او یادآور شد: یک نکته دیگر که باید اشاره کنم این است که حجم زیادی از بودجه خانه سینما در تمام سال‌ها و دوره‌های قبلی برای کمک‌های بلاعوض به اعضایی که به شدت محترم و آبرومند هستند ولی فقط به ۱۰۰ هزار تومان نیاز دارند صرف شده است یعنی چک‌هایی در اینجا امضا می‌شود که رقم‌های ۲۰۰ هزار یا ۳۰۰ هزار تومان برای کمک بلاعوض دارند و این‌ها جدا از ارقامی است که اعضا را برای وام به صندوق حمایت از هنرمندان معرفی می‌کنیم. این کمک‌ها به تشخیص مدیر عامل و هیأت مدیره اتفاق می‌افتد و در سال رقم هنگفتی می‌شود که لیست آن‌ها به طور کامل همراه با رسید موجود است. علاوه بر این‌ها در یک سال گذشته مبلغ بسیار زیادی را بابت هزینه‌های پرستاری برخی بیماران سینما پرداخت کردیم و که انتشارشان شبهات زیادی را می‌تواند برطرف کند ولی نکته مسئله اینجاست که همه این‌ها وظیفه خانه سینما بود و مدعی هستیم در دو سال گذشته میزان کمک‌ها به شدت افزایش یافته است چون توانستیم بودجه بیشتری بگیریم و از منابع مالی بیشتری بهره‌مند شویم.

او به پرداخت حق بیمه اعضایی که توان مالی ندارند هم اشاره کرد و گفت: وظیفه خانه سینما است این کار را انجام دهد اما برای اینکه دوستان دچار سوءتفاهم نشوند آیا باید اسامی کمک گیرندگان را اعلام کنیم؟ آیا این حرمت گذاری است؟ باور من این است که بسیاری از حاشیه‌ها از برخی سایت‌ها و کانال‌های بدون شناسنامه و با اهداف خاص است چون حتی می‌دانم ماجراها در دفتر کدام تهیه‌کننده سینما کلید زده می‌شود.

ساختمان پیرنیا به زودی افتتاح می‌شود

اسعدیان در بخشی دیگر درباره اقدامات انجام شده اخیر در خانه سینما به ساختمان پیرنیا که زمانی موزه سینما بوده و قرار است ساختمان سوم خانه سینما باشد اشاره کرد و گفت: تمام بخش‌های اقتصادی خانه سینما به آنجا منتقل می‌شود و نیز شورای عالی تهیه‌کنندگان، انجمن پخش کنندگان و کارگروه اکران به این ساختمان منتقل می‌شود. سایت فروش بلیت هم که تمام کارهایش صورت گرفته و فقط شیوه اجرای آن در حال بررسی پیشنهاد است در ساختمان پیرنیا پیگیری می‌شوند و ساختمان هم به زودی طی مراسمی رسمی آغاز به کار خواهد کرد.

ضرورت سایت فروش بلیت در خانه سینما

او درباره راه‌اندازی یک سایت فروش بلیت و اینکه آیا برای مقابله با انحصار یک سایت مطرح دیگر اتفاق می‌افتد؟ اظهار کرد: باور ما این است که وجود چنین سایتی در خانه سینما ضروری است، چون باید به مردم امکان انتخاب داد و بعد هم رقابت ایجاد می‌شود. وقتی حداقل دو سایت وجود داشته باشند رقم‌های درخواستی برای فروش و تبلیغ هم کاهش پیدا می‌کند و ما سال‌هاست دنبال این هستیم. ما همیشه جدا از تفاهم نامه‌های مالی که با ارشاد داریم به دنبال جذب منابع مالی دیگر هم هستیم تا کمک‌های بلاعوض یا سرویس‌های دیگر افزایش یابند چون واقعاً با پنج میلیارد تومان نمی‌توان کاری انجام داد. در این راستا سایت اینترنتی را هم در حال پیگیری داریم تا تبلیغ فیلم‌های سینمایی ایران ر ا برعهده بگیرد و از این طریق یک پشتوانه مالی برای خانه سینما تهیه کنیم تا وضعیت بودجه خانه را از این رقم حقیر ۴- ۵ میلیاردی درآوریم.

در این سال‌ها چقدر هیأتی کار کردیم!

رئیس هیأت مدیره خانه سینما همچنین در ادامه گفت: کار دیگری که در این یکی دو سال صورت گرفت و من خودم هیچ آگاهی از آن نداشتم این است که بیش از ۲۰ سال از فعالیت خانه سینما می‌گذرد، اما هیچ ساختاری در خانه سینما نبوده، در این راستا با مسئولیت خانم معتمدآریا با یک تیم حرفه‌ای تحت مدیریت آقای محمدحسن خوشنویس قرارداد بسته‌ایم و حال بر اساس آنچه آماده شده می‌بینیم که چقدر در این سال‌ها هیئتی کار کرده‌ایم. یک اقدام دیگر هم تهیه طرح قراردادهای تیپ با پیگیری آقای رزاق کریمی است که در دوره‌های گذشته برای این موضوع کار شده بود و فقط مذاکره با تهیه‌کنندگان در حال انجام است که فرمت قرارداد ثابت برای بخش‌های مختلف در سینما تهیه شود تا از این آشفتگی درآییم.

او درباره ثبت قانونی اصناف و اینکه آیا در مجمع عمومی پیش‌رو مشکل حقوقی وجود نخواهد داشت؟ بیان کرد: بیشتر صنف‌ها کارهای ثبت در وزارت کار را انجام داده‌اند ولی بعضی‌ها به دلیل تعداد کم اعضا نمی‌توانند چنین کاری کنند. با این حال ان‌شاء‌الله مجمع عمومی که خرداد ماه برگزار خواهد شد متشکل از صنوفی است که در وزارت کار ثبت قانونی شده‌اند و مشکل حقوقی هیأت مدیره هم حل خواهد شد.

اعضای واقعی خانه سینما چند نفرند؟

اسعدیان همچنین در ادامه به یک معضل جدی در خانه سینما بویژه هنگام رأی‌گیری در صنوف اشاره کرد و گفت: ما ادعا می‌کنیم که خانه سینما پنج هزار عضو دارد، اما یکی از مشکلات این است که بسیاری از اعضا سال‌هاست در سینما فعالیت نمی‌کنند و این سبب می‌شود حتی گاهی برای انتخابات یک صنف، تعداد حاضران برای تشکیل مجمع به حداقل نرسد یا نتایج رای‌گیری‌ها تحت تأثیر قرار گیرد. بر این اساس یک کمیته تطبیق تشکیل داده‌ایم تا اعضای صنوف خانه سینما را واقعی کند و مشخص شود چه تعداد عضو واقعی در خانه سینما داریم. معنای این کار این نیست که اگر مثلاً یک صنف ۵۰ عضو دارد که در حال حاضر در حوزه کاری خودشان فعال نیستند بخواهیم بیمه آن‌ها را قطع کنیم. خانه سینما عضویت آن‌ها را حفظ خواهد کرد، اما باید مشخص شود یک صنف چه تعداد عضو واقعی دارد تا هنگام رأی‌گیری در مجمع عمومی فقط کسانی رأی دهند که مشغول کار هستند نه آن‌هایی که سال‌هاست فعالیتی ندارند ولی می‌توانند بیایند و رأی دهند و حتی شورای مرکزی را به هم بریزند.

او با بیان اینکه در خانه سینما صنفی هست که رئیس شورای مرکزی‌اش حدود ۲۰ سال است فعالیتی در حوزه خود ندارد و چنین وضعی بی‌معنی است، خاطرنشان کرد: بنابراین اعضایی که فعال نیستند را می‌توان به عنوان عضو افتخاری حفظ کرد تا همچنان از تسهیلات برخوردار باشند ولی امکان کاندیدا شدن در شورای مرکزی یا هیأت مدیره را ندارند. علاوه بر این ممکن است منِ همایون اسعدیان در چند صنف مثل عکاسان، کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان عضو باشم، اما فقط باید بتوانم در یک صنف کاندیدا شوم یا برای یک صنف حق رأی داشته باشم.

حسین انتظامی گفت، از سینما چیز زیادی نمی‌داند اما…

رئیس هیأت مدیره خانه سینما در ادامه این گفت‌وگو درباره اینکه حضور حسین انتظامی را که پس از گذشت حدود پنج ماه هنوز سرپرست سازمان سینمایی است و سابقه فعالیتی در سینما نداشته چطور ارزیابی می‌کند؟ پاسخ داد: برخی معتقدند ما باید به وزارت ارشاد وابستگی نداشته باشیم و نباید بودجه‌ای هم از آن‌ها دریافت کنیم. واقعیت این است که وقتی در مقطعی توافقات خانه سینما با سازمان سینمایی زیاد می‌شود به این معنا نیست که ما دنباله‌رو ارشاد شده‌ایم بلکه بپذیریم شاید خانه سینما توانسته وزارت ارشاد را قانع کند که نظراتش را بپذیرد. تمام این‌ها بستگی به نگاه مسئولانی دارد که چقدر به صنوف احترام می‌گذارند یا فعالیت‌های صنفی را قبول دارند و در این مدت هم آقای حیدریان و هم آقای انتظامی همراهی داشته‌اند. ما در اولین جلسه‌ای که با آقای انتظامی داشتیم ایشان به صراحت اعلام کرد از سینما چیز زیادی نمی‌داند و من فکر می‌کنم چون فرد باهوشی است و مدیریت هم بلد است خیلی زود متوجه امور شد که چی به چیست.

خانه سینما نگاهش را به وزارت ارشاد تحمیل کرده است

او ادامه داد: در جلسه‌های بعدی می‌دانستیم آگاهی بیشتری به دست‌آوردند و در نتیجه‌ی صحبت‌ها خواستند که بگوییم چه چیزهایی را به خانه سینما واگذار کنند و ما هم مواردی را تعیین کردیم که البته باید پاسخگو هم باشیم. در این دیدارها آقای انتظامی تاکید کرد وزارت ارشاد نمی‌تواند مشکلات حقوقی اصناف را حل کند و فقط می‌تواند برای انجمن‌های فرهنگی اقدام کند بنابراین درست‌ترین مسیر همان است که خانه سینما رفته و در این باره اتفاق نظر کامل وجود داشت. دیدگاه ایشان هم این بود کاری کنیم که پایگاه حقوقی خانه سینما هر چه زودتر محکم شود. به این ترتیب باید تاکید کنم میان خانه سینما و سازمان سینمایی در حال حاضر یک توافق و تعامل در نگاه وجود دارد و خودخواهانه‌اش این می‌شود که بگویم ما در خانه سینما نگاهمان را به وزارت ارشاد تحمیل کرده‌ایم.

او در پاسخ به اینکه با وجود این تعامل، بودجه خانه سینما چطور پرداخت می‌شود و آیا مثل بعضی دوره‌ها با تأخیر همراه است؟ گفت: بودجه خانه سینما حدود پنج میلیارد تومان است و به دلیل ارتباطات خوبی که آقای شاهسواری برقرار کرده معمولاً بودجه را خیلی زودتر دریافت کرده‌ایم و گاهی حتی زودتر از موعد توانستیم این بودجه را بگیریم و تلاش شده با توجه به اوضاع مملکت به اندازه چند ماه جلوتر ذخیره‌ای داشته باشیم. درواقع می‌توانم اعلام کنم که خیال ما برای چند ماه آینده راحت است چون توانسته‌ایم پس‌انداز کنیم اما جمع شدن همین پول‌هاست که سبب می‌شود در مواقع ضروری خاصه خرجی‌هایی هم داشته باشیم تا برای سینماگران بویژه آن‌هایی که مشکل یا بیماری دارند خرج شود. این هم اصلاً یک موضوع یواشکی و غیر قانونی نیست و من به صراحت آن را اعلام می‌کنم.

شوراهای صدور مجوز باید یکی شوند

او در بخشی دیگر در پاسخ به اینکه آیا موضوع امنیت شغلی هم در قرارداد تیپ قرار می‌گیرد؟ بیان کرد: این موضوع قبل از قرارداد تیپ حل شده و خوشبختانه با وزارت ارشاد به این تفاهم رسیده‌ایم تا وقتی پروانه ساخت هست، دو مرحله‌ای شود. یعنی اول موافقت اصولی داده شود و بعد با لیست عوامل که از اعضای خانه سینما هستند و کد صنفی دارند پروانه ساخت صادر شود. این کار از امسال باید اجرایی شود.

به گفته اسعدیان یک مشکل در بخش تولید در وزارت ارشاد این است که ساختار آن متعلق به حدود ۲۰ سال قبل است، مثلاً یک شورای پروانه ساخت سینمایی وجود دارد و شورای پروانه ساخت ویدئویی. در حالی که الان حتی پروانه ویدئویی هم بی معناست.

او گفت: ما معتقدیم باید تمام این شوراها یکی شوند، چون اشراف بر همه چیز بیشتر می‌شود و جلوی برخی دور زدن‌ها هم گرفته می‌شود مثل کسانی که نمی‌توانند پروانه ساخت سینمایی بگیرند و بعد برای ویدئویی اقدام می‌کنند و آن فیلم را برای گرفتن پروانه نمایش سینمایی ارائه می‌کنند. در این باره داوری خانه سینما بسیار بُرّا است و هر شکایتی مطرح شود و خانه سینما حُکم دهد، اگر فرد آن را نپذیرد کارش می‌تواند بلااثر شود و در ارشاد مشکلات زیادی پیدا کند. من با «سیمافیلم» درباره همین مسئله مذاکره و تاکید کردم که باید داوری زنجیره‌ای داشته باشیم تا مثلاً تهیه‌کننده‌ای که در تلویزیون پول عواملش را نداد، نتواند در سینما کار کند یا اگر در سینما نتوانست پول بدهد در شبکه نمایش خانگی کار نکند. آن‌ها هم استقبال کردند چون واقعیت اینجاست که در «سیمافیلم» چنین بخشی وجود ندارد.

آیا صدور پروانه ساخت باید به خانه سینما واگذار شود؟

اسعدیان درباره درخواست‌هایی که برای واگذاری پروانه ساخت به خانه سینما هم مطرح شده بود بیان کرد: در این موضع اهالی سینما اول باید بگویند آیا حاضرند چنین مسئولیتی را بپذیرند یا خیر؟ الان یک جای دیگر پاسخگوی این قضیه است که مثلاً چرا به فلان فیلم پروانه ساخت یا نمایش داده شده. اگر این مسئولیت دست ما بیفتد پس باید پاسخگو باشیم. آیا باید خانه سینما را وارد این بازی کنیم؟ به اعتقاد من اصلاً صلاح نیست؛ مثل شورای تسهیلات بنیاد سینمایی فارابی که ظاهراً خیلی خوب است اگر خانه سینما در آن حضور داشته باشد، اما باطنش این است که بسیار بد است چون ما را با هم صنفان خودمان درگیر می‌کند که مثلاًً چرا با فلانی موافقت کردید و با من مخالفت کردید. این باعث می‌شود ما به جان هم بیافتیم و به اعتقاد من اتفاقاً باید از چنین مسئولیت‌هایی پرهیز کنیم. ما باید در موقعیتی باشیم که همیشه بتوانیم منتقد باشیم و اگر خانه سینما مسئولیت پروانه ساخت را بر عهده بگیرد باید تبعات آن را هم بپذیریم.

پیش‌بینی نقدها به خداحافظی صنفی اسعدیان

وی در بخشی دیگر در پاسخ به اینکه وقتی از پایان فعالیت صنفی صحبت می‌کند نقدهایی را می‌توان پیش‌بینی کرد بر این مبنا که در این سال‌ها از موقعیت خود استفاده‌های زیادی کرده و فیلم ساخته است، گفت: من آخرین فیلمی (یک روز بخصوص) را که ساختم وقتی بود که هنوز در هیأت مدیره خانه سینما نبودم و سریالم (لحظه گرگ و میش) هم که ارتباطی به خانه سینما ندارد. این بحث‌ها وقتی می‌تواند مطرح باشد که من یا آقای شاهسواری یا دیگر اعضای هیأت مدیره در این دو سال کاری سینمایی انجام داده باشیم. ضمن اینکه به نظر من اتفاقاً وقتی افراد به بازنشستگی می‌رسند باید در نهادهایی مثل خانه سینما به کار گرفته شوند که هم سرگرم باشند و هم تجربه خود را منتقل کنند و احساس بیهودگی و پوچی هم نکنند. همه جای دنیا همین است ولی ما در اینجا چنین افرادی را خانه نشین می‌کنیم و شرایط طوری است که همه پیشکسوتان فکر می‌کنند به آن‌ها توهین می‌شود و کسی به فکر شأن آن‌ها نیست. بالاخره هنرمندی که ۵۰ سال در این حرفه کار کرده تجربه‌ای دارد که یک فرد جوان ممکن است نداشته باشد.

بازنشسته‌های سینمایی در دنیا رئیس موزه می‌شوند و در ایران...

او در این باره به صحبت رئیس موزه سینما شهر تورین در ایتالیا که دیداری پیش از عید با او داشته‌اند اشاره کرد و افزود: جالب بود که شنیدم در ایتالیا و بعضی از کشورهای اروپایی تمام مدیران اصلی مکان‌هایی مثل موزه سینما باید بازنشسته باشند چون اطلاعات و دانش و تجربه زیادی دارند و در کنارشان هم حتماً یک مدیر اجرایی باید باشد، اما در ایران رئیس بازنشسته را کنار می‌گذاریم و همیشه می‌خواهند اطلاعات و تجربه‌ها در گونی ریخته شوند و همه چیز از صفر شروع شود. این نگاه غلط ما در ایران است و خانه سینما باید با این نیروها در آینده بچرخد، یعنی با نیروهای که به هر دلیلی دیگر حوصله کار کردن در زمینه حرفه‌ای ندارند ولی خانه‌نشین شده‌اند. باید برای آن‌ها ورک‌شاپ بگذاریم تا تجربه‌هایشان منتقل شود و از نظر روحی هم شرایط بهتری داشته باشند.

پولشویی در سینما چیزی در حد شوخی است

اسعدیان در یکی از بخش‌های پایانی این مصاحبه نسبت به بحث‌هایی که با عنوان پول کثیف در سینما پیش آمده است و تبعات احتمالی آن در هنگام اکران فیلم‌ها و بویژه اکران نوروز که با شکست فیلم «تختی» در فروش همراه بوده است، اظهار کرد: گاهی کلماتی را به سینما وارد می‌کنیم بدون آنکه اطلاعی از آن‌ها داشته باشیم، مثلاً من پولشویی در سینما را درک نمی‌کنم چون پولشویی تا جایی که می‌دانم یعنی پولی که نمی‌تواند وارد بانک شود، باید به پول تمیز تبدیل شود تا بتوان آن را به سیستم بانکی برد و سوال اینجاست که کدام یک از این‌ها با چمدان پول به سینما آمده‌اند؟ آن‌ها پول خود را از بانک در آوردند و به ما دادند، پس اگر قرار بر پولشویی بوده در بانک اتفاق افتاده است. بنابراین معتقدم پولشویی در سینما چیزی در حد شوخی است چون پولشویی رقم‌های ۲۰ میلیارد تومانی نیست، پولشویی دست‌کم میلیارد دلاری است. اما اگر بگوییم در «ایران» پولشویی می‌شود مبحث دیگری است. همچنین تا وقتی نهادهای حقوقی روی پولی دست نگذاشته‌اند نمی‌توانیم از چنین الفاظی استفاده کنیم اما می‌توانیم بگوییم دوست نداریم با این پول‌ها کار کنیم.

وی ادامه داد: باور ما این است به جای اینکه با سرمایه‌هایی که به هر دلیلی علاقه‌مندند وارد سینما شوند با الفاظی مثل پول کثیف و پولشویی برخورد کنیم، باید آن‌ها را جذب کرد بویژه آنکه سال آینده ممکن است سرمایه‌های بیشتری جذب شوند چون اوضاع اقتصادی مملکت خراب است و بسیاری از کارهای تولیدی ممکن است متوقف شود. در این موقعیت صاحبان پول‌های سرگردان ممکن است فکر کنند سینما جای خوبی برای سرمایه‌گذاری است آن هم به دلیل بازخوردی که دارد یا اینکه ممکن است بخواهند خودشان را مطرح کنند یا حتی شاید یک نفر ثروتمند باشد اما به دنبال پرستیژ اجتماعی است و به همین دلیل ما باید از چنین پول‌هایی استقبال کنیم.

سرمایه‌ها باید از راه استاندارد وارد سینما شوند

او تاکید کرد: منتها مشکلی که در این باره وجود دارد این است که این سرمایه‌ها باید در سیستم استاندارد استفاده شوند نه اینکه یک نفر سرمایه بیاورد و بعد او، تعیین کند که دلش می‌خواهد به یک نفر فقط دستمزد آنچنانی دهد. این کار نظام تولید در سینما را به هم می‌ریزد. سیستم استاندارد هم این است که چنین سرمایه‌هایی از طریق تهیه کننده خرج شود. مواردی بوده که سرمایه‌گذار گفته دستمزد عوامل را تهیه‌کننده بدهد و تعدادی از بازیگران را خودش پرداخت می‌کند ان هم با رقم‌های هنگفت و این فاصله طبقاتی عجیب و غریبی را بین آن بازیگران و عواملی که کار می‌کنند ایجاد کرد که در نهایت به کینه و نفرت منجر می‌شود.

رئیس هیأت مدیره خانه سینما تاکید کرد: وقتی یک نفر سرمایه‌ای را به سینما می‌آورد باید تهیه کننده را قبول داشته باشد و پول را در اختیار او قرار دهد تا بعد تهیه‌کننده طبق استاندارد سینما کار کند. اصلاً شرایط باید این طور باشد وزارت ارشاد سرمایه‌گذاری را که می‌خواهد سرمایه‌ای به سینما وارد کار کند تأیید کند.

به شعور مردم توهین نکنیم / ‏‌قبول کنیم آرایش اکران نوروز بسیار بد بود

اسعدیان در پایان با اشاره به اکران نوروز هم گفت: بعد از تعطیلات نوروز فضایی ایجاد شد که ما حتی در خانه سینما بحث داشتیم به آن اظهارات پاسخ دهیم یا خیر، چون عده‌ای بویژه در فضای مجازی می‌گفتند، شرم بر ما باد که «تختی» تنها ماند و به شدت با شعور مردم توهین آمیز رفتار کردند. درست است که «تختی» فیلم خوبی است اما اولین فیلم خوبی نبوده که در سینمای ایران نفروخته و آخرین آن‌ها هم نخواهد بود. نباید نفروختن فیلم را به مردم نسبت دهیم و بگوییم شعور و فهم آن‌ها در حد فلان فیلم است. این نوع اظهارات بدتر بازخورد منفی ایجاد می‌کند، در حالی که باید قبول کنیم آرایش اکران امسال در نوروز بسیار بد بود و نباید فیلمی مثل تختی در این زمان اکران می‌شد.

او افزود: وقتی هفت فیلم در عید اکران می‌شوند مردم از بین این‌ها انتخاب می‌کنند، مثلاً یک فیلم مفرح را تماشا می‌کنند و یک فیلم دیگر مثل «متری شیش و نیم» که تبلیغات زیادی در جشنواره داشته است. اگر هم فرزندی داشته باشند سراغ فیلم کودک اکران نوروزی می‌روند و این وسط فیلمی مثل «تختی» لِه خواهد شد. بنابراین بروز چنین اتفاقی کاملاً قابل پیش بینی بود، گرچه نمی‌گویم اگر «تختی» در تابستان اکران می‌شد فروش ۴۰ میلیاردی می‌داشت اما قطعاً از الان بیشتر می‌فروخت. ما به فیلم‌هایی مثل «تختی» نیاز داریم تا حس ملی ما را تهییج کنند و تلویزیون هم باید همراهی کند اما نباید به مردم توهین کرد که چرا این فیلم را ندیده‌اید؟!

انتهای پیام