به گزارش ایسنا، قرار است اپرای «پردیس و پریسا» اثر لوریس چکناواریان توسط گروه اپرای «آیو» ۱۵ و ۱۶ بهمن ماه در تالار وحدت تهران روی صحنه برود.

پیمان منصوری که رهبری این اجرا را بر عهده دارد در این زمینه گفت: اپرای پردیس و پریسا خیلی اپرای زیبایی است و اولین چیزی که من را جذب کرد زیبایی این کار بود. آقای چکناواریان از این جهت بسیار کار بزرگی انجام دادند. من ترجیح می‌دهم کار اپرای ایرانی روی صحنه ببرم.

او با بیان اینکه در اروپا اپرا خیلی پیشرفت کرده است، اظهار کرد: اگر بتوانیم بنیانی در این زمینه ایجاد کنیم همه چیز کنار هم قرار می‌گیرد.

او همچنین اظهار کرد: اجرای ما بیشتر اجرای تئاتری است و در آن دیالوگ گفته می‌شود. این اجرا از اجرای سال گذشته گسترده‌تر است و قسمت‌هایی اجرا می‌شود که سال گذشته اجرا نشد.

ارکستر سمفونیک کامل است و نوازندگان خیلی کار می‌کنند. ما گروه کر نزدیک به ۴۰ نفر داریم. این بار کارگردانی طراحی لباس و دکور داریم و نسبت به سال گذشته خیلی متفاوت است.

در ادامه لوریس چکناواریان، آهنگساز و رهبر ارکستر در سخنانی گفت: هرکس هر چه می‌خواند نامش را اپرا گذاشته، در حالی که اپرا تعریفی دارد. اپرا کامل‌ترین فرم موسیقی است در اپرا، همه چیز است و کامل‌ترین هنر اپراست. اپرا خیلی سخت است و مخارج زیادی می‌خواهد. پیش از انقلاب مردم علاقه زیادی به اپرا داشتند. بعد از اپرا به فاصله خیلی زیاد فیلم است. امیدوارم بتوانیم این سنت را ادامه بدهیم.

آهنگساز اپرای پردیس و پریسا که ۷ بهمن‌ماه در نشست خبری این رویداد سخن می‌گفت، بیان کرد: تشریف بیاورید و ببینید آقای منصوری چه کار خوبی انجام داده است.

او درباره رهبری کردن ارکستر در ایران اظهار کرد: اگر به ارکستری دعوت شوم رهبری می‌کنم. من اثری که نوشتم را به مردم دادم، در موسیقی کلاسیک چون علم است و یک بار مصرف نیست نسل آینده باید کار ما ادامه بدهند. من می‌توانستم ارکستر جمع کنم اما نوازنده و خواننده‌ها را نمی‌شناسم و انرژی ندارم. گاهی هم خودم رهبری می‌کنم کارهایی که نوشتم خیلی سخت است و باید توانایی در اجرا وجود داشته باشد.

چکناواریان گفت: اولین اجرای رستم و سهراب را در ایران خودم رهبری کردم؛ البته ارکستر خارجی بود. ما ارکستر به آن قدرت نداریم که من بتوانم کارهای خودم را اجرا کنم باید ارکسترهای خارجی بیایند. من شش اپرا نوشتم که خواننده و ارکستر درجه یک و فردی مثل آقای منصوری می‌خواهد که افراد را جمع کند.

این آهنگساز اظهار کرد: اپرا سنتی است که خواننده‌های آن اقلاً ۱۰ سال تعلیم می‌بینند؛ هر کسی که می‌خواند اپرا نیست شما باید تشخیص بدهید.

او ابراز امیدواری کرد که اسپانسر وجود داشته باشد که با دعوت ارکستر شرایطی فراهم کند که او آثارش را اجرا و رهبری کند.

این رهبر ارکستر ارزیابی خود را از ارکسترهای ایران اینگونه بیان کرد: ما می‌توانیم هرچه داریم را خیلی بزرگ کنیم اما کسانی که موسیقی را می‌شناسند می‌دانند ارکسترهای ما در چه حدی هستند اما ارکسترهای ما در حدی نیستند که رپرتوارهای سنگین را اجرا کنند. همان‌طور که برای فوتبال مربی خارجی می‌آورند برای ارکسترها هم باید نوازنده و رهبر خارجی بیاورند. بزرگترین ارکسترهای دنیا تعصبی ندارند نوازنده‌هایشان ملی باشند.

چکناواریان همچنین گفت: اگر امروز بتوانیم نوازنده دعوت کنیم، در ۳۰ سال آینده، وضعیت خوبی داریم. یک نوازنده باید از هفت سالگی شروع کند و ۳۰ سالگی در یک ارکستر بنوازد. آماده کردن یک موزیسین طولانی است. نوازندگان ارکسترها خیلی تلاش می‌کنند اما توانایی خودنمایی کردن در دنیا ندارند. نباید در هنر تعصب داشته باشیم هنر برای دنیاست و ملیت ندارد بتهوون ایرانی هم هست.

او معتقد است: خدا در دنیا مرد و زن را آفریده و دست به دست می‌توانیم دنیا را بسازیم. چرا موسیقی خوب باید جور موسیقی بد را بکشد؟ موسیقی زبان خداست و خدا زن و مرد را مساوی آفریده است.

همچنین محمد باقر نحوی، تهیه‌کننده این اجرا درباره این اپرا گفت: احساس می‌کنم این کار ادای دین فرهنگی است که نسبت به جوانانمان انجام می‌دهیم.

او درباره نفع اقتصادی این موضوع گفت: ورود به چنین کاری احیای فرهنگی است که در این کشور وجود دارد. ما به دنبال برگشت اقتصادی هم نیستیم. حوزه فعالیت‌های من زمینه‌های مختلف است که یکی از آن‌ها گردشگری را شامل می‌شود. یکی از بخش‌هایی که گردشگر را به خود جلب می‌کند، فرهنگ است.

انتهای پیام