به گزارش ایسنا، محمد رحمانیان که از اعضای هیئت داوران جشنواره تئاتر اکبر رادی بوده و مسئولیت کارگردانی اختتامیه این جشنواره را بر عهده داشته، در پاسخ به توضیح تماشاخانه ایرانشهر برای حاشیه‌های جایزه اکبر رادی، یادداشتی در اختیار ایسنا قرار داده است.

"در خبری که چهارشنبه ۲۶ دی‌ماه ۹۷ نشر یافته و عنوان "توضیحات تماشاخانه‌­ی ایرانشهر برای حواشی جایزه­‌ی اکبر رادی" را بر بالای خود دارد اشاره‌­ای به نام محمد رحمانیان کارگردان مراسم اختتامیه شده است که بهتر دیدم در پاسخ روابط عمومی آن تماشاخانه‌­ی محترم چند خطی بنویسم.

یکم -هرگز به یاد ندارم در مراسم اختتامیه و پیش و پس از آن سخنی علیه تماشاخانه‌­ی ایرانشهر و مدیرانش گفته باشم. برعکس، انتقاد من از مدیرانی بود که ترجیح دادند تماشاخانه‌­های خود را خالی نگه دارند اما اجازه‌­ی برگزاری این مراسم را به بهانه­‌های مختلف ندهند. تماشاخانه­‌ی ایرانشهر این امکان را برای جشنواره­‌ی رادی فراهم کرد؛ هم در بخش اجرای مونولوگ و هم در برگزاری مراسم اختتامیه. پس چرا باید از مدیران آن دلگیر باشم یا سخنی علیه کارکنان آن مجموعه بگویم؟! دوستان روابط عمومی اگر سندی دال بر این ادعای خود دارند لطفاً بازنشر دهند تا من نیز مطلع شوم. موضوع این است که اساساً تالار استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه­‌ی ایرانشهر با تعداد حدود ۲۱۰ صندلی مکان مناسبی برای اجرای مراسمی که حداقل پانصد میهمان داشت نبود و این انتخاب از آغاز نادرست بود...و البته گریزناپذیر. اضافه بر آن، کمبود وسایل و چراغ‌های نورپردازی که برای نمایش دیگری استفاده شده بود و نیز دیر رسیدن دستگاه ویدیو پروجکشن که امکان آزمون و خطا را از گروه اجرایی گرفت، از مشکلاتی بود که باعث شد اختتامیه­‌ی این جشنواره به فقیرانه­‌ترین شکل ممکن برگزار شود. با این همه - تکرار می­‌کنم - چه در طول مراسم و چه پیش و پس از آن کمترین سخنی علیه مجموعه‌­ی ایرانشهر - لااقل از سوی من - گفته نشد. من به عنوان کارگردان مراسم اختتامیه مسئولیت همه­‌ی آنچه را که بر ذمّه­‌ی من است به عهده می‌­گیرم و نه بیش از آن را.

دوم- دوستان روابط عمومی تماشاخانه‌­ی ایرانشهر نوشته­‌اند "انتظار بر آن بود که آقای رحمانیان به عنوان کارگردان مراسم اختتامیه، با مسئولیت­‌پذیری ناهماهنگی تیم اجرایی جشنواره را پذیرفته و با طلبکاری بیهوده کام برگزارکنندگان آن مراسم شریف و هنرمندانه را تلخ نکنند." دوستان عزیز! یکی از بزرگانی که بسیاری از شما هر روز به نامش سوگند می­‌خورید، توصیه به گفتن حقیقت داشته‌­اند، حتی اگر به زیان خود باشد و من نتیجه می‌­گیرم حتی اگر کام برگزارکنندگان و حامیان آن مراسم شریف و هنرمندانه را تلخ کند...

و سخن آخر اینکه من و امثال من از هیچ کسی هیچ طلبی نداشته و نداریم. تئاتر این سرزمین مثل بقیه‌­ی چیزهایش متعلق به شماست. دیگر نه توانش را دارم و نه حریف هستم تا با شما از در مقابله درآیم و در طلب چیزی باشم. دعوایی اگر بود و هست، بر سر مقام و منزلت و شان استاد اکبر رادی­ است ... نویسنده‌­ی بی‌تکرار ادبیات نمایشی ایران."

انتهای پیام