به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، زندان آلکاتراز در جزیرهای کوچکِ خلیج سانفرانسیسکو که اولین بار توسط فردی به نام«خوان دیآیالا» کشف شد؛ بنا شدهاست. جزیره آلکاتراز در مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شدهاست و تا سالها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته شده بود و پس از آن نیز جزو امنترین زندانها در جهان بهشمار میرفت.
این جزیره با نظارت آژانس پارکهای ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و به عنوان بخشی از جاذبههای توریستی این ایالت در معرض دید همگان قرار گرفته است.
تاریخ از« زندان آلکاتراز» چه میداند؟
آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تاسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ به عنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفهای بود.
این جزیره علاوه بر زندانی برای مجرمان، محل سکونت کارکنان زندان و خانوادههای آنها نیز بهشمار میرفت و امروزه همه ساله با حضور ساکنان جزیره در دومین هفته ماه اوت جشن سالگرد افتتاح زندان آلکاتراز برگزار میشود.
در ۲۱ ماه مارس سال ۱۹۶۳، به دستور رابرت اف کندی، این تبعیدگاه که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند را برای همیشه تعطیل کرد. این اقدام او دلایل مختلفی داشت که ازجمله آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد: سنگین بودن هزینه اداره آن نسبت به دیگر زندانها، آلوده کردن آب خلیج سانفرانسیسکو بر اثر فاضلاب آن واضافه بر آن مشخص بود که بنا کردن یک زندان معمولی ِجدید که در خشکی قرار داشته باشد، آسانتر از پرداخت هزینههای بسیار زیاد زندان آلکاتراز بود.
از سال ۱۹۳۷ تاکنون آلکاتراز موضوع بسیاری از فیلمهای سینمایی بوده. فرار از آلکاتراز یا فرار از زندان آلکاتراز (فیلمی جنایی - درام، محصول سال ۱۹۷۹ آمریکا است که کارگردانی فیلم را دان سیگل بر عهده دارد و کلینت ایستوود نقش اصلی را در این فیلم بازی میکند.
فرار از زندان...
در طول ۲۹ سال فعالیت این زندان، هیچ فرار موفقیتآمیزی در این تبعیدگاه ثبت نشده است. تمام تلاشهایی که انجام شد، زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آبهای خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر از آنها با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شدهاند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه توسط مأموران دوباره به زندان باز گرداندهشدهاند.
از دیگر فرارهای معروف میتوان به سه زندانی یکی به نام فرانک موریس و دو برادر به نامهای ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آنها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلولهایشان ناپدید شدند، داستان این فرار در فیلمی به نام« فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شدهاست. با وجود شواهد اندکی این سه تن را غرق شده فرض کردهاند و در لیست گمشدگان قرار دادند اما به گفته شبکه سی.ان.ان سه زندانی معروف آمریکایی که سالها پیش به طور ماهرانهای از زندان مخوف آلکاتراز در سانفرانسیسکو فرار کرده و ناپدید شدند، بطور باور نکردنی زنده هستند و در حال حاضر جای نامعلومی از جهان سن ۸۰ سالگی خود را سپری میکنند!
سیاه و سفید، تاریک و روشن، بهشت و جهنم
داخل زندان آلکاتراز و بیرون آن تفاوت از زمین تا آسمان است سیاه، تاریک و جهنم از ویژگیهای دنیای داخل زندان است و تمام متضادهای آن، بیانگر جهان بیرون آلکاتراز است، به طوریکه بر اساس طراحی قلعه نظامی(ساختمان زندان آلکاتراز) زندانیان نمی توانستد از هیچ مکانی در زندان، مناطق بیرونی را مشاهده کنند که به همین دلیل این اجازه به تمامی خانوادهای ساکن در جزیره داده شده بود تا با خیالی آسوده به زندگی و ایجاد فضاهای سبز پیرامون خانههای خود برای بازی کودکانشان بپردازند.
فضاهای سبز و باغهای ایجاد شده توسط ساکنان جزیره تا سال متوالی پس از تعطیلی آلکاتراز نیز وجود داشتند تا آنکه در سال 2003 میلادی، تمام جزیره به عنوان یک جاذبه توریستی شناختهشد و این زندان مخوف به یکی از جاذبههای توریستی جهان تبدیل شد تا داستانهای افراد محبوس شده از یاد نرود و ارواح زندانی در آن برای بازدیدکنندگان دست تکان دهند!
منوی شاهانه برای محبوس شده!
بیف به همراه سس قارچ، پیراشکی گوشت، سوپ مکزیکی، آب پرتقال تازه و... از جمله غذاها و میان وعدههایی است که در این زندان سرو میشدهاست؛ اگر زندانی با توجه به شرایط موجود در آن مانند سلولهایی که از یک کمد هم کوچکتر بودند و... میتوانست از این منوی شاهانه بهره ببرد، که شایان ذکر است سیاستی در این ضیافت شکم پنهان بود؛ رییس زندان معتقد بود کیفیت بد غذای زندانها علت اصلی بیشتر شورشهاست و بنابراین اگر زندانیها خوراک خوبی داشته باشند، درگیریها نیز کمتر میشد.
محبوس شدگان با خوش رفتاری می توانستند از امتیازاتی مانند تماشای فیلم، استفاده از کتابخانه یا اشتراک مجله و... نیز استفاده کنند، علاوه بر آن زندانیها برای خود لیگ سافتبال نیز راه انداخته بودند.
ارواحی که هنوز زندان را تخلیه نکردهاند!
پارهای از جریانات عجیب و نامعلوم، شایعاتی مبنی بر اینکه در این زندان ارواح وجود دارند، دامن میزند برای مثال ماموران موزه آلکاتراز همگی از درب بخشی در زندان سخن میگویند که هر روز ساعت مشخصی بسته میشود که این قسمت اتفاقا همان جایی است که در سال ۱۹۴۶ سه نفر از زندانیها در حال فرار کشته شدند.
شنیدن صدای جیغ و فریاد و راه رفتن و دویدن در طبقات بالا نیز برای ماموران کاملا طبیعی شدهاست، آنها میگویند هر بار که این صداها را میشنوند، گمان میکنند که شاید یکی از بازدیدکنندهها جایی پنهان شده و صدا درمیآورد اما بعد از گشتن همه سلولها هیچ آدم زندهای پیدا نمیکنند. که البته این ادعاها خود میتواند از دلایل مهم حفظ جذابیت این مجموعه به عنوان یک جاذبه توریستی باشد.
منبع:
گذر از آلکاتراز
تاریخ زندانهای جهان
انتهای پیام
نظرات