علیرضا آقایی که در استان ایلام در زمینه‌ی تئاتر فعالیت می‌کند در گفت‌وگویی با ایسنا با بیان اینکه "تئاتر عروسکی در این استان بانی خاصی ندارد" بیان کرد: تئاتر عروسکی در کشور ما به طور کلی دچار مظلومیت خاصی است و این قطعا شامل حال ایلام هم می‌شود. ما در سال‌های قبل با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری می‌کردیم اما در نهایت سازمان یا مرکز خاصی برای حمایت از این هنر نمایشی وجود ندارد.

او درباره شرایط سالن‌های نمایش این استان و همچنین وجود سالن‌های مخصوص کودکان و نمایش عروسکی توضیح داد: ما در استان ایلام به هیچ عنوان سالن نمایش کودکان نداریم و البته با توجه به سطح کشور انتظاری هم نداریم که داشته باشیم. اما نکته این است که در این استان حتی پلاتو هم وجود ندارد و در کل سالن‌های ما اصلا کاربری نمایشی ندارند و بیشتر جنبه همایشی دارند و با توجه به اینکه امسال اثری را برای جشنواره تئاتر عروسکی ارسال کرده‌ام، نمی‌دانم برای زمانی که قرار است داورهای جشنواره برای بازبینی اثر ما به این استان بیایند، کجا را در نظر بگیرم! 

این هنرمند در عین حال خاطرنشان کرد: شاید در نهایت مجبور شویم، نگارخانه‌ای را بگیریم و همه جا را تیره کنیم و خودم یک پلاتو بلک باکسی ایجاد کنم. برای این منظور حتی معاون وزیر در جلسه‌ای که در ایلام داشتند، قرار شد که این نکته را به وزارت خانه ارجاع دهند اما متاسفانه هنوز هیچ کاری انجام نشده است.

این هنرمند اضافه کرد: تنها سالنی که در ایلام اجرای تئاتر داشت سالن اداره کل فرهنگ و ارشاد بود که متاسفانه به خاطر آنکه سینمای ایلام تخریب شده است تا آن را بازسازی کنند اکنون این سالن را برای پخش فیلم استفاده می‌کنند و تبدیل به سینما فرهنگ شده است و در دست بخش خصوصی قرار گرفته است. بعد از آن سالن آموزش و پرورش است که در آن تئاتر اجرا می‌شود که در کل آن هم استانداردهای لازم را ندارد اما خوشبختانه خانواده‌ها به لحاظ فرهنگی از این نمایش‌ها استقبال می‌کنند، مخصوصا که کار برای کودکان باشد. بنابر این می‌توان نتیجه گرفت که تقاضا وجود دارد ولی شرایط آن مهیا نیست و این را می‌دانم که اگر ما عروسک‌هایمان را زمین بگذاریم، هیچ گروه عروسکی دیگری نیست که این کار را انجام بدهد.

او درباره فعالیت‌ گروه‌ تئاتری‌شان در ایلام نیز گفت: ما در این استان گروهی را به نام «شاپرک» تشکیل داده‌ایم که به صورت کاملا مستقل به فعالیت در عرصه تئاتری و تئاتر عروسکی می‌پردازیم. فعالیت ما از اواخر دهه ۷۰ شروع شد و تلاش کردیم سالانه حداقل دو کار تولید کنیم و سعی داشتیم به حوزه بزرگسال ورود پیدا نکنیم و در واقع ما فقط به دنبال ترویج این حوزه نمایشی هستیم. از جمله فعالیت‌هایی که برای رسیدن به این هدفمان انجام دادیم این بود که پارسال طرحی داشتیم و به سراغ چادر نشینان می‌رفتیم و در سیاه چادرهای عشایر و یا فضای باز دکورمان را نصب و در همان جا اجرا می‌کردیم و یا حتی در بیمارستان و بخش اطفال هم اجراهایی داشتیم. یک مورد دیگر هم اجرا برای بچه‌های بی‌سرپرست بود که در مساجد برایشان نمایش‌ها را اجرا می‌کردیم.

این کارگردان ادامه داد: ما به صورت کاملا مستقل و بدون حمایت هیچ نهادی کار می‌کردیم و از کسی هم کمک مالی نمی‌خواستیم و زمانی این کارمان علنی شد که بچه‌ها عکس‌هایشان را از این اجراها در صفحات مجازی خود گذاشتند. در واقع ما نمی‌خواستیم کاری که انجام می‌دهیم وجهه شعاری پیدا کند و معمولا برای انجام این کارها خودمان پول وسط می‌گذاشتیم و می‌گفتیم اگر درآمدی داشتیم که هیچ، ولی اگر پولی از آن حاصل نشد می‌گوییم ما هزینه کار فرهنگی که باید در خانواده خودمان انجام دهیم از این طریق پرداخت می‌کنیم. در حقیقت این هنر نمایشی بسیار مظلوم است مخصوصا در استان ما، بچه‌هایی که از عشایر هستند تا به حال تلویزیون و تئاتر ندیده بودند و برای نخستین بار بود که یک اجرای عروسکی را می‌دیدند.

آقایی با تاکید بر اینکه "در این چند سال اخیر حدود ۱۰ هزار دانش آموز نمایش‌های ما را دیده‌اند" اظهار کرد: در این استان سالیان سال است اگر در زمینه عروسکی کاری انجام می‌شود، فقط حاصل فعالیت گروه ما است و البته در این مدت هم کمتر در جشنواره‌ها شرکت کرده‌ایم و بیشترین تلاش ما ترویج تئاتر عروسکی است. اکنون در حال آماده سازی کارگاهی برای کودکان هستیم تا از طریق این کارگاه کودکان همراه با اعضای خانواده خود در آن حضور خواهند داشت، تلفیقی از تئاتر تفریحی و تئاتر خلاق را به آنها ارائه دهیم. در این میان ما با عروسک‌ها  هم سر و کار داریم و در نهایت با همین اعضای کارگاه اثری را تولید و طی چند اپیزود به اجرای عمومی هم خواهیم رفت بنابر این ممکن است بچه‌ها خودشان صحنه، عروسک و دکور را بسازند.

وی با تاکید بر اینکه "جشنواره می‌تواند برای هنرمندان مانند محرک عمل کند" گفت: حضور در یک جشنواره مخصوصا که بین المللی هم باشد، باعث می‌شود که هر کدام از نمایش‌ها مانند یک کارگاه عمل کند و انگیزه بسیاری را در هنرمندان حاضر در آن رویداد ایجاد می‌کند تا به فعالیت خود ادامه دهند.

این کارگردان درباره نمایش جدید خود به نام «درخشنگ» که آن را برای حضور در جشنواره تئاتر عروسکی آماده می‌کند، اظهار کرد: این اسم دو معنا دارد یک معنای آن درخت فشنگ است که شلیک می‌کند و دیگری درخت شنگ است به معنای درخت شاد. درواقع یک نمایش ضد جنگ است و حرف از صلح می‌زند و می‌گوید که بچه‌ها به امنیت و شادی نیاز دارند. این قصه را ما از قدیم شروع کردیم تا به امروز آوردیم و می‌خواهیم بگوییم ما می‌توانیم جلوی جنگ را بگیریم. این کار بی کلام است و از عروسک‌های رومیزی استفاده می‌شود و نمایش بر اساس حرکت عروسک‌ها و همراه با موسیقی اجرا می‌شود. ما در این نمایش از شیوه تئاتر کاغذی و انیمیشن هم استفاده کرده‌ایم.

انتهای پیام