با هر کدام از صاحبان فروشگاه‌های صنایع دستی خیابان نجات الهی (ویلا) که شاید بتوان آن را به واسطه فروشگاه‌های صنایع دستی‌اش هنری‌ترین خیابان تهران نامید، صحبت کنید از نبود گردشگر و نداشتن فروش گله می‌کنند. آنهایی که صاحب مغازه هستند، محصول تولیدکننده را به صورت امانی در فروشگاه می‌گذارند تا بعد از فروش، دستمزد آن را بپردازند. آنهایی هم که مغازه اجاره کرده بودند، ورشکسته شدند و فروشگاهشان را جمع کرده‌اند یا در حال ورشکستگی هستند.

صاحب یکی از فروشگاه‌ها به خبرنگار ایسنا، می‌گوید: هر روز صبح تولیدکنندگان، محصولاتشان را برای فروش به این خیابان می‌آورند اما کسی حاضر نیست بخرد. ما هم پیشنهاد می‌کنیم محصولاتشان را به صورت امانی در فروشگاه بگذارند تا اگر فروش رفت، پولشان را پرداخت کنیم.

او ادامه می‌دهد: این روزها، مردم مایحتاج ضروری زندگی‌شان را هم به زور تهیه می‌کنند، کسی برای صنایع دستی پول نمی‌دهد. در کل وضعیت خوبی نیست و همه چیز به سیاست خارجی بستگی دارد تا گردشگر خارجی بتواند وارد این مملکت شود. در حال حاضر بیشتر گردشگران چینی‌ به ایران می‌آیند که آنها هم دنبال جنس ارزان هستند و گاهی خودمان هم باید به آنها مبلغ دستی بدهیم و روانه کشورشان کنیم.

صاحب کمتر فروشگاهی در خیابان ویلا از وجود بازارچه دائمی صنایع دستی اودلاجان، نشان ملی اعتماد یا تبدیل این خیابان به پیاده راه صنایع دستی خبر دارد و یکی از آنها اظهار می‌کند: کسی ما را در جریان این مسائل نگذاشته است و این اخبار فقط برای روزنامه‌هاست.

برای نخستین بار از نشان ملی اعتماد در سال ۱۳۹۴ رونمایی شد، قرار بود این نشان گواهی معتبری برای فروشگاه‌های صنایع دستی کشور باشد تا راهنمایان تور گردشگران را برای خرید صنایع دستی به فروشگاه‌های دارای این نشان هدایت کنند.

بعد از گذشت چهار سال از این طرح، فروشندگان صنایع دستی خیابان ویلا از آن اظهار بی‌اطلاعی و اظهار می‌کنند: کسانی که گردشگران خارجی را به یکسری فروشگاه خاص هدایت می‌کنند یک باند هستند و برای خرید اتوبوس توریست‌ها را فقط به سه فروشگاه در خیابان ویلا می‌برند و در نهایت هم راهنمایان تور ٢٠ درصد پورسانت می‌گیرند.

همچنین قرار بود خیابان شهید استاد نجات‌الهی (ویلا) در دولت نهم به پیاده راه صنایع دستی تبدیل شود که این طرح به نتیجه نرسید. با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، طرح پیاده راه سازی این خیابان یک‌بار دیگر مطرح شد و بهمن نامور مطلق ـ معاون صنایع دستی وقت ـ به عنوان یک پیشنهاد خوب قبول کرد که آن طرح را پیگیری می‌کند اما این موضوع نیز مسکوت ماند.

صاحبان فروشگاه‌های صنایع دستی در حال حاضر رمز فروش این هنر ـ صنعت را که بسیاری از مسوولان از آن به عنوان جایگزینی برای فروش نفت و اشتغال‌زایی صحبت می‌کنند، بهبود روابط سیاست خارجی، ورود گردشگر به ایران و ارزان شدن قیمت دلار می‌دانند.

خیابان ویلا در دهه ۴۰ و به واسطه هتل‌های مختلف و حضور دائمی تجار ایرانی و خارجی اهمیت پیدا کرد و فروشگاه‌های صنایع دستی و آژانس‌های مسافرتی موجب رونق آن شد. اما حالا صاحبان مغازه‌هایی که با ورشکستگی دست و پنجه نرم می‌کنند، مالیات و عوارض شهرداری می‌پردازند، مجبورند محصولات پاکستانی، ترک و چینی هم در کنار صنایع دستی ایرانی عرضه کنند تا شاید مدت زمان بیشتری دوام بیاورند.   

کبریا حسین‌زاده ـ ایسنا

انتهای پیام