این نظر محمد ابراهیم لاریجانی، از فعالان، کارشناسان و مدیران اسبق گردشگری است که در پی انتشار اخباری مبنی بر اتخاذ تصمیم هایی برای افزایش قیمت بنزین و حامل های انرژی در سال آینده، با ایسنا مطرح کرد.

او گفت: در همه دنیا مالیات و عوارض وجود دارد، ولی در دوران رشد، نه در دوران طفولیت یک صنعت؛ این گونه نیست که با گران شدن هتل یا بلیت قطار یا پرواز، سودی عاید کسی شود، چراکه این افزایش نرخ و گرانی به دلیل افزایش هزینه‌های تمام شده در همه اجزاء و ارکان زنجیره تامین خدمات گردشگری است.

وی اضافه کرد: هتلدار به دلیل افزایش نرخ آب، برق، بیمه، مالیات و دستمزد خود را به افزایش نرخ ناچار می‌داند، چیزی هم عایدش نمی‌شود، چون عینا مبالغ دریافتی را باید هزینه کند و این در شرایطی است که از نارضایتی مشتری و یا از دست دادن مشتری نگرانی‌هایی دارد، بنابراین ناچار است گران نکند، اما از خدمات بکاهد تا بخشی از این هزینه‌ها جبران شود، آن هم درحالی که همین حالا گردشگران از سطح کمّی و کیفی خدمات در صنعت هتلداری و حتی از خدمات دفاتر خدمات مسافرتی و تورها، حمل نقل و پذیرایی ناراضی‌اند.

او ادامه داد: به عبارتی اگر به دلیل افزایش نرخ انرژی، مالیات و عوارض‌ها سفر گران شود، نه فعالان گردشگری (اعم از متولیان اسکان و اقامت، تورگردانان و شرکت‌های حمل و نقل و غیره) و نه مسافران و گردشگران، هیچ‌یک از این رهگذر سودی نمی‌برند و خدمتی که می‌دهند و می‌گیرند باعث رضایت مادی و معنوی هیچ یک از طرفین این بازی نمی شود و بازی باخت ـ باخت خواهد بود.

در همه دنیا مالیات و عوارض وجود دارد، ولی در دوران رشد نه در دوران طفولیت یک صنعت. گردشگری ایران در آغاز راه است و یک دوره ۲۰ ساله باید حمایت شود

این کارشناس گردشگری سپس بیان کرد: به دلیل احصاء نشدن حجم اقتصاد گردشگری داخلی و ورودی و سهم آن در اقتصاد ملی و نسنجیدن تاثیرات آن بر اشتغال و رونق اقتصادی، دولتمردان و تصمیم‌گیران بر این باورند که گردشگری  در حال حاضر سهم کوچکی در اقتصاد دارد و نقشی برای آن قائل نیستند، بنابراین بدون توجه به آثار مخرب افزایش نرخ ها ی مذکور، کار خود را می کنند،  چراکه وقتی نقش موضوعی در اقتصاد روشن نباشد، قطعا آثار مخربش نیز برای تصمیم گیران معلوم نخواهد بود و درک صحیحی از آثار تصمیمات خود نخواهند داشت.

وی اضافه کرد: برای همین هر سال قوانینی وضع می‌شود که گردشگری را هم شامل می‌شود، بی آنکه باور داشته باشند گردشگری ایران در آغاز راه است و یک دوره ۲۰ ساله باید تحت حمایت باشد تا راه خود را پیدا کند و بی آن که بر این باور باشند گردشگری امروزه در دنیا به عنوان شاخص توسعه و امنیت شناخته می شود و  آثار مثبت توسعه گردشگری حتی در ابعاد داخلی بر اشتغال، جوامع محلی، مشاغل خانگی،  بر اقتصاد حمل و نقل،  توجیه پذیری سرمایه گزاری در انواع  زیر ساخت ها حتی در حمل نقل زمینی و هوایی، ریلی و دریایی نیز اثر گذار است.

مدیر اسبق اداره میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران گفت: نکته مهم دیگر، گستردگی جغرافیایی و موضوعی و موضعی اثر مثبت صنعت گردشگری  بر ده ها صنعت و مشاغل مختلف آن هم در گستره ۳۱ استان و بیش از ۶۰۰ شهرستان و هزاران روستا است که اگر به فکر نجات کشور از رکود بی سابقه اقتصادی و بیکاری و حتی به فکر ایجاد شور و نشاط در مردم به عنوان محور توسعه باشند باید تمام قد به گردشگری بپردازند، چراکه دیگر صنعت نفت، ساختمان، خودرو و کشاورزی ظرفیت ایجاد ۱۰ میلیون شغل که حداقل نیاز کشور تا سال ۱۴۰۴ باشد، ندارند و اگر هم داشته باشند منابع زیر زمینی، آب، نیروی انسانی و مناسبات بین المللی ایران اجازه توسعه آن را نمی دهد و تنها گردشگری می ماند که بدون نیاز به مهاجرت نیروی انسانی به کلان شهرها و با یک دهم حجم سرمایه گزاری در سایر صنایع
 می تواند شغل ایجاد کند.

لاریجانی تاکید کرد: تحقق این مهم به حمایت از این صنعت در یک بازه زمانی متعارف برای رشد و شکوفایی و به بارنشینی، مشروط است که به نظر می رسد به همین راحتی با افزایش سنواتی هزینه ها که منجر به گرانی سفر می شود، این فرصت از دست می رود و  نه تنها فعالان و مسافران بلکه اقتصاد ملی هم ضرر خواهد کرد و می شود گفت؛ در حال بازی سه سر باخت هستیم، هرچند در برنامه ریزی هایمان با چشمان بسته به ترکیه، مالزی، امارات و تایلند می نگریم.

انتهای پیام