به گزارش ایسنا، تعدای از عوامل فیلم «پریناز» که پس از سال‌ها توقیف برپرده سینماها آمده است، در نشستی که چهارشنبه هشتم شهریورماه برگزار شد،درباره‌ی این فیلم و حواشی آن سخن گفتند.

فاطمه معتمدآریا بازیگر فیلم سینمایی «پریناز» با اشاره به اینکه «پس از هفت سال فراز و نشیب که در جامعه فرهنگی و ذهن ما وجود داشته نمی‌توان راجع به جزئیات فیلم صحبت کرد» گفت: آن چیزی که باعث شد پیشنهاد آقای بهرامیان (کارگردان پریناز) را برای بازی در این فیلم بپذیرم نگاه کاملا متفاوت ایشان در سناریو بود. نگاه متفاوتی که در نوع فیلمسازی، تفکر و شخصیت‌پردازی وجود داشت و برای من که همیشه طالب تجربیات نو هستم این فیلم از کارهای خاص بود.

او با ابراز تاسف از توقیف چند ساله «پریناز» که باعث می‌شود، این اثر به سختی بتواند دوباره جان بگیرد و نیز با اشاره به جمله‌ای از رخشان بنی‌اعتماد که "هیچ فیلمی در صندوق‌خانه‌ها باقی نخواهد ماند." گفت: به نظرم مخالفت کردن با هر تفکر نو و جهت دادن به افکار کارگردان‌ها و سینما پیش برنده نیست.

این بازیگر با بیان اینکه هنر زمان ندارد، اضافه کرد: این بی‌زمانی هنر همیشه آن را زنده نگه داشته است و امیدوارم تا همیشه به صورت مسالمت‌آمیز با یکدیگر زندگی کنیم. سینمای ما با عزت‌تر از آن است که در ورطه سیاست بیفتد و آن را محدود کنیم. ما باید در فکر ساختن باشیم.

معتمدآریا با اشاره به نقش خود در فیلم سینمایی «پریناز»‌ اظهار کرد: کاراکتر این فیلم از نظر دیدگاه، افکار و فیزیک به شخصیت من شبیه نبوده اما فکر می‌کنم که این نقش در من چالشی ایجاد کرد تا آن را متفاوت بازی کنم. اگر تمایل به متفاوت بودن نداشته باشیم خلق یک فیلم سخت می‌شود و برای همین است که خلاقیت از بازیگری گرفته شده و متأسفانه این چیزی است که در سینمای ایران متداول و مرسوم است.

او ادامه داد: در «پریناز» وسواس به شکل بیرونی بیان شده است. وسواس در رابطه انسانی، اعتقادات یا حتی در نظافت قابل مشاهده است و این چیزی بود که من را برای بازی در این فیلم وسوسه کرد.

در بخش دیگری از این نشست کارگردان فیلم «پریناز» گفت: زمان ساخت این فیلم جامعه التهابی درباره مسائل مطرح شده در این فیلم داشت که دستاویزی شد تا مشکلاتی را که به نیروهای سیاه (غیبی) ربط می‌دهیم مطرح کنیم و البته این التهاب در آن زمان بسیار آزاردهنده بود.

بهرام بهرامیان ادامه داد: طبق بررسی‌ها تصمیم گرفته شد که این قصه‌ ساخته شود؛ قصه‌ای که هشت سال یا بیشتر توسط آدم‌های متفاوت یا در مکان‌های متفاوت نوشته شد و بسیار علاقه‌مند بودم که در سینما آن رابسازم چرا که از هر گونه فکر تکراری و از هر اندیشه‌ای که به من تهاجم کند و هر پلان تکراری که در فیلم دیگری دیده باشم پرهیز می‌کنم.

او با بیان اینکه تلاش می‌کند خود را به فیلمسازانی که کارهای جدید می‌سازند برساند، به فیلم «آل» اشاره و اظهار کرد:‌ از فیلم سینمایی «آل» تا «پریناز» فاصله‌هایی وجود دارد و امیدوارم روح علی معلم بزرگ شاد باشد چرا که زمانی که فیلم «آل» را کار می‌کردم یا در زمان ساخت «پریناز» علی معلم همیشه من را راهنمایی می‌کرد. در زمان ساخت فیلم سینمایی «آل» ساختار و اندیشه‌ای در ذهنم بود که همین ساختار «پریناز» هم شکل گرفت. در زمان ساخت فیلم سینمایی «آل» هم خرافات، ذهن مردی را به خود مشغول می‌کرد که از بحث اصلی زندگی دور شده بود. آن افکار بارور و به فیلم سینمایی «پریناز» تبدیل شد، اما این دو فیلم در ساختار بسیار با هم متفاوت هستند چرا که من سعی می‌کنم هر کارم با کار دیگر متفاوت باشد و با تأثیرگذاری بیشتری کار کنم.

او  با اشاره به اینکه «من معتقد نیستم که شفادهنده‌ای در جامعه وجود دارد، اما معتقدم که شفاگیرنده در جهان وجود دارد»، افزود:‌ در سال‌های قبل شخصی وجود داشت به نام بهرام بهرامیان که فیلمسازی می‌کرد. در ابتدا سریال جدی «ساعت شنی»  را ساخت که از نظر ساختاری امتیازاتی داشت. این شخص یک عنصر نامطلوب، مهاجم، منتقد و مدیربه‌هم‌زن است که نظم جامعه را تحت تأثیر قرار داد و بعد از ساخت «ساعت شنی» که عده‌ای می‌گویند بهترین سریال است، سه سال ممنوع‌الکار شد و بعد از آن فیلم «پریناز» را ساخت که هر چه بود الان هم راضی به پخش آن نیستم در حالی که این فیلم برگرفته از منبع تفکر بود.

بهرامیان با اشاره به خاطره‌ای اظهار کرد: فیلم «پریناز» قرار بود در جشنواره حضور داشته باشد اما طبق شنیده‌ها یک نفر که جزو هیأت بازبینی بود سرنوشت «پریناز» را مشخص کرد. کسی که فیلم را می‌بیند و تصمیم می‌گیرد فیلم و فیلمساز این فیلم را آتش بزند و من هنوز هم منتظر هستم که این روزها این فیلم آتش بگیرد.

این کارگردان  با اشاره به فیلم «آیینه شمعدان» اظهار کرد: این فیلم ۹۰ درصد فیلمبردای شده بود اما آن را توقیف کردند و همچنان هم در حال توقیف است و نمی‌دانم چرا خبرنگاران و مسئولان سینما خودشان را به خواب زده‌اند؟ اگر اندیشه من قابل حصر شدن است و اگر اندیشه‌ای تولید می‌شود که هفت سال بعد قابل نمایش است یعنی ما خودمان را به خواب زده‌ایم. مسیر فیلم «پریناز» مسیری است که اغلب فیلم‌های من آن را طی کرده‌اند اما به نظر من اگر فیلمی خوب نباشد قابل حصر شدن نیست و من به این نتیجه رسیده‌ام زمانی که فیلمی سانسور می‌شود، حتما یک فیلم خوب است.

او ادامه داد: چطور ممکن است یک فیلم پروانه نمایش بگیرد اما توقیف شود؟ چرا به من پروانه کارهایی را می‌دهید که بعد توقیف شود؟ سرنوشت بهرام بهرامیان ۱۱ سال بیکاری است. من از زمان «ساعت شنی» به کرات خودم را تغییر دادم و همیشه معتقدم فیلمساز باید حرف جامعه و سیاست‌مداران را گوش بدهد و فیلم بسازد اما من همان‌ها را می‌سازم و همان‌ها توقیف می‌شود.

بهرامیان بیان کرد: فیلم سینمایی «پریناز» سه بار تصحیح شد اما از نظر محتوایی این فیلم با فیلم اصلی خود فاصله چندانی ندارد. من اسم این را سانسور نمی‌گذارم و معتقدم که این فیلم نیاز به تصحیح اندیشه داشته است اما زمانی که این فیلم ساخته شد هدف این نبود تا در سینمای هنر و تجربه پخش شود، اما از سینمای هنر و تجربه به خاطر نمایش این فیلم بسیار تشکر می‌کنم و از مسئولانی هم که این فیلم را فهمیدند و از آن حمایت کردند بسیار متشکرم.

مژگان بیات یکی از بازیگران این فیلم هم که در نشست حاضر بود،  با بیان اینکه کاراکتری که در این فیلم بازی کرده یکی از خط قرمزهای سینمای ایران است، اظهار کرد: بازی کردن در این نقش برای هر بازیگری ریسک است، چرا که ممکن است بعضی از صحنه‌های آن دیده نشود که این اتفاق برای من هم افتاد اما از این اینکه این نقش را انتخاب کردم بسیار خوشحالم.

او ادامه داد: در سینمای ما تعدادی آدم برای اندیشه و افکار فیلمسازان تصمیم می‌گیرند و اگر از همه فیلمسازان بپرسیم هیچ کس جواب درستی به ما نمی‌دهد. اگر آقای بهرامیان با خیال بازتر این فیلم را می‌ساخت «پریناز» خیلی بهتر ساخته می‌شد ولی ما همیشه درگیر توقیف فیلم‌ها هستیم.

وی افزود: برای فیلم سینمایی «پریناز» سرمایه زیادی مصرف شد چرا که این فیلم قصه‌ای بود با کیفیت و با بازیگرانی خوب، اما از آن حمایتی نشد.

 مریم ضیایی (بازیگر) هم یکی دیگر از عوامل «پریناز» بود که در این نشست حضور داشت.

انتهای پیام