مجیدرضاحریری در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: موضوع صنایع دستی یک موضوع صِرف اقتصادی نیست و نمی‌توان مثل صنایع دیگر به آن نگاه کرد.

او درباره اینکه ثبت جهانی برخی از شهرهای ایران تا چه اندازه به معرفی صنایع دستی کشورمان در دنیا کمک کرده است، توضیح داد: صنایع دستی مجموعه‌ای از فرهنگ، ملیت، هویت، روابط بین المللی و هنر صنعتی است که قابلیت عرضه اقتصادی نیز دارد. بازاریابی‌هایی که برای سایر کالاها وجود دارد برای حوزه صنایع دستی کفایت نمی‌کند. مردم جهان به عنوان خریداران این کالا باید فرهنگ، ملیت، آداب، رسوم و رفتار بین المللی آن کشور را بپسندند سپس به عنوان نمادی از آن ملیت و فرهنگ، آن کالا را به خانه خود ببرند.

رئیس انجمن صادر کنندگان ادامه داد: خریدار صنایع دستی با خریدار پتروشیمی فرق می‌کند. کسی که مواد خام پتروشیمی را می‌خرد می‌تواند آن را به کالاهای متفاوتی تبدیل کند اما مصرف کننده صنایع دستی کالایی را که محصول دست یک هنرمند ایرانی است به خانه‌اش می‌برد که قاعدتا باید نسبت به مردم، فرهنگ و تاریخ  آن کشور آشنا شود، سپس به آن دلبستگی پیدا کند به همین دلیل تجارت صنایع دستی کمی پیچیده‌تر و نسبت به بسیاری از صادرات ما مهم‌تر می‌شود.

حریری گفت: وقتی مردم دنیا یک اثر هنری از کشور ایران را به خانه‌هایشان می‌برند، تصویری که از مردم آن کشور پیدا می‌کنند مربوط به آدم‌های بدوی، تروریست و خشن نیست بلکه حتما متوجه می‌شوند که این مردم یک پیشینه و پشتوانه فکری طولانی دارند و حامل یکسری پیام‌های انسانی در دنیا هستند. یکی از ابزارهای مهمی که ما باید انجام دهیم اشکال مختلف معرفی کشورمان به دنیاست که یکی از آنها تبلیغات است و موجب می‌شود مردم کشورهای دیگر صنایع ‌دستی بخرند. یکی از همین اشکال، ثبت شهرهای جهانی است که به همت معاونت صنایع دستی کشور در چهار سال اخیر شهرهای تبریز، مشهد، اصفهان و لالجین را در حوزه‌های متفاوت ثبت جهانی شده‌اند.

او با تاکید به اینکه تجارت صنایع دستی مثل کالاهای دیگری نیست، افزود:‌ اثرات رفتار تبلیغی، ترویجی، سیستم‌های بازاریابی که انتخاب می‌کنیم، تشکلاتی که برای تولید و تجارت داخلی و خارجی می‌سازیم، خودشان را به فوریت نشان نمی‌دهند. این پروسه بلند مدت است و ما باید به صورت پیگیر آن را انجام دهیم. این اتفاقات حتما در بلند مدت اثرات بسیار خوبی می‌گذارند گرچه اثر محسوس‌ آن در کوتاه مدت نیز این است که در چهار سال اخیر مجموعه صادرات نفتی از نظر گمرکی رو به کاهش است در حالی که درحوزه صنایع دستی به طور متوسط سالی ۳۰ درصد افزایش صادرات داشته‌ایم.

رئیس انجمن صادرکنندگان صنایع دستی ادامه داد: نتایج آماری، برنامه ریزی‌هایی که به کمک معاونت صنایع دستی و بخش خصوصی برای توسعه صادرات این حوزه انجام شده را نشان می‌دهند. البته ما معتقدیم این شرایط مطلوب نیست و اگر برنامه ریزی ممتدی داشته باشیم، می‌توان اثرات آن را بهتر دید. کافیست شرایط جهانی برای ما کمی بهتر فراهم باشد تا شاهد ظرفیت حداقل پنج برابری صادرات صنایع دستی نسبت به آن چیزی که در حال حاضر می‌بینیم، باشیم.  

او اضافه کرد: تمام اشکالاتی که در صادرات کالاهای دیگر مثل روابط بانکی، فقدان گستردگی بازارها و ارتباط با کشورهای مختلف وجود دارند در حوزه صنایع دستی نیز تاثیرگذار هستند. هر چه ما با دنیا بیشتر در ارتباط باشیم و کشورمان خوشنام‌تر باشد حتما در این حوزه نیز موفق‌تر خواهیم بود. با همین شرایط و برنامه‌ریزی‌های که پیش می‌رود، در پنج سال آینده، می‌توان سالی یک میلیارد دلار را برای صادرات صنایع دستی پیش بینی کرد.   

حریری درباره اینکه به فرجام رسیدن برجام تاثیراتی هم در صادرات صنایع دستی ایران داشته است؟ بیان کرد: نمی‌توانیم بگوییم هیچ تاثیری نداشته است، از طرفی هم نمی‌توان گفت تاثیراتی که باید بگذارد را می‌توان در حال حاضر مشاهده کرد. فکر کنید اگر برجام اتفاق نیفتاده بود، ما در چه شرایطی بودیم؟ اگر در صادرات غیرنفتی به طور کلی و در صادرات صنایع دستی به طور اخص پیشرفت‌هایی نسبت به نقطه قبل از برجام داریم تنها دستاورد نیست. باید در نظر بگیریم اگر برجام اتفاق نیفتاده بود آیا همین شرایط موجود را داشتیم یا نه؟ قطعا شرایطی بدتر از امروز را داشتیم.

انتهای پیام