به گزارش ایسنا، حمید شکری خانقاه، مولف کتاب «برنامه‌ریزی راهبردی ارتباطی در روابط عمومی» در یادداشتی که اختصاصی در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) قرار داده، آورده است: چند سالی است که روزی به نام روابط‌عمومی و ارتباطات در تقویم پرمناسبت سالانه نامگذاری شده است. همه می‌دانند که نامگذاری روزها بیشتر حالتی نمادین داشته و پیامی جز این ندارد که موضوع موردنظر از اهمیت خاصی برخوردار بوده و باید نزد جامعه جایگاه و منزلت بایسته‌ای داشته باشد. از طرفی انتخابات ریاست جمهوری پیش روست. هر دو رویداد بهانه‌ای شد تا نقدی به قصد اصلاح روند سی و چند ساله نظام ارتباطی و روابط عمومی دولت داشته باشم ...
این مدرس دانشگاه در این یادداشت آورده است:
«قبل از بیان هر نکته‌ای باید یادآور شوم که حرکت آزاد اطلاعات و ارتباطات و آگاهی‌رسانی همگانی و توسعه سرمایه ارتباطی، قدرت‌بخشی مردم و مشارکت بیشتر آن‌ها در فرآیند تصمیم‌سازی، کاستن از تنش‌ها و مخاصمه‌های قومی، منطقه‌ای و بین‌المللی، ارتقای سطح سواد عمومی و رسانه ای و ... نتیجه بهره‌گیری صحیح از فناوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطات و مهارت‌های روابط عمومی است.
در این راستا باید گفت؛
۱- نوع جدیدی از مخاطبان با رسانههای الکترونیک در حال شکل‌گیری است.
۲- روابط عمومی به گونهای فزاینده در حال تغییر و گسترش موثر است.
۳- روابط عمومی‌ها از ارتباط مستقیم به ارتباط از طریق تکنولوژی ارتباطات روی آورده‌اند.
۴- تکنیکهای جدید، مناسبات ارتباطی میان روابط عمومی‌ها و مخاطبان آن‌ها را تغییر داده است، اما ارتباط چند سویه و تولید محتوا و پیامرسانی یک مسوولیت مداوم برای روابط عمومی‌ها برای افزایش سرمایه اجتماعی باقی خواهد ماند.
لذا می‌توان گفت روابط عمومی یعنی گسترش شتابان «سرمایه ارتباطی» در سایه: اعتمادسازی، یکپارچگی و همکاری، تقویت درک متقابل، ارتقای بهره وری ارتباطی، بکارگیری نظارت مردمی، افزایش خلاقیت اجتماعی، شتاب دادن به داد و ستدهای ارتباطی برای مبادله آرامش ... .
سرمایه‌ی ارتباطی برخلاف فردگرایی - که طبق آن هرفردی حاکم مطلق سرنوشت خویش است و بر اساس توانایی‌ها و تلاش‌های خود موفق شده و یا شکست می‌خورد - معتقد است سرنوشت هر کسی به روابطی که او با دیگران دارد، بستگی دارد و این روابط در سازمان توسط روابط عمومی تنظیم شده و شکل می‌گیرد و در نتیجه رمز موفقیت هر سازمانی در چگونگی تنظیم این روابط ترسیم می‌شود.»
"ریس‌جمهور آینده روابط عمومی را دریابید"
این مدرس دانشگاه سپس تاکید کرده است:
«همه می‌دانند کار کردن برای مردم بدون همراهی مردم به بار نخواهد نشست، همراه کردن مردم جلب مشارکت و اعتماد آنان برای پیشرفت‌های مادی و معنوی دولت یا در سطح کلان کشور از جمله‌وظایف و کارکردهای اساسی روابط عمومی است. در برنامه‌های دولت آینده همواره کاندیداهای ریاست جمهوری بر جنبه‌های ارتباطی برنامه‌های خود از جمله لزوم جلب مشارکت مردمی و تقویت روابط عاطفی دولت و مردم و نقش رسانه‌ها در اطلاع یابی و اطلاع‌رسانی وفرهنگ سازی تأکید می شود. این تأکیدات لزوم تقویت روابط عمومی‌ها را به عنوان مکانیزم‌های اصلی اجرای جنبه‌های ارتباطی برنامه دولت آیندهاجتناب‌ناپذیر می‌نماید. هر چند تقویت روابط عمومی‌ها موجب تسهیل کار دولت در سایر محورها و راهبردهای فنی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و غیره نیز بطور مستقیم و غیر مستقیم خواهد شد، اما آنچه باید بطور شفاف در دولت آینده مورد توجه قرار گیرد تقویت نظام ارتباطی و اطلاع‌رسانی دولت و توجه ویژه به‌روابط عمومی‌ها به عنوان دستگاهی که می‌توانند به صورتی نظامند، برنامه‌ریزی شده و سنجیده بطور استراتژیک حفظ و گسترش تعامل و تفاهم دولت با مردم را مدیریت کنند.»
شکری خانقاه در عین حال مطرح کرده است:
«اما آنچه در چند دولت گذشته متأسفانه به اشکال و صور گوناگونی باعث شده روابط عمومی همواره بی‌اثر و یا کم اثر جلوه کند همانا اقتدار گرایی مدیران، رواج سیستم ارادت سالاری به جای شایسته‌سالاری در انتصاب مدیر روابط عمومی، نگاه ابزاری به روابط عمومی، دانای کل جلوه کردن بسیاری از مدیران در روابط عمومی، بیگانگی سازمانی ویا بیگانگی حرفه‌ای بسیاری از مدیران روابط عمومی، پایین بودن آگاهی جامعه و مدیران ارشد به اهمیت و نقش‌روابط عمومی، کم مهارتی و مشکل فنی و تخصصی اغلب روابط عمومی‌ها در تدوین استراتژی ها و برنامه‌های ارتباطی و روابط عمومی، مشکلات و ضوابط قانونی و اداری برای کار روابط عمومی‌ها، ساختار تشکیلاتی ضعیف و غیر کارآمد بسیاری از روابط عمومی‌ها و آسیب‌پذیری همبستگی و روح کار جمعی در مدیران روابط عمومی و مطلق‌اندیشی مسؤولان چه روابط عمومی و چه برخی از مدیران ارشد در بدنه دولت، بی‌توجهی به افکارعمومی - بی توجهی به جلب مشارکت عمومی - بوده است.
آنچه همواره جایگاه روابط عمومی‌ها را متزلزل کرده است عدم وجود "استراتژی ارتباطی در دولتها" است و آنچه همواره حلقه مفقوده روابط عمومی‌های ماست، نبود چشم‌انداز ارتباطی سازمانی است.»
این مدرس دانشگاه در پایان انتظارات جدی جامعه روابط عمومی از دولت آینده را اینگونه برشمرده است:
- ایجاد نظام حقوقی روابط عمومی:
ایجاد نظام جامع حقوقی روابط عمومی استراتژیک در دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها (مانند نظام مهندسی، کانون وکلا و ...) برای هدایت یکپارچه نظام ارتباطی در دولت
- سطح سازمانی:
ایجاد معاونت ارتباطات و روابط عمومی در ریاست جمهوری و ارتقای سطح سازمانی روابط عمومی به معاونت ارتباطات و روابط عمومی در سطح وزارتخانه ها و مدیریت روابط عمومی در سطوح استانی
- ارتباط واحدها و بخش‌ها:
روابط عمومی با جایگاه و رهبری قوی و مناسب برای ارتباط با واحدها و بخش‌های دورنی و بیرونی
ـ استراتژی محوری ارتباطی
مشارکت روابط عمومیدر مشاوره مدیریت استراتژیک ارتباطی جهتتصمیم سازی و تصمیم گیری
- تخصص گرایی ارتباطی:
حرفه ای سالاری و تخصص گرایی در انتصاب مدیران روابط عمومی
ایجاد نگرش ارتباطی در تمام ارکان و بدنه دولت اعم از وزرا و معاونین و مدیران میانی
- استقلال:
استقلال روابط عمومی و تخصیص اعتبار مستقل به پروژه های ارتباطی
و ... .
انتهای پیام
نظرات