دکتر حسین سلیمی در گفت‌وگو با ایسنا با اعلام این مطلب اظهار کرد: دانشگاه‌ها برای جاری‌کردن فرهنگ «چگونه برخوردکردن در مواقع بروز بحران و همچنین بعد از بحران» مسؤولیت جدی در جامعه دارند و این فرهنگ را فقط از طریق اضافه‌کردن واحد درسی در چارت دانشگاهی نمی‌توان در رفتار دانشجویان و سایر افراد جامعه جاری و ساری کرد.
وی در ادامه تصریح کرد: اگر بخواهیم آموزش مدیریت رفتارهای پسابحران را فقط با تصویب کردن یک یا چند واحد درسی خلاصه کنیم، نتیجه‌ای که به دنبال آن هستیم، به دست نخواهد آمد. نمونه بارز آن این است که در تمام رشته‌های دانشگاه‌های ایران درسی با عنوان «روش تحقیق» یک واحد اجباری به شمار می‌آید. اما بنا بر اذعان بسیاری از اساتید برجسته یکی از مهمترین مشکلات اصلی در جامعه علمی ایران همان درس «روش تحقیق» است و دانشجویان بعد از فارغ‌التحصیلی هنوز با شیوه انجام یک پژوهش ساده آشنا نیستند یا از همان دوران دبیرستان یا دانشگاه چند واحد درسی با عنوان «زبان فارسی» را به دانش‌آموزان آموزش می‌دهیم؛ اما متاسفانه وضعیت «زبان فارسی» در دانشگاه‌های ما بسیار ناراحت‌کننده است و یکی از مهمترین مشکلات پایان‌نامه‌های دوره کارشناسی ارشد و دکتری دانشجویان همین «زبان فارسی» است و استادان، زمان بسیاری را برای اصلاح غلط‌های انشایی و املایی آن صرف می‌کنند.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: دانش‌آموزان و دانشجویان در دوران مدرسه تا دانشگاه زمان‌های بسیار زیادی را برای آموزش «زبان انگلیسی» صرف می‌کنند، اما در نهایت این زبان برای جامعه علمی ما بیگانه است؛ این در حالی است که با تعداد ساعت‌هایی که برای آموزش «زبان انگلیسی» در سایر کشورهای دنیا برای جامعه دانشگاهی آنها صرف می‌شود، افراد می‌توانند به فصاحت همانند فرد بومی همان محل انگلیسی صحبت کنند، اما در کشور ما اینطور نیست. بنابراین لزوماً گنجاندن یک واحد درسی به عنوان «آموزش مدیریت رفتارهای پسابحران» در دانشگاه‌ها نمی‌تواند در نهادینه‌کردن و فرهنگ‌سازی آن رفتار کمک کند.
دکتر سلیمی تاکید کرد: ما در جامعه دانشگاهی نیازمند این هستیم که «آموزش مدیریت رفتارهای پسابحران» را در نوع تربیت دانشجویان در دانشگاه‌ها نهادینه‌سازی کنیم، چراکه دانشگاه یک محیط تربیتی است، جایی نیست که فقط دانشجو در آن محل تعدادی جزوه و کتاب حفظ کند، بلکه محلی است که دانشجویان نحوه جامعه‌پذیری را می‌آموزند؛ اینکه چگونه باید قواعد انسانی و دینی زندگی اجتماعی را یاد بگیرند.
وی ادامه داد: «آموزش مدیریت رفتارهای پسابحران» در همه اقدامات دانشگاه اعم از فرهنگی، آموزشی و پژوهشی باید جاری و ساری باشد تا دانشجویان یاد بگیرند هر فردی از اعضای یک جامعه چه مسؤولیتی در هنگام بروز یک بحران دارد. آیا این فرهنگ درستی است که هر اتفاقی که در جامعه روی می
دهد، تمام انگشتان به سمت دولتمردان نشانه برود و فرد یا افرادی را مسؤول حادثه بدانند و هیچ مسؤولیتی برای خود قائل نباشند؟
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی یادآور شد: در حادثه اخیر «پلاسکو» باید به این مساله بیندیشیم که دلایل بروز این حادثه و اتفاقات آن را می‌توان در فرهنگ عمومی جامعه جست‌وجو کرد. مسؤولیتی که دانشگاه‌ها می‌توانند در بروز چنین بحران‌هایی ایفا کنند، این است که استادان، دانشجویان و کانون‌های فرهنگی باید به بررسی و موشکافی این نوع مسائل و حوادث در دانشگاه‌ها بپردازند. آنها می‌توانند سلسله نشست‌هایی را با موضوعات «رفتارهای اجتماعی در زمان بروز بحران‌های طبیعی و غیرطبیعی» برگزار کنند. نقشی که این نوع فعالیت‌های دانشجویی در شکل‌گیری فرهنگ می‌تواند ایفا کند، گنجاندن لزوماً یک واحد درسی به تنهایی نمی‌تواند مؤثر باشد.
دکتر سلیمی گفت: علاوه بر سلسله‌نشست‌های فوق به نظر می‌آید وجود رشته‌هایی با عنوان «مدیریت بحران اجتماعی» یا «مدیریت سوانح طبیعی و غیرطبیعی» در دانشگاه‌ها بسیار کم است. این در حالی است که جامعه ما هم از لحاظ طبیعی با بحران‌هایی نظیر سیل و زلزله و هم از لحاظ غیرطبیعی با بحران‌های اجتماعی بسیاری نظیر حاشیه‌نشینی مواجه است؛ بنابراین راه‌اندازی رشته‌هایی با این عناوین در این دانشگاه‌ها بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: متاسفانه در سازمان‌های مدیریتی بخصوص مراکزی که بحران‌ها را هدایت می‌کنند، تعداد کمی متخصص مدیریت بحران اجتماعی حضور دارند؛ بنابراین دانشگاه‌ها با تربیت این افراد می‌توانند به ستاد بحران کشور در رفع حوادثی که به وجود می‌آید، کمک بزرگی کنند.
انتهای پیام
نظرات