به گزارش ایسنا، این مراسم که صبح امروز (شنبه، ۲۰ شهریورماه) با حضور تعداد زیادی از استادان و هنرمندان حوزه موسیقی و همچنین علاقه‌مندان به استاد شریف برگزار شد.

حمیدرضا نوربخش - مدیرعامل خانه موسیقی - در این مراسم گفت: فرهنگ شریف، نوازنده‌ای چیره‌دست و مردی صادق، شریف و راستین بود. ما حالا نمی‌خواهیم باور کنیم که او را از دست داده‌ایم.

نوربخش ادامه داد: شریف مردی بود که در بیش از شش دهه از عمر شریف خود، به هنر این مملکت خدمت کرد. کسی که از نوجوانی نبوغش در هنر آشکار شد و توانست در کنار بزرگان آن دوره هنرنمایی کند. کیست که با نوای آسمانی او به فضای لایتناهی پر نکشیده باشد.

وی اظهار کرد: همه صداقتی که در وجود فرهنگ شریف بود، در سازش هم متبلور بود و افسوس که در چند سال اخیر به‌طور ناگهانی دچار ضعف جسمانی شد.

او گفت: متأسفانه ما مدتی از پنجه‌های سحرآمیز او محروم بودیم، اما شریف آنقدر اثر دارد که نسل‌های آینده از آن استفاده خواهند کرد.

مدیرعامل خانه موسیقی همچنین تأکید کرد: نام فرهنگ شریف در موسیقی ایران جاودانه خواهد بود. من لازم می‌دانم از دو مرد قلندر در این مراسم یاد کنم، زیرا آن‌ها عزیزترین کسانی بودند که به‌جز همسرش، در کنار او بودند؛ یکی آقای ارژنگ، مرد نازنینی که سال‌ها در کنار فرهنگ شریف بود و صادقانه به او خدمت کرد و دیگری پهلوان حسین عبدالعلی که سال‌هاست اهالی هنر او را می شناسند.

منصوره رضایی - همسر فرهنگ شریف - نیز در مراسم تشییع این هنرمند گفت: درود به تمام یاران عاشقان، همراهانی که از کوچکی با مضراب شریف زندگی کردند و همراه او نواختند. درود به همه هنرمندان و بزرگوارانی که هستند و تکرارنشدنی‌اند. من فقط می‌توانم از حسم بگویم، چون دل سخن می‌گوید و حس، آن را همراهی می‌کند.

او ادامه داد: من فقط می‌توانم از دقایق آخر زندگی شریف بگویم، زیرا من به نیابت از شما افتخار داشتم که در کنارش باشم و سعی کردم نگاهم به او، نه از نگاه یک همسر، بلکه از نگاه یک هنردوست باشد و همیشه از این دریچه‌ای که او «فرهنگ شریف» است نگاهش می‌کردم و شاید در ذهنم تکرار می‌شد که به گمانم همسر او نیز هستم.

رضایی اظهار کرد: همیشه سعی می‌کردم، جایگاه او را که شاید دیگر مضرابش به گوش نرسد، بنگرم که مبادا به ساحت بزرگوار او خدشه‌ای وارد شود. امیداوارم در این رسالت، نقش خودم را به‌عنوان یک همسر ایفا کرده باشم.

او گفت: فرهنگ شریف همیشه با رفتاری متواضعانه، در نهان زندگی می‌کرد و مضراب عاشقانه او چنان بود که نمی‌توانست در نهان آن را نگه دارد. او در آخرین لحظات می‌خواست که در حیات باشد و به من می‌گفت من زنده می‌مانم، من هم پاسخ می‌دادم آری تو همیشه زنده هستی.

همسر فرهنگ شریف بیان کرد: آخرین حس و حرف من این است که نکند فرهنگ اجازه دهی، من با فرهنگ جانی که نیست، به نبودنت عادت کنم و از این لحظه می‌ترسم.

رضایی اضافه کرد: تنها سپاس و بسی سپاس. حضور همه ما امروز تسلی‌بخش است، من به شما تسلیت می‌گویم و شما به هم، اما استاد شریف تو در قلب‌ها و در ریشه موسیقی ایران هستی. تو و تمام دیگر هنرمندانی که در حوزه موسیقی هستند، فرهنگ موسیقی ایران را ساختی.

حسین (ایرج) خواجه‌امیری - خواننده پیشکسوت - نیز در مراسم تشییع فرهنگ شریف، بیان کرد: ما از بچگی همکلاس بودیم و هرجا می‌رفتیم با هم بودیم. در برنامه «گلها» نیز با آقای شریف بودیم. روحش شاد، امیدوارم همه بستگانش، بخصوص برادرش هوشنگ شریف سلامت باشند.

داریوش پیرنیاکان - نوازنده تار و سه‌تار - نیز سخنانش را با خواندن چند بیت شعر آغاز کرد و گفت: برایم سخت است که درباره استاد بزرگواری مانند شریف صحبت کنم. علاقه قلبی خاصی به او داشته‌ام و دارم و او نیز به من لطف داشته است. اگر بخواهم درباره هنر شریف صحبت کنم، مثل این می‌ماند که آفتاب را تعریف کنم. آفتاب همیشه می‌تابد و خودش را نشان می‌دهد.

او ادامه داد: شریف یکی از ماندگارترین نوازندگان سرزمین ایران است. زمانی در خدمت استاد عبادی بودم و به او گفتم، شما جزو یکی از بداهه‌نوازان خوب موسیقی هستی و او گفت که فرهنگ شریف از من هم قوی‌تر است. او واقعا در بداهه‌نوازی و شیوه درآوردن صدا از تار و جنس صدا، یکی از بهترین‌ها بود.

این هنرمند اظهار کرد: می‌توان درباره فرهنگ شریف و آثارش کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری نوشت. استفاده از امکانات صدای ساز، یکی از ابداعات او بود.

پیرنیاکان با بیان این‌که می‌خواهم دو کلمه درباره شخصیت او سخن بگویم، گفت: یک روز مصاحبه تصویری داشتم و در آن گفتم، تنها چیزی که می‌توانم درباره شخصیت شریف بگویم، این است که نام با مسمایی دارد و به تمام معنی «شریف» است. سال‌های سال، به خدمت او می‌رسیدم و هربار که خاطراتش را تعریف می‌کرد، ندیدم کلمه‌ای پشت سر کسی حرف بزند و این، یکی از اخلاق‌های پسندیده این هنرمند بود.

او اضافه کرد: فرهنگ شریف، شریف بود، شریف زیست و شریف از دنیا رفت، باید سعی‌کنیم رفتار او را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم.

علی مرادخانی - معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - نیز که در این مراسم شرکت کرده بود، به‌دلیل گرم بودن هوا صحبت نکرد و فقط تسلیت گفت.

همچنین قاسم رفعتی در این مراسم، قطعه‌ای را مرثیه‌خوانی کرد.

عباس سجادی - مدیرعامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران - نیز با این توضیح که هوشنگ ظریف - نوازنده پیشکسوت تار - در بستر بیماری است و از درگذشت دوستش، فرهنگ شریف اطلاعی ندارد، پیامی را خواند که همسر ظریف آن را برای این مراسم نوشته بود.

براساس اعلام، مراسم ختم فرهنگ شریف سه‌شنبه (۲۳ شهریورماه) از ساعت ۱۸ تا ۱۹:۳۰ در مسجدجامع شهرک غرب برگزار می‌شود.

کسانی مانند محمد اسماعیلی، هوشنگ کامکار، انوشیروان روحانی، کیوان ساکت، امین‌الله رشیدی، احسان و حسین خواجه امیری، صدیق تعریف، محمدعلی بهمنی، شاهرخ نادری، پوری بنایی، داوود گنجه‌ای، محمد سریر، پری ملکی، داود آزاد، محمد اصفهانی، فضل‌الله توکل، عبدالحسین مختاباد و بردیا صدرنوری - نماینده محمدباقر نوبخت، معاون رییس‌جمهور - در مراسم تشییع پیکر فرهنگ شریف حضور داشتند.

استاد فرهنگ شریف ۱۷ شهریورماه در ۸۵ سالگی در تهران دارفانی را وداع گفت. او با ابداع‌هایی که در نحوه‌ی انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار انجام داد، از این ساز صدایی متفاوت درآورد که بسیاری از کارشناسان معتقدند، زیباترین صدای تولیدشده از ساز تار است.

شریف در سال ۱۳۱۰ در شهرستان آمل به دنیا آمد. دو ساله بود که با پدر و مادرش به تهران آمدند. از همان دوران کودکی به موسیقی گرایش زیادی داشت، به‌طوری که وقتی پدرش یک‌بار با تار قطعاتی را می‌زد، او به ذهن می‌سپرد و همان قطعات را می‌نواخت. یک روز که پدرش در خانه نبود، سازش را برداشت و شروع به نواختن کرد. وقتی پدر ناگهان به خانه وارد شد و ذوق و استعداد پسرش را دید، او را تشویق کرد و به کلاس‌های استاد علی‌اکبرخان شهنازی برد. به این ترتیب، فرهنگ شریف تحت تعلیم استاد شهنازی قرار گرفت و پرورش یافت.

انتهای پیام