به گزارش ایسنا، نشست رونمایی کتاب «دیدار در پاریس» که به خاطرات حسن حبیبی و همسرش شفیقه رحیده پرداخته بود، با حضور دکتر مهرپور، پدرام الوندی، گردآورنده این کتاب و سیدمحمود دعایی، مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر برگزار شد.

در ابتدای این نشست پدرام الوندی در باب تکریم جایگاه دکتر حسن حبیبی با بیان این که امثال آقای حبیبی را کم داریم، گفت: همیشه گره‌گشایی را در ذات سیاست‌ورزی ایشان می‌بینیم. ایشان دغدغه فرهنگ، سیاست و وطن خود را داشتند. بزرگ‌ترین خصیصه دکتر حبیبی این بود که دولتمردی را با محوریت گره‌گشایی همراه داشتند.

در بخش دیگر این نشست حسین مهرپور با بیان این که این کتاب برخورد دو شخصیت دینی و فرهنگی است، تصریح کرد: از لحاظ سوابق و خاطرات آن مقدار که بنده اطلاع دارم باید بگویم آقای امام موسی صدر از نزدیک با بنده ارتباط نداشتند. ایشان در سال ۱۳۳۸ به لبنان رفتند و در آن سال‌ها من به حوزه علمیه قم آمدم. خانواده صدر خیلی زبانزد بودند. بنده در آن زمان از تلاش ایشان در رابطه با احیای جامعه شیعی لبنان کم و بیش در جریان بودم.

وی با اشاره به خاطره‌ای از دکتر بهشتی افزود: در همان سال‌های ۱۳۳۹ یا ۱۳۴۰ در قم کم و بیش خدمت دکتر بهشتی بودم. بعد از رفتن ایشان به آلمان و برگشتن وی بیشتر ارتباطاتی را داشتیم. یک مدت ارتباط کاری، علمی و تحصیلی را با ایشان پشت سر گذاشتم. بعد از انقلاب هم ما بیشتر ارتباط کاری داشتیم. زمانی ایشان که در دیوان عالی کشور سال ۵۸ انتخاب شدند در خدمتشان بودم.

این حقوقدان ادامه داد: آقای حبیبی تلاش‌های مبارزاتی در حول و حوش انقلاب داشتند که من با ایشان از قبل آشنایی نداشتم. بعد از آشنایی با ایشان که وزیر دادگستری شدند، جلساتی را در وزارت دادگستری برای بررسی لوایح قضایی که از شورای عالی قضایی به مجلس فرستاده می‌شد برگزار می‌کردند. طبق اصل ۱۶۰ قانون اساسی وزیر دادگستری مسئول روابط قوه قضاییه با دو قوه دیگر است. دکتر حبیبی زمانی که وزیر دادگستری بود به دلیل زمینه علمی و حقوقی بر آن بود که در این زمینه فعال‌تر شود. یکی از کارهایی که انجام داد، تشکیل کمیسیونی بود که این لوایح در آن بررسی شود. ما در آن زمان خدمت ایشان بودیم که در این کمیسیون عده‌ای را از جمله من و آقای محقق داماد را دعوت کردند.

مهرپور گفت: در سال ۱۳۶۷ شورای عالی قضایی مصوبه‌ای را گذراند که کلیه اختیارات غیر قضایی قوه قضاییه توسط وزیر دادگستری پیگیری شود که در آخر بعد از بررسی مجلس شورای نگهبان آن را تأیید نکرد. پس از آن به مجمع تشخیص مصلحت فرستاده شد و این مصوبه مجلس مورد تأیید قرار گرفت که بعدها در اصلاحیه قانون اساسی در اصل ۱۶۰ اضافه شد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: دکتر حبیبی در جمع اصلاح‌کنندگان قانون اساسی بود. ایشان در این باره نقش مهمی داشتند. در آن موقع به فکر آن بودند که این اصول و موارد اصلاح شده را چگونه در قانون اساسی به گونه‌ای لحاظ کنند که قانون اساسی مورد به هم ریختگی قرار نگیرد. اصل ۱۷۶ و اصل ۱۷۷ در پایان قانون اساسی اضافه شده‌اند. همچنین در میان اصول قانون اساسی تغییرات و حذف را داشتیم. ایشان نظرشان بر این بود که این‌ها به گونه‌ای در قانون اساسی لحاظ شوند که ترتیب به هم نخورد.

وی با تاکید بر این که حبیبی یک سیاسی با اخلاق و ادیب بود، اضافه کرد: دکتر حبیبی بدین منظور کمیته‌ای را در شورای نگهبان ایجاد کرد که بنده هم عضو این کمیته بودم، ایشان به عضویت در شورای نگهبان علاقه داشتند؛ چرا که در شورای نگهبان بحث های حقوقی پیش می‌آمد ولی بعد از مدت کمی معاون اول رییس جمهور شدند. وقتی معاون اول رییس جمهور شدند مسئله ای مطرح شد که آیا معاون اول رییس جمهور می‌تواند عضو شورای نگهبان باشند یا خیر. خود ایشان قصد استعفا از شورای نگهبان را داشتند. بعد از مدتی هم به شورای نگهبان بازگشتند.

در بخش دیگر از این نشست دعایی، مدیر مسئول روزنامه اطلاعات با بیان این که جمع آوری این کتاب و مصاحبه با دکتر حبیبی یک معجزه است چرا که ایشان به آسانی تن به مصاحبه نمی‌دادند، کتاب را مورد ستایش قرار داد و گفت: به دوستانی که این کار زیبا را سامان دادند تبریک می‌گویم. البته این کتاب یک اشتباه دارد و آن هم این است که شخصی که از طرف صدام برای مذاکره آمده بود عزت ابراهیم بود. طاها رمضان نبود که عزت ابراهیم شخصیت بسیار متظاهری بود.

دعایی در پایان با خطاب به الوندی با بیان این که البته حفظ امانت شما در رعایت خیلی از نکات در این کتاب ستودنی است، تصریح کرد: دکتر حبیبی در اواخر شرایط مناسبی را نداشتند با این وجود به کارهای تحقیقاتی پرداخته بودند.

انتهای پیام