رضا کیانیان سینمای ایران را سینمایی ارزشمند خواند و گفت: دولتمردان باید به داشتن چنین سینما و سینماگرانی افتخار کنند.

به گزارش ایسنا، این بازیگر تئاتر و سینما معتقد است: سینمای ایران، سینمایی بدون امکانات است و به همین دلیل هم در دنیا مطرح است. کسانی که تئوری سینمای فاخر را سر می‌دادند، افرادی بودند که سینمای ایران را به سیاه‌نمایی متهم می‌کردند و می‌گفتند یکی از دلایل جایزه آوردن سینمای بی‌امکانات ایران در دنیا این است که چهره زشتی از سرزمین خود نشان می‌دهند. در حالی که چنین نبوده و نیست. چرا که فیلمسازان بی‌امکانات، قدرت توانایی طرح ایده و خلاقیت در اجرا را دارند و درست به دلیل چنین نگاهی بود که تئوری سینما فاخر عنوان شد و فیلم‌هایی هم با هزینه‌های گزاف ساخته شد و در نهایت هیچ خروجی قابل اعتنایی در بر نداشت. این در حالی است که سینمای ایران سینمای مهم و دارای ارزش است و دولتمردان باید به داشتن چنین سینما و سینماگرانی افتخار کند.

کیانیان که روز 22 فروردین ماه در نخستین نشست از سمینار بازیگری در فیلم کوتاه که در حاشیه جشنواره سما برگزار می‌شد، سخن می‌گفت، درباره جایگاه ایده پردازی در بازیگری فیلم کوتاه گفت: ایده و چگونگی پرداخت به آن حرف اول در سینما را می‌زند و یک فیلمساز فیلم کوتاه برای رسیدن به یک ایده خوب و قابل اعتنا باید قدرت پرورش ایده و خلاقیت در اجرا را داشته باشد.

وی در این نشست که با حضور جمعی از فیلمسازان و بازیگران در سالن اصلی سینما فلسطین برگزار شد، با ابراز خوشحالی از حضور در جمع فیلمسازان فیلم کوتاه و آینده سازان سینمای ایران ادامه داد: امروز هر فیلمساز جوانی می‌تواند با یک موبایل فیلم بسازد.

بازیگر فیلم‌های «یه حبه قند» و «خانه‌ای روی آب» در پاسخ به پرسشی درباره کمبود امکانات برای ساخت فیلم کوتاه گفت: نسلی که من در آن سینما خواندم و کار کردم یک تفاوت عمده در نوع جهان بینی با نسلی که اکنون سینما کار می‌کنند، دارد؛ به این معنا که وقتی می‌خواستیم یک فیلم کوتاه بسازیم، دنبال ابزار و تکنیک فیلم ساختن نبودیم بلکه وقتی یک ایده بکر به ذهن می‌رسید، فیلمساز در ابتدا، ایده را پرورش می‌داد و بعد با خلاقیتی که در اجرا داشت یک فیلم قابل تحسین می‌ساخت.

کیانیان ادامه داد: فیلمساز در سینمایی که من می‌شناسم، با یک دوربین 8 میلمتری فیلم می‌ساخت و امکانات مثل امروز وسیع نبود. حال امروز هر فیلمساز فیلم کوتاه می‌تواند با یک موبایل ایده خود را اول پرورش دهد و بعد مقابل دوربین تلفن همراه خود ببرد. اما متاسفانه نسل جوان امروز سینمای ایران در سطوح مختلف، نسل پر توقعی هستند و همه امکانات و شرایط را به طور کامل با هم می‌خواهند.

بازیگر فیلم «کفش هایم کو؟» افزود: به نظر من مسیری که فیلمسازان جوان در پیش گرفته‌اند، مسیر بی‌راهه‌ای است و نباید انتظار داشته باشند که همه امکانات آماده باشد و بعد فیلم بسازند. نسل امروز اول باید ثابت کند که می‌تواند ایده خوب به سینما آورد و بعد سراغ ساخت فیلم با ابزار برود. ولی متاسفانه نگاه اغلب فیلمسازان جوان این است که باید ابزار خوب وجود داشته باشد تا بتوانند فیلم‌های خوب و قابل قبول بسازند. در حالی که چنین نیست و اینگونه تفکر درباره فیلمسازی از اساس اشتباه است. امروزه در هالیوود با موبایل فیلم می‌سازند و ایده‌های خود را به معرض نمایش می‌گذارند.

در سینمای امروز تکنیک هنر به حساب نمی‌آید

این بازیگر سینمای ایران یادآور شد: بنابراین یک فیلمساز و یا بازیگر جوان اول باید ببیند به شکل دقیق چه چیزی از سینما می‌خواهد و بعد با شناخت از آنچه می‌خواهد بدون توقع زیاد سراغ پرورش ایده مورد نظر خود برود. از همین رو من معتقدم ایده و چگونگی پرداخت به آن حرف اول در سینما را می‌زند و یک فیلمساز فیلم کوتاه برای رسیدن به یک ایده خوب و قابل اعتنا باید قدرت پرورش ایده و خلاقیت در اجرا را داشته باشد.

کیانیان درباره چگونگی تقویت قوه خلاقیت توضیح داد: برای داشتن ذهن خلاق، باید تمرین بسیاری کرد و چشم و ذهن ایده‌پرداز باید پر از داستان باشد و درباره هر پدیده ریز و درشت اطراف خود حتی به طور ذهنی ایده‌پردازی کند و ایده‌های مورد نظر خود را در نهایت روی کاغذ آورد. در سینمای امروز ابزار و تکنیک هنر به حساب نمی‌آید بلکه ایده اولیه، پرورش ایده و خلاقیت در اجرای پیشرو در فیلمسازی است. فکر می‌کنید فیلمسازی مثل کیارستمی به چه دلیل چهره شناخته شده در دنیا شد؟ آیا این فیلمساز با ابزار هالیوودی فیلم ساخت؟ آیا پول و یا پارتی داشت؟ آیا امکانات ویژه‌ای برای فیلمسازی داشت؟ خیر، هیچ یک از این موارد نبود بلکه ایده فیلم‌هایی که می‌ساخت از او چهره جهانی ساخت و ایده‌های خلاقانه کیارستمی بود که در مقابل تکنیک جایزه می گرفت.

تئاتری بازی کردن در سینما معنا ندارد

در ادامه این سمینار آموزشی یکی از بازیگران جوان به لحن در شیوه اجرا اشاره کرد و گفت: بازیگری تازه کار است که هنگام بیان دیالوگ مقابل دوربین با این مشکل روبرو می‌شود که کارگردان می‌گوید با لحن تئاتری دیالوگ را بیان می کند.

کیانیان در پاسخ به این نکته گفت: از کارگردانی که می‌گوید بازیگر با لحن تئاتری دیالوگ می‌گوید، باید پرسید لحن تاتری دقیقا چیست؟ به نظر من لحن تئاتری معنا ندارد. سالها پیش در فیلم «آژانس شیشه ای» علاوه بر بازیگر، بازیگردان کار هم بودم. یک روز هنگام کار، حاتمی‌کیا به یکی از بازیگران گفت که تئاتری بازی می‌کند. همان لحظه از حاتمی کیا پرسیدم که تاتری بازی کردن یعنی چه؟ گفت یعنی غلو آمیز بازی می‌کند و بعد گفتم که بگوید غلوآمیز بازی نکند نه اینکه بگوید تاتری بازی می‌کند.

بازیگر فیلم «خاک آشنا» تاکید کرد: تاتری بازی کردن معنا ندارد. ضمن اینک سینما ریشه در تئاتر دارد و نباید با چنین ادبیات تحقیر آمیزی درباره هنر تئاتر سخن گفت. در جامعه ما که جامعه‌ای تک صدایی است و متاسفانه اغلب مرعوب درشت گویی‌ها و جملات غلو شده می‌شوند، باید پرسش کرد و نباید از کنار ریز ترین مسائل به سادگی و با بی تفاوتی گذشت.

از آن دست بازیگرانی هستم که باید شعبده بازی کنم

این بازیگر در ادامه درباره چگونگی رسیدن به یک نقش خوب در فیلم کوتاه تصریح کرد: واقعیت این است که برای رسیدن به یک نقش خوب در سطوح مختلف باید از تجربه و دانش برخوردار بود. به اعتقاد من بازیگری هنر و فن در کنار یکدیگر است. درست مانند نقاشی که هم هنر و هم فن و تکنیک در کنار هم است. بنابراین هنرمند هم باید فن انجام یک کار و هم خلاقیت در اجرای هنر داشته باشد و جهان را با ذهن خلاق نگاه کند.

کیانیان درباره شیوه بازی گرفتن از بازیگر در ساخت فیلم کوتاه و بلند توضیح داد: شیوه بازی گرفتن از یک بازیگر به عواملی چون سواد، تجربه و در نهایت خوش آمد تماشاگر بر می‌گردد. به عنوان مثال اکبر عبدی بازیگری است که علاوه بر سواد و تجربه، مردم بسیار دوست‌اش دارند و هر فیلمی بازی کند، مخاطب به سینما می رود و یا جمشید مشایخی هم همینطور است. اما من اینگونه نیستم. من باید یک کار ویژه‌ای در فیلم‌هایی که بازی می کنم، از خود نشان دهم تا مخاطب مرا دوست داشته باشد. در واقع از آن دست بازیگرانی هستم که باید شعبده بازی کنم و در هر تجربه بازی شکل جدیدی از بازیگری و توانایی‌های خود در این هنر را ارائه دهم.

انتهای پیام