نشست «جایگاه هنر، فرهنگ و ادبیات در مطبوعات ایران» با حضور حسن محمودی در حاشیه برپایی دهمین نمایشگاه بزرگ کتاب خوزستان برگزار شد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، در این نشست حسن محمودی، نویسنده و روزنامه‌نگار، گفت: در دولت نهم و دهم که تیراژ مطبوعات کم شد خرید کتاب، رفتن به کنسرت و کارهای فرهنگی هم به تبع آن کم شد. در آن مقطع مجلات و نشریات تخصصی بودند که بعد موضوع پیش‌آمده باعث از دست رفتن کارکرد صفحات ادبی و هنری در روزنامه‌ها شد.

او افزود: همچنان احساس می‌شود که آن نسلی که در آن زمان و در دهه 70 بودند رفتند و نیستند و قلم‌های امروز تاثیری ندارد چراکه نشریات به این وضعیت گرفتار شدند. در آینده به سمتی می‌رویم که نشریات تخصصی حرف اول را بزنند اما اکنون صفحات ادبی و هنری خاصیت خود را از دست داده‌اند و این امر باعث کم شدن مطالب این صفحات شده است.

او با اشاره به پدیده رسانه‌های مجازی ادامه داد: در رسانه‌های مجازی کوتاه‌نویسی و خلاصه‌نویسی به شکل آنلاین انجام می‌شود. اما روزنامه‌ها باید به چه سمتی بروند که در این دوره جریان‌ساز باشند؟ چیزی که اکنون می‌بینیم این است که انگار صفحات ادب و هنر صفحاتی هستند که انگار نباشند بهتر است چون نبود ایده در آن‌ها موج می‌زند. در دهه‌های 40 و 50 نشریات تاثیرگذار ادب و هنر از شهرستان‌ها می‌آمدند. گمان می‌کنم در آینده باید به این سمت برویم که این نشریات نباید از پایتخت به استان‌ها بیایند بلکه باید در استان‌ها نشریات تخصصی وجود داشته باشند.

این نویسنده خاطرنشان کرد: دوستان داستان‌نویسی در خوزستان داریم که 10 سال است در این استان می‌نویسد و کتاب درمی‌آورند. اغلب نویسندگان در شهرستان خود جایگاهی ندارند اما می‌خواهند انتشارات معتبر آثارشان چاپ کنند تا در شهرستان‌هایشان مطرح شوند. حال آن که اگر این داستان‌نویس‌ها را نشریات محلی معرفی کنند این داستان‌نویس خواهد توانست با پشتوانه بیشتری در شهرهای دیگر ظهور کند.

محمودی اظهار کرد: در سال‌هایی که نشریات در اوج بودند و به بلوغ رسیده بودند خبرنگاران هم تخصصی بودند. خبرنگاران حوزه موسیقی، تجسمی و یا شعر به صورت تخصصی در این حوزه‌ها فعالیت می‌کردند. صفحات ادبی و هنر بسیار تاثیرگذار بودند اما امروز نمی‌توان گفت کدام روزنامه صفحه شعر دارد و یا برای داستان و یا موسیقی و بخش‌های هنری دیگر خبرنگار تخصصی وجود دارد.

او با بیان این که داستان‌نویس‌ها و شاعران هستند که به نثر، زبان و شکل روزنامه‌ها رونق می‌دهند تاکید کرد: خبرنگار باید داستان و رمان خوانده باشد زیرا هر خبر یا گزارشی که می‌نویسد باید روایتی داشته باشد. باید دید خبرنگار از چه زاویه‌ای به اتفاقات نگاه کرده است و باید به دنبال شکل‌های جدیدی از روایت باشد. در روزنامه‌های جهان بحث‌های ادبی و روایت‌شناسی تاثیر دارد و در خوانش و فروش روزنامه هم تاثیرگذار است. بی‌دلیل نیست که جایزه نوبل ادبیات را به مستندنویس، داستان‌نویس و روزنامه‌نگار داده‌اند.

وی ادامه داد: در خانه مطبوعات و این گونه موسسات باید بحث آموزش جدی گرفته شود. اگر ستونی را در طول یک سال به یک نفر اختصاص دهند می‌تواند مخاطب خاص خود را داشته باشد. همان طور که خیلی از داستان‌نویس‌ها مخاطب خاص خود را دارند. روزنامه‌ها هم به خاطر آن یادداشت خریده می‌شوند. اگر یادداشت‌نویس بداند درآمدی دارد و جایی در روزنامه به او اختصاص داده شده قطعا پیشرفت خواهد کرد و تاثیرگذار خواهد بود.

حسن محمودی با بیان این که انگار امروزه کسانی که برای مطبوعات کار می‌کنند ایده جدیدی ندارند گفت: در جهش دوره دهه 70 نوع نگارش مطالب متفاوت بود. در این دوره کسانی که مقاله و یادداشت می‌نوشتند نیستند و نسل جدیدی که در ادبیات نگاه و نثر خودش را داشته باشد وجود ندارد. آن نسل، نسلی بود که یک سری جوان در مطبوعات تحول ایجاد کردند؛ در این دوره هم باید این اتفاقات بیفتد.

وی ادامه داد: نویسنده‌ای از استان سیستان و بلوچستان می‌شناسم که به عنوان نخستین نویسنده این استان کتابی را چاپ کرده و از این گله می‌کرد که چرا برای چاپ و رونمایی کتاب باید به پایتخت بیایم. خوزستان استعداد دارد که پایتخت ادبی کشور باشد ولی چرا نویسنده خوزستانی دنبال ناشر تهرانی است و کتابش را به ناشر تهرانی می‌دهد و مراسم رونمایی آن را در تهران برگزار می‌کند و یک نشریه تهرانی کتابش را معرفی می‌کند؟ این پرسشی است که باید دنبال پاسخ آن باشیم. در حالی که بسیاری از مناطق کشور می‌توانند پایتخت ادبی باشند.

این روزنامه‌نگار گفت: گفته می‌شود که مخاطب تلویزیون ریزش کرده است و دلیل آن را وجود ماهواره بیان می‌کنند اما چه اتفاقی می‌افتد که برنامه‌ای مانند "خندوانه" این همه طرفدار پیدا می‌کند؟ دلیل آن خلاقیت رامید جوان است. یا سریال نمایش خانگی "شهرزاد" که مردم دوشنبه به دوشنبه منتظر آمدن آن هستند چراکه این سریال مربوط به یک دوره جالب است و می‌توان با سریال و شخصیت‌هایش همزادپنداری کرد و نتیجه فکر خلاقانه حسن فتحی و نغمه ثمینی است.

در پایان این نشست از حسن محمودی قدردانی شد.

انتهای پیام