عضو هیات علمی گروه ارتباطات دانشگاه علامه‌ طباطبایی با بیان اینکه دکتر معتمدنژاد بین ریشه‌های سنت و عرصه‌های جدید ارتباطی پیوند برقرار می‌کرد، گفت: در منظومه فکری و عملی او شکافی نبود و علاقه‌ای نداشت که به گونه‌ای قطبی در جامعه بین زمینه‌های سنتی و مدرن قرار بگیرد و به همین دلیل او دارای شخصیت چند بعدی بود.

هادی خانیکی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان، به مناسبت 14 آذر ماه، سالروز درگذشت پرفسور کاظم معتمدنژاد (پدر علوم ارتباطات در ایران) اظهار کرد: برای آشنایی با اندیشه، نقش‌ و عملکرد دکتر معتمدنژاد شاید گویاترین تعبیر و واژه‌ای که به درستی این شخصیت را توصیف می‌کند، «پدر علوم ارتباطات» است که به‌ کار بردن این نقش برای دکتر معتمدنژاد، نقشی تشریفاتی و تعارف‌آمیز نبود.

وی ادامه داد: اگر پیشینه علمی و نقش‌های حرفه‌ای و حتی حضور او را در عرصه‌های مختلف ارتباطی پیگری کنیم، می‌توان مشاهده کرد که هم آموزش ارتباطات وهم شکل‌گیری نهادهای علمی ارتباطی، نقش آفرینی‌های حرفه‌ای و تخصصی در زمینه‌های مختلف ارتباطات اعم از روزنامه‌نگاری، ارتباطات نوین، روابط عمومی، مطالعات ارتباطی، حقوق ارتباطات و مسئولیت‌های حرفه‌ای ارتباطات به میزان قابل توجهی مدیون حضور او است.

عضو هیات علمی گروه ارتباطات دانشگاه علامه‌ طباطبایی در ادامه خاطرنشان کرد: به گونه‌ای که در حال حاضر، در آستانه پنجاه سالگی تاسیس نهادهای آموزشی در زمینه روزنامه‌نگاری، روابط عمومی و بعدها درخصوص دوره‌های تحصیلات تکمیلی مشاهده می‌کنیم، دکتر معتمدنژاد با دوراندیشی و نیز صبوری این فعالیت را به صورت مستمر پیگیری کرد و در آن موثر بود.

خانیکی تصریح کرد: دو ویژگی برجسته در شخصیت دکتر معتمدنژاد به چشم می‌خورد که نخست می‌توان به این موضوع اشاره کرد که شخصیت او ترکیبی از فرزانگی و فروتنی بود که بی‌ادعا به فعالیت خود ادامه می‌داد.

وی افزود: در عین حال استاد باسابقه و دارای تبار علمی بالا بود به گونه‌ای که با مقوله‌های جدید درگیر و آشنایی داشت که بدون شک کسی است که در تاسیس روزنامه‌نگاری حرفه‌ای دارای نقش کم‌نظیری بود.

خانیکی با بیان اینکه دکتر معتمدنژاد در طرح مباحثی مانند جامعه اطلاعاتی، ارتباطی و جامعه معرفتی نقش اول را در ایران داشت، عنوان کرد: در کنار نقش‌های علمی او باید برجستگی‌های اخلاقی را نیز افزود؛ به طوری که اصرار داشت خود را معلم معرفی کند.

وی اضافه کرد: شاگردان او از اخلاق معلمی، پژوهشی و آموزشی او به درستی یاد می‌کنند و این موضوع گمشده‌ای است که در جامعه علمی امروز باید دنبال شود چرا که مشخص شود چه کسی می‌تواند به نحوی مطلوب معلمی کند و شاگردانی به معنای درست، تربیت کند و ایشان این ویژگی را دارا بود.

عضو هیات علمی گروه ارتباطات دانشگاه علامه‌ طباطبایی اظهار کرد: برای دکتر معتمدنژاد باید عنوان موسس، مربی و معلمی نیز قائل شد، چرا که بسیاری از اندیشه‌ها، دغدغه‌های او در دوران حیاتش به منصه ظهور و بروز نرسید و بازنشستگی او از نظر اداری قابل توجیه اما از لحاظ علمی قابل توجیه نبود، چرا که او در دوران شکوفایی بود و این امکان وجود داشت که از این موضوع بهتر و بیشتر بهره برد، اما روحش آنچنان آرزده شد که بعد از بازنشستگی دانشگاه را کنار گذاشت.

وی به ایده‌ها و دغدغه‌های دکتر معتمدنژاد اشاره و خاطرنشان کرد: از جمله ایده‌های این شخصیت، شکل‌گیری نظام آموزشی در ایران است اما این خواسته پیگیری نشد در حالی که او علاقه داشت دانشکده ارتباطات که حاصل گذشته او بود دوباره در عرصه دانشگاه موجودیت پیدا کند؛ چرا که دغدغه او توسعه دانش ارتباطات در کشور بود که در سال جاری تاسیس این دانشکده انجام گرفت و به طور مستقل آغاز به کار کرد.

خانیکی تصریح کرد: یکی از دغدغه‌های اصلی دکتر معتمدنژاد توسعه ارتباطات بر پایه گسترش رشته‌های مختلف ارتباطی بود؛ به طوری که از رویکردها و خواسته‌های او توسعه آموزشی رشته‌های ارتباطات در دانشگاه‌های کشور بود و در حال حاضر در هرکجا که رشته ارتباطات گسترش پیدا کند، در جهت خواسته او است.

عضو هیات علمی گروه ارتباطات دانشگاه علامه‌ طباطبایی گفت: در کنار گسترش رشته ارتباطات، او بر مسئولیت‌های اخلاق حرفه‌ای، حقوق مطبوعات هم بسیار تاکید داشت و به فن و حرفه مطبوعاتی، نظام ارتباطی مطبوعات، روابط عمومی، رسانه‌های الکترونیک جدید و مجازی که نظمی مشخص بین آن‌ها برقرار باشد تاکید می‌کرد.

وی افزود: این دانشمند برجسته به دقت علمی و گسترش پژوهش‌های ارتباطی، شکل‌گیری نهادهای ارتباطی در حوزه‌های مدنی به صورت انجمن‌های علمی و تحقیقی و نیز نهادهای مطبوعاتی ارتباطی و فرهنگی می‌اندیشید، که این موارد نشان از توجه وی به عرصه‌های مختلف علوم ارتباطات دارد.

انتهای پیام