مجید رضاییان با تأکید بر اینکه وقتی آزادی بیان کاملا محقق شد، ‌می‌توانیم بگوییم اخلاق روزنامه‌نگاری چیست، می‌گوید زمانی که روزنامه‌نگاران ما، مانند قضات و دیپلمات‌ها مصونیت صد درصد پیدا کنند و زمانی هم که خطایی کردند‌، با هیأت منصفه خودشان و حقوقدانان وکلای منتخب در هیأت منصفه به تخلفشان رسیدگی شد، ‌اخلاق حرفه‌ای مطرح می‌شود.

این مدرس روزنامه‌نگاری‌ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش رسانه ایسنا با اشاره به شعار «آزادی مسئولانه» که در بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها مطرح شد‌، گفت: سیاست دولت حاضر این نیست که با آزادی بیان مشکل داشته باشد. حال اگر ما آزادی بیان را پذیرفتیم که باید هم بپذیریم، تعریف این آزادی کاملا روشن است‌. در سندهای بالادستی مثل قانون اساسی هم آمده است‌. بعد از پذیرش‌ آزادی بیان، اولین اقدامی که باید صورت بگیرد، این است که روزنامه‌نگاران مانند دو صنف قضات و دیپلمات‌ها مصونیت داشته باشند.

رضاییان ادامه داد: وقتی آزادی بیان را پذیرفتیم‌، مصونیت روزنامه‌نگار را هم مثل مصونیت قضات و دیپلمات‌ها پذیرفتیم‌، بعد می‌توانیم بگوییم مسئولیت اجتماعی روزنامه‌نگار چیست.

این مدرس دانشگاه سپس اظهار کرد: حتما باید در جامعه جا انداخت که رسانه‌ها به دنبال هرج و مرج نیستد‌، رسانه‌ها به دنبال آزادی بیان هستند و آزادی بیان باید تحقق پیدا کند،‌ مطالبات افکار عمومی باید از حاکمیت ستانده شود و فرقی نمی‌کند حاکمیت چه کسی باشد. در برابر، حاکمیت در چند زمینه می‌تواند آزادی بیان را محدود کند؛ امنیت ملی، منافع ملی و تمامیت ارضی‌. این‌ها در کنوانسیون‌های مطرح دنیا آمده است‌، در میثاق اخلاق حرفه‌ای روزنامه‌نگاران که در پاریس به تصویب رسیده نیز هست.

او افزود: وقتی آزادی بیان محقق شد، ‌می‌توانیم بگوییم اخلاق روزنامه‌نگاری چیست. زمانی که روزنامه‌نگاران و رسانه‌های ما، مانند قضات و دیپلمات‌ها مصونیت صد درصد پیدا کنند،‌ و زمانی هم که خطایی کردند‌، با هیأت منصفه خودشان و حقوقدانان وکلای منتخب در هیأت منصفه به تخلفشان رسیدگی شد، ‌اخلاق حرفه‌ای مطرح می‌شود.

رضاییان سپس گفت: ما باید به یک میثاق برسیم. زمینه میثاق‌ها سند است. باید پژوهشگران ژورنالیسم و استادان این رشته که کار روزنامه‌نگاری کرده‌اند، نه هر کسی که رشته‌های مشابه روزنامه‌نگاری را خوانده است، با تشکل‌های صنفی روزنامه‌نگاری دور هم جمع شوند،‌ سند اخلاق حرفه‌ای بنویسند و پیشنهاد کنند، این سند به اجماع روزنامه‌نگاران برسد و همه آن را امضا کنند. مثل کنوانسیون پاریس ما هم کنوانسیون تهران داشته باشیم. سند را بنویسیم و همه روزنامه‌نگاران آن را امضا کنند.

او در پاسخ به این پرسش که مانع تحقق این موضوع چیست؟ گفت: ما یک مفهوم روشن به نام آزادی بیان داریم که قانون اساسی آن را پذیرفته است؛ چرا از عبارت «آزادی بیان» - ولو بدون سوء نیت - فرار می‌کنیم؟ ما اساسا باید آزادی بیان را به طور قطعی بپذیریم. نه چیزی را می‌توان از عبارت «آزادی بیان» کم کرد و نه چیزی را می‌توان به آن اضافه کرد. کار رسانه و ذات آن دو کلمه است: «آزادی بیان». وقتی این را پذیرفتیم‌، با نظریه مسئولیت اجتماعی که در ارتباطات مطرح شده، قبل از اینکه بگوییم روزنامه‌نگار باید پاسخگو باشد، می‌گوییم حقوق روزنامه‌نگار چیست.

انتهای پیام