تیمی از دانشمندان دانشگاه لیورپول و دانشگاه هاروارد به راز چگونگی لولیدن کرم‌ها پی بردند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کرم‌ها حتی هنگامی که از مغز محروم می‌شوند، در محیط اطرافشان لول می‌خورند. هم‌اکنون، دکتر «پائولو پائولتی» به کمک همکارش در دانشگاه هاروارد به نام «ال ماهادوان»، مدلی ریاضیاتی را برای کرم‌های خاکی و لاروهای حشره طراحی کرده‌اند که دیدگاه معمول درباره چگونگی حرکت‌کردن این حیوانات نرم‌اندام را به چالش می‌کشد.

مقبول‌ترین مدل حال حاضر «مولد الگوی مرکزی» (CPG) نام دارد که بر اساس آن، مغز مرکزی این موجودات امواج انقباض و انبساط ریتم‌واری را در طول بدنشان تولید می‌کند. اما این مدل توضیح نمی‌دهد چرا زمانی که عصب تعدادی از این بی‌مهرگان بریده می‌شود، باز هم می‌توانند حرکت کنند.

دکتر پائولتی و ماهادوان این فرضیه را مطرح کردند که نقش ویژگی‌های مکانیکی بدن و عصب‌های موضعی این حیوانات باید بسیار پررنگ باشد و این که چنین عصب‌هایی به سطحی که حیوان در طول آن می‌لولد، واکنش نشان می‌دهند.

پائولتی گفت: زمانی که دویدن انسان‌ها را تحلیل می‌کنیم، کنترل موضعی آشکاری روی حرکات وی وجود دارد، زیرا سیگنال‌های عصبی از پا به مغز می‌روند و سپس بازمی‌گردند. در بدن این حیوانات نیز چنین موضوعی حاکم است، اما به جای تولید یک موج پیوسته انقباض و انبساط، حرکت آن‌ها با سطحی که روی آن حرکت می‌کنند، کنترل می‌شود.

دانشمندان این نظریه را تحت شرایط و محیط‌های مختلف آزمایش کردند و از کرم‌های دارای اجرام مختلف استفاده کردند. آن‌ها هم‌اکنون معتقدند این مدل جدید را می‌توان در علم رباتیک به کار برد.

بازتولید حرکات حیوانات در ربات‌ها بسیار دشوار بوده و اغلب حسگرهای فراوانی را می‌طلبد. مدل جدید از حسگرهای پیشرفته و استراتژی‌های کنترل استفاده نمی‌کند و می‌توان از آن برای ارتقای ربات‌هایی بهره برد که در فضاهای محدود به کار می‌روند یا در شرایط دشوار زمینی کاربرد دارند.

انتهای پیام