لانس آرمسترانگ، قهرمان دوچرخه‌سواری جهان که هفت بار پیاپی قهرمان مسابقات تور دو فرانس شد، در سال 2013 به دوپینگ خود در طی این سال‌ها اعتراف کرد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، لانس آرمسترانگ با هفت بار پیروزی در مسابقات تور دو فرانس بی شک یکی از موفق‌ترین دوچرخه‌سواران آمریکایی و بین‌المللی است. با این حال هر شخصی اشتباهاتی را مرتکب می‌شود، لانس آرمسترانگ نیز از این قاعده مستثنی نیست. بعد از سال‌ها آزمایش دادن و تست دوپینگ آرمسترانگ در سال 2013 در مصاحبه خود با اپرا وینفری اعتراف کرد که از داروهای افزایش دهنده کارایی استفاده می کرده است. این داروها عبارت بودند از : EPO (اریتروپویتن)، تستسترون، کورتیزون، هورمون رشد و دوپینگ خونی.
با همه این اوصاف سابقه پزشکی آرمسترانگ و این که او چگونه توانست راز خود را پنها نگه دارد، جالب توجه است.
آرمسترانگ در حدود سن 20 سالگی سرطان پیشرفته پروستاد داشت. او تقریبا شانسی برای زنده ماندن نداشت. سرطان به مغز، ریه‌ها و شکم او نفوذ کرده بود. سرطان آرمسترانگ با کمک ارکیکتومی درمان شد.
اتهامات دوپینگ به آرمسترانگ از زمانی زده شد که شروع به کار با مایکل فرای کرد. آرمسترانگ به صورت قانونی از تستسترون برای درمان سرطان خود استفاده می‌کرد. با این حال اعتراضات او درباره مصرف HGH و دوپینگ خونی نشان می‌دهد که استفاده او بیش از مقداری تستسترون بوده است.
داروهای افزایش کارایی به صورت واضحی توانایی ورزشکاران را افزایش می‌دهند اما معمولا آنها به خطرات و عواقب استفاده از این داروها توجه نمی‌کنند.
دوپینگ خونی معمول‌ترین دوپینگ در بین دوچرخه‌سواران است، زیرا استقامت آنها را افزایش می‌دهد. اریتروپویتن نیز باعث تولید هورمون‌های توسط کلیه می‌شود که تولید گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد. با بالا رفتن تعداد گلبول‌های قرمز خون اکسیژن رسانی بیشتری به بدن ورزشکاران می‌شود که قدرت و استقامت آنها را افزایش می‌دهد.
نکته جالب اینجاست که مصرف EPO از سال 1990 قدغن بوده است. با این حال اولین تست دوپینگ EPO در المپیک سیدنی انجام شد. دوپینگ تزریق خون نیز ساختاری همچون EPO دارد. ورزشکاران خون خود را هنگامی که هموگلوبین بالا دارد از بدن خارج می‌کنند و قبل از مسابقه دوباره تزریق می‌کنند. طبق گزارش USADA راهی برای تشخیص این نوع دوپینگ وجود ندارد. این کار مشکلاتی همچون خطرات قلبی – عروقی و غلیظ شدن خون به وجود می‌آورد.
داروی ریگی ، کورتیکوستروئید است که آرمسترانگ توانایی مخفی کردن آن را داشته است، زیرا این ماده در بیشتر کرم‌های پوست وجود دارد. این دارو دست ساز است و هورمون کورتیزول را شبیه سازی می‌کند. این ماده برای کم کردن استرس به کار می‌رود. همچنین باعث کاهش تورم و درد نیز می‌شود.
روش دوپینگی دیگری که آرمسترانگ به کار برده است، تزریق "تستسترون" است. این هورمون باعث تنظیم تراکم استخوان ، قدرت عضلات و گلبول‌های قرمز خون می‌شود. استفاده از تستسترون باعث اختلال در کارکرد کبد می‌شود و خطرناک است. با این حال تزریق آن به دلیل وجودش به طور طبیعی در بدن به راحتی قابل تشخیص نیست.
اعتراف آرمسترانگ به دوپینگ بعد از این همه سال حتی بدتر از خود دوپینگ است. زیرا بسیاری او را برای زودتر اعتراف نکردن و تسلیم قانون نشدن سرزنش می‌کنند.
با وجود همه این‌ها آرمسترانگ هم‌چنان فردی خاص است که در دهه‌های اول زندگی خود با سختی‌های زیادی جنگیده و موفق بوده است. اعترافات او در برنامه وینفری نیز نتوانست به طور کلی چهره او را در اذهان عمومی تخریب کند.
ا‌نتها‌ی پیا‌م
نظرات