یک کارشناس پیشکسوت حوزه‌ی میراث فرهنگی تأکید کرد: نباید هر بنای تاریخی دارای ارزش‌های معماری خاص را برای بهره‌برداری به بخش خصوصی سپرد.

به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چشمه‌علی دامغان، کاروانسرای مرنجاب، عمارت مسعودیه، خانه‌ی عامری‌ها در کاشان، حمام وکیل شیراز و بخشی از فضای باز کاخ نیاوران برای تبدیل شدن به کافی‌شاپ و هزاران بنای تاریخی دیگر که بدون توجه به ظرفیت‌شان در مزایده به بخش خصوصی سپرده شدند تا با نظارت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و اختصاص اعتبار مرمتی و حفاظتی از سوی بخش خصوصی از آن‌ها درآمدزایی شود، اقداماتی بوده که بدون مطالعه‌ی بناها، گاهی باعث تخریب و وارد شدن آسیب‌های جبران‌ناپذیر به آن‌ها شده است.

در این‌باره، ابراهیم حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، بناهای تاریخی را در دو گروه نفیس و دارای تزیینات و آثار تاریخی بدون تزیینات دسته‌بندی کرد و گفت: بناهایی که برای بهره‌برداری به بخش خصوصی واگذار می‌شوند باید قابلیت و ظرفیت استفاده توسط بخش خصوصی را داشته باشند.

او حمام‌ها و کاروانسراها را جزو بناهای تاریخی دانست که امکان واگذاری آن‌ها به بخش خصوصی به‌دلیل نداشتن تزیینات منحصربه‌فرد وجود دارد و ادامه داد: کاروانسرای عباسی در اصفهان نمونه‌ای شاخص از واگذاری بنایی تاریخی به بخش خصوصی و بهره‌برداری مناسب از آن است که در طول سال‌های گذشته انجام شد.

وی با تأکید بر این‌که برخی خانه‌های تاریخی که تزیینات ویژه دارند، باید کاربری‌های فرهنگی مانند موزه داشته باشند، اظهار کرد: بناها و محوطه‌هایی که درخت، باغ و باغچه دارند نباید برای بهره‌برداری به بخش خصوصی سپرند، چون اتفاقی مانند «چشمه‌علی دامغان»، «باغ فین کاشان»، «باغ شاهزاده ماهان» یا «باغچه‌جوق ماکو» می‌تواند آن‌ها را برای همیشه از بین ببرد، این محوطه‌ها طبیعی هستند و اگر واگذار شوند به‌مرور تخریب خواهند شد.

مدیر سابق پایگاه میراث جهانی تخت سلیمان با اشاره به سپرده شدن «عمارت مسعودیه» به بخش خصوصی برای بهر‌ه‌برداری، بیان کرد: این عمارت، تزیینات زیاد و منحصربه‌فردی دارد و جزو بناهای نفیس به‌شمار می‌رود. به همین دلیل شنیده می‌شود، بهره‌بردار آن برای دادن کاربری به بنا دچار شک و تردید شده است و قصد دارد کاربری آن را به فرهنگی تغییر دهد.

او همچنین بر لزوم تصویب ضوابط و قوانین جدید برای بهره‌برداری از آثار تاریخی توسط بخش خصوصی تأکید کرد.

همچنین حیدری به‌تازگی اعلام کرده است: بدبختانه در یکی دو سال گذشته، محوطه‌ی چشمه‌علی دامغان برای بهره‌برداری به شهرداری واگذار شد و گویا شهرداری هم آن را به یک نفر بهره‌بردار اجاره داد. او نیز به بهانه‌ی بیماری‌، همه‌ی درختان 200‌ - 300 ساله‌ی باغ را تخریب کرد و محوطه به‌شدت دچار دخل و تصرف شد. بنابراین به‌طور ناگهانی، درختان این مجموعه تقریبا حذف شدند و چشمه‌ای که با خروجی سالانه حدود 30میلیون مترمکعب آب زلال عامل آبادانی دره‌ی باصفا و روستاهای مسیر و تأمین‌کننده‌ی آب دامغان بوده، امروز عاری از درخت شده است و در زمان ورود به محوطه، با فضایی سیمان‌کاری‌شده و سکوهای استراحت برای مسافران و پارکینگ بزرگ خودروها مواجه می‌شویم.

انتهای پیام