بهمن ماه مصادف است با دومین سالگرد عروج شهادت‌گونه سردار احمد سیاف‌زاده از فرماندهان سابق دانشکده فرماندهی و ستاد سپاه و مسئول عملیات قرارگاه کربلا دردوران هشت سال دفاع مقدس. به همین مناسبت مروری داریم بر خاطره‌ای در مورد این سردار شهید.

به گزارش سرویس فرهنگ حماسه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آیت‌الله شفیعی (نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرنگان رهبری) در این باره می‌گوید:بنده با پدر ایشان یعنی مرحوم حاج عبدالحسین سیاف‌زاده آشنایی خوبی داشتم.حاجی،فردی متدین‌،آگاه و مسئله‌دان و می‌توان گفت یکی از افراد متشرع و اهل تقوای حقیقی این شهر بود.بنده ارتباطی صمیمی و معنوی با آن مرحوم داشتم و مرتب با یکدیگر حشر و نشر و گفت‌وگو داشتیم چرا که ایشان فردی بسیار خوب و دارای خانواده‌ای متدین و مذهبی و اهل قرآن و مسجد بود. همین امر هم باعث ارتباط بنده با فرزندان ایشان،‌خصوصا مرحوم حاج احمد شد تا آنجا که محل مراجعه جهت پرداخت وجوهات شرعیه ایشان‌، ما بودیم.

در بحبوحه انقلاب و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبر حضرت امام(ره) پیرو فعالیت‌های حزبی که داشتیم با حاج احمد که ایشان هم از مبارزان فعال و جوان شهر بودند ارتباط یافته بودیم. تا این که ایشان به عضویت سپاه درآمد و از مسئولان تراز اول سپاه خوزستان شد و بنده هم به مسئولیت ریاست سازمان عقیدتی سیاسی لشکر 92 زرهی ارتش منصوب شدم.

روزهای اول انقلاب روزهای بسیار سختی بود تا انقلاب قالب خود را به دست آورد و تثبیت شود. یادم هست در کشاکش روزهای برکناری بنی‌صدر و تحرکات منافقین که شهر ناامن شده بود و نامه‌های تهدیدآمیز برای انقلابیون شهر فرستاده می‌شد و بنده نیز نامه تهدید به قتلی دریافت کردم‌،بلافاصله مسئولان شهر و در صدر آنان حاج احمد سیاف‌زاده تدابیر بسیار خوبی برای این موضوعات می‌اندیشیدند. خصوصا حاج احمد به مقتضیات جایگاه سازمانی خود از هیچ امری فروگذار نمی‌کرد و هرچه می‌توانست برای انقلاب انجام می‌داد و خسته نمی‌شد.

در زمان جنگ تحمیلی نیز که جلسات مشترکی با هم داشتیم بنده ملاحظه می‌کردم که چه طور خاضعانه و پرقوت کار می‌کرد.از خصوصیات مهم رفتاری ایشان می‌توان از حسن خلق ایشان یاد کرد.زبانی لین و نرم‌،چهره‌ای شاداب و خندان و رفتاری مهربانانه داشت.آن هم با همه و در همه جا‌،چه در جبهه و چه بیرون و این خصوصیات انسان را جذب ایشان می‌کرد. شاید بتوان گفت خنده از لبان ایشان فاصله نمی‌گرفت. به عقیده من این شاخص اخلاقی حاج احمد برآمده از تربیت صحیح ایشان در خانواده‌ای اهل دین‌ دارای آمد و شد به مسجد و قرائت قرآن بود و خود ایشان نیز با تهجد به درجات ایمان خویش افزوده بود.

ما نیز ذکر و خیر ایشان را مرتب داشتیم تا این که خبر ارتحال ایشان به بنده رسید و من شدیدا متاثر و غمگین شدم که فردی این چنین از بین ما رفت. من خودم را از او و او را از خود می‌دیدم و سعی داشتم در تمامی مراسم‌های ایشان شرکت و فعالیت داشته باشم و هیچ وقت او را از یاد نخواهم برد.

خداوند روح ایشان را قرین رحمت قرار دهد و با صاحب اصلی انقلاب محشور بفرماید.

انتهای پیام