جشنواره‌ی فیلم فجر آغاز شد اما همچنان کلید دولت تدبیر و امید برای برخی فیلم‌ها نچرخید و این فیلم‌ها بنا بر برخی «ملاحظات» به ویترین سالیانه سینمای ایران راه نیافتند؛ این در حالی است که برخی فیلم‌ها اتفاقا بنا بر «ملاحظاتی» این فرصت را یافتند!

به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، زمانی‌که 6 ماه قبل میز جواد شمقدری و فیلم‌های در کمد مانده‌اش که اجازه‌ی اکران نداشتند به دکتر ایوبی رییس سازمان سینمایی تحویل داده شد، خیلی‌ها امید داشتند که طبق شعارهای دولت تدبیر و امید، فیلم‌هایی که در دولت قبلی با مشکل نمایش مواجه شدند، مشکلشان حل شود؛ اما به جز دو سه مورد، مشکل نمایش برخی فیلم‌ها نه تنها حل نشد، بلکه به لیست قبلی فیلم‌های دیگری هم اضافه شد.

«پریناز» پروانه نمایش عمومی گرفت اما در جشنواره‌ی فجر حاضر نیست و «قصه‌ها»ی رخشان بنی اعتماد (در بخش مسابقه)، «خانه پدری» کیانوش عیاری و «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» روح‌الله حجازی فعلا مجوز حضور در جشنواره‌ی فیلم فجر را ولو در بخش خارج از مسابقه دارند و باید دید آیا به راحتی و بدون ممیزی به نمایش درمی‌آیند؟

اما همچنان فیلم‌هایی که در دولت دهم مشکل نمایش داشتند، همچون «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «پاداش» کمال تبریزی، «خیابان‌های آرام» کمال تبریزی و.... در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدید هم هنوز اکران عمومی نگرفتند و به لیست فیلم‌های قبلی فیلم‌هایی چون «آشغال‌های دوست داشتنی» محسن امیریوسفی، «بلوک 9 خروجی 2» علیرضا امینی و «نقش نگار» علی عطشانی هم با ممانعت از حضور در جشنواره فیلم فجر، اضافه شده است؛ با این تفاوت که دولت دهم حداقل فیلمی چون «گزارش یک جشن» و «خیابان‌های آرام» را در جشنواره‌ی فیلم فجرش اکران کرد اما در این دوره، این فیلم‌ها در میان فهرست اتوبوسی ده‌ها فیلمی نیستند که یکی از کثیرترین نمایش فیلم‌های تاریخ جشنواره را از نظر تعدد فیلم‌ها، رقم زده‌اند!

این درحالی است که گویا ملاحظاتی که باعث می‌شوند گاهی فیلمی که با گذراندن همه مراحل قانونی و حتا با سرمایه‌گذاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساخته شده و دست‌اندرکاران آن‌ها مشهودا و محققا از طرفداران و رای‌دهندگان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید بوده‌اند عملا توقیف شود، گاهی هم در نقطه‌ی مقابل عمل می‌کند. هنوز انتقادها از اضافه شدن قطره‌چکانی فیلم‌ها به جشنواره و بخش سودای سیمرغ آن ادامه داشت که کمتر از دو روز مانده به آغاز جشنواره، فیلم «معراجی‌ها» ساخته‌ی مسعود دهنمکی به جشنواره سی‌ودوم اضافه شد، آن‌هم به بخش مسابقه. طبیعتا این پرسش برای دست‌اندکاران سینما و رسانه پیش آمد که براساس چه منطقی؟

ضمن احترام به زحمات دست‌اندرکاران این فیلم و نیز احساس همدردی با بازماندگان حادثه ناگواری که در پایان فیلمبرداری این سریال - فیلم رخ داد، اما یک پرسش بزرگ باقی می‌ماند و آن این‌که اضافه شدن این فیلم به جشنواره براساس چه روالی صورت گرفته است؟ مخصوصا که طبق تازه‌ترین اطلاعات دریافتی، برای پذیرش این فیلم در جشنواره، بین مدیرانی در سازمان سینمایی و ستاد جشنواره نیز اختلاف نظر بوده و قطعی و منتفی شدن حضور این فیلم در جشنواره، چند بار تغییر کرده است. نکته جالب‌تر این پرسش است که چگونه 23 دی‌ماه گذشته، فردی که هیچ نقشی هم در تولید این فیلم یا مدیریت سینمای کشور نداشته است، در خبرگزاری‌ها با قطعیت اعلام کرده بود جای این فیلم در جشنواره محفوظ است؟ این اظهار نظرهای قاطعانه براساس کدام پشتوانه و توان شکل گرفته بود که طرفداران دولت اعتدال از آن بی‌نصیبند؟

لازم به یادآوری است که نخستین فیلم همین کارگردان یعنی «اخراجی‌ها» با وجود شرایط به‌نسبت مشابه و با وجود تمام اعتراض‌ها و فشارهای وارده، در دولت احمدی‌نژاد هم مجوز حضور در بخش مسابقه جشنواره را پیدا نکرده بود.

انتهای پیام