یک روزنامه‌نگار معتقد است: اعتبار روزنامه‌ها و رسانه‌ها، تعیین‌کننده‌ی هویت خبرنگار است و این‌که وزارت ارشاد بخواهد با نظام بروکراتیک دولتی، پروانه‌ی خبرنگاری صادر کند حرکتی ضد رسانه‌ای است.

مینو بدیعی در گفت‌و‌گو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این‌که صدور پروانه‌ی خبرنگاری توسط یک سازمان دولتی حرکتی کاملا اشتباه است اظهار کرد: صدور چنین پروانه‌ای محدودیت‌های بسیاری را برای روزنامه‌نگاران ایجاد می‌کند. صدور کارت یا پروانه‌ی خبرنگاری به رسانه‌ها مربوط می‌شود و اگر وزارت ارشاد بخواهد پروانه‌ی خبرنگاری صادر کند، اعتبار رسانه‌ها را درهم می‌شکند.

او ادامه داد: این‌که وزارت ارشاد با تشکیل هیئتی تصمیم می‌گیرد که پروانه‌ی خبرنگاری صادر کند به این معنی است که این وظیفه را از رسانه‌ها گرفته و به مقامی بالاتر داده است. این اتفاق اصلا حرکتی روبه جلو نیست و قطعا محدودیت‌ها را تشدید می‌کند.

این روزنامه‌نگار با اشاره به سابقه‌ی صدور کارت خبرنگاری، بیان کرد: سال‌ها پیش که ما در روزنامه‌ی کیهان خبرنگار بودیم به ما می‌گفتند که آیا علاوه بر کارت خبرنگاری روزنامه‌ی کیهان، کارت خبرنگاری وزارت ارشاد را می‌خواهید؟ ما به هیچ‌وجه دنبال کارت خبرنگاری وزارت ارشاد نبودیم، چون کارت خود روزنامه اعتبار زیادی داشت. البته برای سفر به خارج گفته می‌شد که کارت خبرنگاری وزارت ارشاد اعتبار بیشتری دارد؛ اما زمانی که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تأسیس شد از آنجا که همه‌ی اعضا عضو فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران بودند، می‌توانستند کارت بین‌المللی بگیرند که در همه‌جا معتبر بود.

بدیعی با اعتقاد به این‌که صدور کارت خبرنگاری و تأیید هویت خبرنگار برعهده‌ی تشکل‌های مدنی و خود روزنامه‌نگاران است گفت: تعیین هیئتی از سوی وزارت ارشاد برای صدور کارت خبرنگاری، درگیر کردن سیستم اداری وزارت ارشاد با فضای کاری مطبوعات است. این موضوع موجب می‌شود کمترین اختیار نیز از مطبوعات گرفته شود. در این صورت، قدرت مطبوعات از بین می‌رود و آن‌ها ذلیل می‌شوند.

او با اشاره به ترکیب اعلام‌شده برای هیئت صدور پروانه‌ی خبرنگاری از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، بیان کرد: اگر قرار است چنین هیئتی تشکیل شود، اعضای آن مطلقا نباید دولتی باشند و از باندها و جناح‌های خاص سیاسی در کشور نیز پیروی نکنند؛ اما متأسفانه اعضای این هیئت تشکل‌هایی هستند که برخی از آن‌ها گرفتار باند و جناح‌های سیاسی خاص در کشور و برخی دیگر حتی به گروه‌های فشار وابسته هستند. آیا این‌ها واقعا تشکل‌های خبرنگاری‌اند؟

بدیعی اظهار کرد: روزنامه‌نگاران مستقل عضو این تشکل‌ها نیستند و به اعتقاد من، اگر امروز این تشکل‌ها در این هیئت حضور دارند به‌دلیل این است که تا کنون پیرو قدرت بوده‌اند و این ساختار قدرت است که قرار است برای خبرنگاران کارت صادر کند. اعضای این هیئت هیچ‌کدام استقلال رأی ندارند و وجود این هیئت، کار را برای رسانه‌ها سخت‌تر خواهد کرد.

این روزنامه‌نگار درباره‌ی ریشه‌ی تاریخی تشکیل چنین هیئتی در مطبوعات ایران، توضیح داد: چنین پیشینه‌ای به دولت «هویدا» برمی‌گردد؛ تا قبل از سال 1350 تعداد نشریات بسیار زیاد بود، اما خیلی سریع و با پیاده‌ شدن سیاست‌های جدید در دولت هویدا،‌ تعداد زیادی از روزنامه‌ها توقیف شدند. در همان زمان اعلام شد که روزنامه‌نگاران باید برای فعالیت خبری از وزارت فرهنگ مجوز بگیرند.

او ادامه داد: اکنون نیز با وجود چنین هیئتی گویا قرار است همان اتفاق بیفتد و این اتفاق برای دولت آقای روحانی که رویکردش بحث آزادی مطبوعات و آزادی سیاسی احزاب است، یک حرکت بازدارنده است.

بدیعی افزود: ما جزو چند کشور محدودی هستیم که هنوز از نظام پیشگیرانه برای مطبوعات استفاده می‌کنیم و با وجود چنین هیئتی، یک محدودیت دیگر هم در حال اضافه شدن است و این کاملا مخالف بحث آزادی بیان است.

انتهای پیام