فرشته احمدی می‌گوید، عرضه انواع متنوع کارها در فیس‌بوک ذاتا بد نیست و باید برای تشخیص کار خوب از میان سایر کارها ذهن را تقویت کرد؛ نه این‌که فیلتر گذاشت.
این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره فعالیت ادبی در فیس‌بوک گفت: به نظرم فیس‌بوک فضایی است برای معرفی کتاب و تبلیغ کارهای منتشرشده. در این فضا می‌توان با مخاطب ارتباطی رودررو و سریع برقرار کرد. من هم گاهی بخش کوتاهی از کاری را منتشر می‌کنم و بازخوردها را می‌بینم. دیده‌ام که بعضی از نویسنده‌ها حتا یک داستان را به طور کامل در فیس‌بوک منتشر می‌کنند، اما نمی‌دانم افراد در این فضا حوصله خواندن یک داستان کامل را دارند یا نه. فکر می‌کنم به مطالب کوتاه و مطالب حاوی عکس بیش‌تر واکنش نشان می‌دهند.
او در ادامه افزود: به نظرم نمی‌توان از این فضا انتظار داشت که با منتشر کردن مطلبی نظرات جدی دریافت کنیم، اما می‌توان حدودی از عکسالعملها را دید. برای من جنبه معرفی و تبلیغ کتاب را دارد و این بد نیست؛ چون ما فضای زیادی برای ارتباط با مخاطب در اختیار نداریم و می‌توانیم از فضای فیس‌بوک برای این کار استفاده کنیم.
احمدی درباره تفاوت فعالیت ادبی در فیس‌بوک و وبلاگ اظهار کرد: در وبلاگ هم مطلب ارائه می‌شد، اما در فضای وبلاگ دسته‌بندی آدم‌ها مشخص‌تر بود، تعداد مخاطبان وبلاگ محدود بود و بیش‌تر آن‌ها هم به ادبیات علاقه‌مند بودند. من قدیم‌ها که وبلاگ داشتم از آن برای گذاشتن تکه‌هایی از داستان‌هایم استفاده می‌کردم تا نظرات دیگران را بدانم. بعد برعکسِ فیس‌بوک حلقه مخاطبان وبلاگ مدام محدودتر می‌شد و من با حلقه‌ای از علاقه‌مندان ارتباط وبلاگی داشتم که به وبلاگ‌های یکدیگر سر می‌زدیم و نظر می‌دادیم. در آن فضا می‌شد جدی‌تر حرف زد و خواننده جدی پیدا کرد. در فیس‌بوک همه چیز عامیانه‌تر شده است. آدم‌ها در این فضا بیش‌تر در حال خبرگرفتن از یکدیگرند نه دنبال کردن مطلب. شکل استفاده از فیس‌بوک متفاوت است. حتا فضا خانوادگی شده و آدم‌ها برای خبر گرفتن از حال همدیگر از فیس‌بوک استفاده می‌کنند. ما هم باید توقعات‌مان را با این فضا تنظیم کنیم.
این داستان‌نویس با اشاره به امکانی که شاعران و نویسنده‌های تازه‌کار در فیس‌بوک برای معرفی آثارشان دارند، گفت: برای خیلی از ما پیش آمده که آدمی را نمی‌شناسیم و کار منتشرشده‌ای از او ندیده‌ایم، اما در فیس‌بوک با او و کارهایش آشنا می‌شویم و درواقع فیس‌بوک زمینه‌ای می‌شود که کارهای آن فرد دیده شوند و نامش نیز برای همه آشنا شود. بخصوص در حال حاضر که خیلی از کارها مجوز نمی‌گیرند و امکان انتشار بسیاری از آن‌ها در مجلات هم فراهم نیست، خیلی وقت‌ها طیفی از نویسنده‌هایی که کار منتشرشده نداشته‌اند در فضای فیس‌بوک شناخته می‌شوند. هرچند باید درباره این‌که کار این افراد به علت نداشتن کیفیت چاپ نشده یا به دلیل ممیزی قضاوت کرد، اما به هر حال فضای فیس‌بوک مؤثر است. آدمی که به صورت جدی و در زمینه معینی در فیس‌بوک فعالیت کند حتما این فضا کمک می‌کند که اذهان آماده پذیرش او به عنوان شاعر، نویسنده یا منتقد بشوند. این‌ها کاملا به نحوه عملکرد خود افراد بستگی دارد.
او همچنین درباره ارائه انواع مطالب به نام کار ادبی در فیس‌بوک و سردرگمی که ممکن است برای مخاطب ایجاد شود، اظهار کرد: وجود تنوع و ارائه انواع و اقسام کارها چه از نظر کیفیت کارها و چه از نظر نگاه متنوع به دنیا ذاتا نمی‌تواند بد باشد، اما مخاطب باید خود را تقویت کند و کار خوب را از میان سایر کارها تشخیص بدهد. ما باید ذهن خود را برای آثار ادبی خوب تقویت کنیم نه این‌که فیلتر بگذاریم. باید همه چیز ارائه شود و سلیقه‌ها و معیارها و ملاک‌ها درست باشند. با ارائه سنجیده‌شده اثر هم ملاک‌ها درست نمی شوند بلکه این مخاطب است که باید به سراغ آثاری برود که با ملاک‌هایی که می‌شناسد متناسب هستند. حتا در فضای نشر هم ما این مشکل را داریم؛ با این‌که ویراستارانی در این فضا هستند، مگر چند درصد از کتاب‌هایی که ارائه می‌شوند قابل توصیه‌اند؟
احمدی در ادامه متذکر شد: مخاطب اگر موضوع برایش جدی باشد به جمع‌آوری اطلاعات در این فضا بسنده نمی‌کند. جست‌وجوگر واقعی به یک منبع اکتفا نمی‌کند، بلکه اطلاعات را از منابع مختلف جمع‌آوری و مقایسه می‌کند. کسی که آن‌قدر حوصله ادبی ندارد که به استاتوس‌های چندخطی اکتفا می‌کند، اگر فیس‌بوک هم نباشد در جای جدی‌تری دنبال ادبیات نمی‌رود، اما کسی که هم این استاتوس‌ها را می‌بیند و هم کتاب می‌خواند می‌تواند این‌ها را در کنار هم مقایسه کند.
او سپس درباره امکان سرقت ادبی در فیس‌بوک گفت: تا به حال این اتفاق برای کارهای من نیفتاده؛ چون من بخش‌های کوتاهی از آثارم را منتشر می‌کنم که قابل سرقت نیستند، اما در مورد شعر قضیه کمی متفاوت است. البته به حساسیت آدم‌ها هم بستگی دارد. ما در جمع‌های داستان‌خوانیِ کم‌جمعیت هم که شرکت می‌کنیم بعضی دوستان کارهای منتشرنشده را نمی‌خوانند و چنین وسواس‌هایی دارند، شاید هم تجربه‌های ناخوشایندی داشته‌اند. به هر حال فیس‌بوک هم جایی است که مخاطب در آن نامحدود و غیرقابل کنترل است و ممکن است مسائلی پیش بیاید. بنابراین افراد می‌توانند آثار منتشرنشده‌شان را در این فضا عرضه نکنند.
انتهای پیام
نظرات