نزدیک به 80هزار نفر از جمعیت نامشخص هنرمندان صنایع دستی در سراسر کشور در دو سال گذشته بیمه شده‌اند و مشکل بیمه‌ی پیشکسوتان صنایع دستی هم‌چنان به قوت خود باقی است!

به گزارش خبرنگار سرویس صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در سال 1388 آیین‌نامه‌ی اجرایی قانون «بیمه‌های اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه‌دار» مصوب شد که براساس ماده‌ی 2 این آیین‌نامه، وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موظف‌اند نسبت به شناسایی و معرفی مشمولان به سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای اقدام کنند. سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای نیز موظف است مهارت فنی معرفی‌شدگان و متقاضیان را بررسی و در مدت یک‌ماه پس از وصول معرفی‌نامه نسبت به صدور کارت مهارت فنی آن‌ها اقدام کند. بهره‌مندی افراد موضوع این ماده از مزایای قانونی، منوط به ارائه‌ی کارت مهارت فنی توسط سازمان یادشده است.

اما بخشی از همین ماده‌ی قانونی، چالشی برای بیمه‌ی هنرمندان صنایع دستی شده است؛ استادکاران زیادی با سال‌ها تجربه کار و آموزش هستند که اکنون رضایت نمی‌دهند دوره‌های آموزشی سازمان فنی و حرفه‌ای را بگذرانند تا آنچه را خود بهتر می‌دانند یا حتی به شاگردان‌شان آموزش داده‌اند به‌خاطر بیمه‌ شدن دوباره فراگیرند. استادکاران تجربی‌ هم هستند که سواد چندانی ندارند و حضورشان در دوره‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای و شرکت در آزمون‌های آن، چالش بزرگ دیگری شده است. با وجود همه‌ی این مسائل، کامران سبزمیدانی - مدیرکل حمایت از تولید معاونت صنایع دستی - به‌عنوان مسوول مستقیم پیگیری بیمه‌ی هنرمندان صنایع دستی، روند بیمه شدن این هنرمندان را در دو سال گذشته «روبه رشد» ارزیابی کرد.

او به خبرنگار ایسنا گفت: مصوبه‌ی بیمه‌ی قالیبافان و صنعتگران نیمه‌ی دوم سال 89 ابلاغ شد که تقریبا از همان زمان یا بهتر است بگوییم از سال 90، عملیاتی شد که روند آن در دو سال روبه رشد بوده است و طبق آمار تأییدشده‌ی سازمان تأمین اجتماعی در این مدت، نزدیک به 80هزار نفر از هنرمندان صنایع دستی بیمه شده‌اند.

البته سبزمیدانی به آسیب‌هایی هم که در این میان به روند بیمه‌ی صنایع دستی وارد شده است، اشاره‌ای کرد و افزود: شرایطی وجود دارد که ما را محدود می‌کند، یعنی هنرمند باید از طریق سازمان فنی و حرفه‌ای کارت مهارت بگیرد. سپس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کارت صنعتگری صادر و هنرمند را به سازمان تأمین اجتماعی برای بیمه معرفی کند. هنرمندان فرش نیز چنین شرایط مشابهی دارند.

او درباره‌ی آزمون و دوره‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای که مانعی برای بیمه شدن برخی هنرمندان صنایع دستی شده است اظهار کرد: قانون، این مشکل را دارد و این چالشی برای برخی هنرمندان شده، چون وقتی شخص، عمری کار هنری کرده دیگر برایش توجیه ندارد در دوره‌های آموزشی و آزمون فنی و حرفه‌ای شرکت کند و این، یکی از دلایل محدود کردن و شرکت نکردن هنرمندان در این دوره‌ها بوده است. در واقع، هنرمندان هنوز خود را با این شرایط مطابقت نداده‌اند، حتی با وجود آن‌که ما روشی را با کم‌ترین آسیب اتخاذ کرده‌ایم.

سبزمیدانی درباره‌ی این روش کم‌آسیب، این‌طور توضیح داد: فنی و حرفه‌ای رشته‌هایی خاص خود را دارد، صنایع دستی هم رشته‌های مخصوص خود را دارد، برای این‌که هنرمندان ما دچار آسیب نشوند و دوره‌هایی مرتبط با رشته‌ی کاری خود را بگذرانند، با کارشناسان سازمان فنی و حرفه‌ای تفاهم کردیم تا رشته‌ها تطبیق داده شوند و کد رشته‌های مخصوص و مشترکی را تعریف کردیم که رشته‌های جدید برای هنرمند صنایع دستی مشکل‌ساز نشود.

مدیرکل حمایت از تولید معاونت صنایع دستی در پاسخ به این پرسش که چرا برای اصلاح این مشکل قانونی که مانع بیمه شدن بسیاری از هنرمندان شده است، گامی برداشته نمی‌شود؟ گفت: برای اصلاح این قانون، مجلس باید تصمیم بگیرد و ما برای این موضوع، با هیئت دولت نامه‌نگاری کرده‌ایم؛ ولی هنوز دستور جدید نداده‌اند.

او در عین حال تأکید کرد: ما دنبال اصلاح قانون هستیم نه کنار گذاشتن سازمانی خاص (فنی و حرفه‌ای) که این کار به کارشناسی نیاز دارد و می‌خواهیم کاری کنیم که مرحله‌ی سازمان فنی و حرفه‌ای کم‌ترین آسیب را داشته باشد.

سبزمیدانی همچنین گفت: در هر حال، این یک روش قانونی است و ما و هنرمند باید تابع آن باشیم. دولت 20 درصد از حق بیمه را پرداخت می‌کند و لازم است صنعتگر هم از این قانون تبعیت کند.

وی بیان کرد: ما برای استادکاران نیز تفاهم دیگری را با سازمان فنی و حرفه‌ای داشته‌ایم و از استان‌ها خواسته‌ایم این همکاری را با استادکاران داشته باشند تا روند بیمه‌ی آن‌ها راحت و سریع انجام شود، برای این منظور معاونت‌های صنایع دستی استان‌ها نامه‌ای را به اداره‌های فنی و حرفه‌ای می‌نویسند که طبق توافق صورت‌گرفته با سازمان فنی‌ و حرفه‌ای با شخصی که به‌عنوان «استادکار» معرفی می‌شود، مساعدت‌های لازم صورت گیرد.

او همچنین بدون این‌که آماری مشخص از تعداد هنرمندان صنایع دستی کشور بدهد، گفت: هر روز به جمعیت هنرمندان اضافه می‌شود و ما با گروه‌های جوان‌تری روبه‌رو هستیم که نمی‌توان به‌شکل دقیق و مشخص گفت از چه تعداد، 80هزار نفر بیمه شده‌اند؛ اما شکل کار برای بیمه شدن به این ترتیب است که ما هنرمندان را در نقاط مختلف کشور شناسایی و به آن‌ها درباره‌ی بیمه اطلاع‌رسانی می‌کنیم و اقدامات بعدی انجام می‌شود.

سبزمیدانی در عین حال با تأکید بر این‌که باید برای بیمه کردن هنرمندان، مدیران اداره‌ها، اختلافات سلیقه‌ای را کنار بگذارند اظهار کرد: در استان‌ها باید تفاهم‌ها و روابط مدیریتی به‌گونه‌ای باشد که ضوابط اجرایی را تسهیل کند، گاهی اختلاف سلیقه‌ها بین مدیران سازمان‌ها، مشکلاتی را برای هنرمندان به‌وجود می‌آورد.

او در ادامه‌ی سخنانش درباره‌ی سرانجام بیمه‌ی هنرمندان بالای 50 سال نیز گفت: قانون در یک جایی برای افراد سن‌بالا، مشکل دارد؛ اما با توجه به نگاه ویژه‌ای که رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و همچنین معاون صنایع دستی به موضوع بیمه‌ی پیشکسوتان داشتند، دستور دادند طرحی برای بیمه‌ی افراد بالای 50 سال تهیه شود که با توجه به حمایتی که می‌طلبد دولت در این‌باره داشته باشد، در فاز نخست یک‌هزار نفر از هنرمندان بالای 50 سال را برای بیمه در نظر گرفته‌ایم که اگر این اعتبار داده شود، بیمه‌ی آن‌ها نیز تحقق می‌یابد.

وی ادامه داد: برای بیمه‌ی این تعداد هنرمند در فاز نخست، به 38میلیارد تومان اعتبار نیاز است که درخواست این اعتبار همراه طرح بیمه‌ی هنرمندان بالای 50 سال به شورای معاونان فرستاده و دستور داده شد که به‌صورت لایحه‌ای برای مجلس تنظیم شود.

البته سبزمیدانی توضیح داد: استان‌ها تا کنون آمار یک‌هزار و 700 نفر از هنرمندان بالای 50 سال را برای بیمه به معاونت صنایع دستی فرستاده‌اند؛‌ ولی ما با این آمار مقداری مشکل داریم، چون فکر می‌کنیم دقیق نیست و احتمال می‌دهیم تعداد، کمتر از این جمعیت باشد.

او در پاسخ به این پرسش که چرا این احتمال را نمی‌دهید که با توجه به پراکندگی هنرمندان در سطح کشور و فعالیت برخی از آن‌ها در نقاط بسیار دورافتاده و گاه اختلافات سلیقه‌ای موجود بین مدیران و هنرمندان که مانع معرفی آن‌ها در محافل مختلف شده است، تعداد هنرمندان فعال بالای 50 سال بیشتر از این آمار باشد و فکر می‌کنید کمتر است؟ گفت: شناسایی و معرفی هنرمندان، سلیقه نیست بلکه قانون است و باید طبق آن، پیش رفت و براساس ضوابط اجرایی و دستورالعمل‌ها رفتار کرد. علاوه بر این، مطمئنا شخصی که تا 50 سالگی کار کرده حتما تا کنون برای بیمه اقدام کرده، مگر این‌که امکانات و دسترسی‌های مربوط را نداشته است. برای همین در مرحله‌ی نخست، یک‌هزار نفر را در نظر گرفتیم تا آمارها بررسی و دقیق شود.

انتهای پیام