پذیرش مسولیت و اداره امور مردم در جامعه اسلامی و جایگاه خطیر و حساس آن و ویژگی‌هایی که برای پذیرندگان این مسوولیت ذکر شده، به صورت مکرر در آیات و روایات مورد تصریح قرار گرفته است.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) یکی از سوالاتی که در این ارتباط مطرح می‌شود این است که افراد در پذیرفتن یا نپذیرفتن حکومت و مسوولیت در جامعه اسلامی چگونه باید باشند؟

پیامبر خدا (ص) خطاب به عبدالرحمن بن سمره فرمودند: " ای عبدالرحمن‏، داوطلب امارت مشو؛ زیرا اگر با تقاضای تو این منصب به تو سپرده شود در اداره آن به خودت واگذار می‏‌شوی و اگر بدون تقاضای تو به تو واگذار شود ، در اداره آن یاری می‏‌شوی1".

آن حضرت همچنین درباره این‌که حکمران با کسی که درخواست مسئولیت می‌کند چه باید بکند؟ می‌فرمایند: " به خدا سوگند ما کسی را که متقاضی این کار (حکومت)، یا بر آن حریص باشد، به این کار نمی‏‌گماریم2".

همچنین پیشوایان دینی ما در باره این که حکمرانان در استخدام کارگزارن خود چه نکاتی را باید رعایت کنند؟ سفارشات و توصیه‌های زیبایی برای پیروان خود دارند و خود آن بزرگواران نیز این رهنمودها را در زندگی و حکومت داری خود به کار گرفته‌اند.

امام علی(ع) در فرمان استانداری مصر به مالک اشتر در این باره چنین می‌فرمایند: " دیگر آن که در کارهای کارگزارانت اندیشه و تأمّل کن و پس از آزمودنِ آنها، ایشان را به کار گمار و به صرف جانبداری یا علاقه به کسی او را عهده‏‌دار کاری مکن؛ زیرا این دو، کانونِ انواع ستم و خیانت است. کارگزاران خود را از میان افراد با تجربه و آبرومند و خاندان‏‌های‏ نیک و خوشنام‏ و پیشگام در اسلام انتخاب کن3".

پیامبر خدا(ص) نیز فرمودند: "هرکس‏ از میان گروهی‏ مردی را به کار گمارد در حالی که در بین آنها خداپسندتر از او وجود دارد، به خدا و رسول او و مؤمنان خیانت کرده‏ است4".

منابع:

1- سنن أبی داود: 2929 منتخب میزان الحکمة: 618

2- صحیح مسلم: 3 / 1456 / 14 منتخب میزان‌الحکمة: 618

3- نهج‌البلاغة: الکتاب 53 منتخب میزان الحکمة: 618

4- بحارالأنوار: 23 / 75 / 24 منتخب میزان الحکمة: 618

انتهای پیام