مرتضی احمدی در تولد 88 سالگی‌اش، آرزوی تهران قدیم را دارد و دلش برای آن روزها تنگ است.

خودش می‌گوید:« چه کسی می‌خواهد این هنر را زنده نگه دارد؟ من موسیقی ضربی را به اوج رساندم و این حق من بود چون در خاک خُل جنوب تهران بزرگ شدم. فرهنگ تهران در خونم جاری است اما امروز کودکان آن روزها کجا هستند، ما چه زندگی تلخی در تهران امروز داریم و چه تهران خوبی داشتیم آن روز شاید هم لیاقتش را نداشتیم و شاید نفرین شهر ما را گرفت.»

به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در مراسم رونمایی از آلبوم «صدای تهرون 2» که شامگاه 9 آبان ماه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، هنرمندانی چون بهزاد فراهانی‌، پگاه آهنگرانی‌، بابک حمیدیان‌، جمشید ارجمند، بابک چمن آرا و مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران سخنرانی کردند و مرضیه برومند ، هما روستا و بهمن مفید حضور داشتند.

سرسنگی: مرتضی احمدی حق بزرگی بر گردن ما دارد

مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران گفت: مفتخرم که این توفیق نصیب ما شد تا در خدمت مرتضی احمدی باشیم و برنامه‌ای تدارک ببینیم که هم مناسبت آن یکی دیگر از سال‌های پربار زندگی مرتضی احمدی است و هم به بهانه این روز، آلبوم ارزشمند این هنرمند به جامعه هنری تحویل داده می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: مرتضی احمدی حق بزرگی بر گردن همه ما دارد، به ویژه آنهایی که در حوزه نمایش ‌، رادیو و رسانه کار می‌کنند بر این امر واقف هستند.

سرسنگی با مرور یکی از خدمات ارزشمند مرتضی احمدی در عرصه‌ی این حوزه گفت: احمدی به احیای ترانه‌های قدیمی مربوط به فرهنگ قدیم تهران و یادآوری گذشته شیرین مردم تهران پرداخت و به ما یادآوری کرد که کودکی خود را در این شهر گذرانده‌ایم.

او با تاکید بر آنکه حرکت احمدی در این عرصه بر هویت انسان‌هایی که در تهران زندگی کرده‌اند تاثیر داشته، گفت: اگر مردم یک شهر به فضای خود تعلق خاطر نداشته باشند، شرایط اجتماعی و فرهنگی شهر نیز ارتقاء پیدا نمی‌کند. در حالی که متاسفانه با گسترش فضای شهری امروز خیلی از خاطرات ما به دست فراموشی سپرده شده است و از این جهت خیلی از جوانان امروز تهران را نمی‌شناسند و شهر برای آنها تنها یک مفهوم فیزیکی دارد اما این شهر حامل یک جریان فرهنگی است و کار مرتضی احمدی نیز بازتولید این فضای فرهنگی است.

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در پایان سخنان خود یادآور شد: مرتضی احمدی در تمام زمینه‌های فرهنگی هنری ‌، خدمات بسیاری انجام داده است و طبیعتا برگزاری چنین برنامه‌ای در حد جایگاه ایشان نیست. اما خواستیم به این بهانه قدردانی کوچکی از زحمات 88 ساله ایشان داشته باشیم و در این شب عمق محبت و دوستی خود را نسبت به این هنرمند گرانقدر ابراز کنیم.

ارجمند: استاد احمدی حقیقتا موجود بسیار ذی‌قیمتی است

جمشید ارجمند منتقد و نویسنده سینما نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: حرف زدن درباره مرتضی احمدی کار ساده‌ای است، زیرا همگان نسبت به جایگاه او در عرصه فرهنگ و هنر توافق نظر دارند.

او اضافه کرد: به شخصه از بچگی علاقه‌مند وجود مرتضی احمدی و صدای دلنشین و شو‌خ‌طبعی‌اش بودم و رابطه بنده با مرتضی احمدی از این جهت قصه شگفت‌انگیز و شیرینی دارد.

این منتقد سینما یادآور شد: استاد احمدی حقیقتا موجود بسیار ذی قیمتی است که همچون منشوری از هر طرف او بتابانیم نور بیرون می‌آید و مهمترین نکته در این بخش تلاش این هنرمند برای جمع‌آوری مجموعه گرانقدر فولکلور تهران است. زیرا تمام زندگی و جوانی خود را برای این کار گذاشته است.

ارجمند اضافه کرد: صدای مهربان و شیرین مرتضی احمدی به قدری در این مسیر تاثیرگذار است که هیچ وقت اجراهای او را از همان کودکی فراموش نکرده‌ام. در شرایطی که سینما در آن روزگار کم رونق بود و بیشتر توجه مردم به تئاتر و فرهنگ تئاتر رفتن متمرکز بود، امثال مرتضی احمدی این سنت را در خود زنده نگه داشتند. در حالی که امروز سنت پیش پرده خوانی دیگر در خاطره جوانان نقشی ندارد.

او در پایان سخنانش گفت: حضور مرتضی احمدی در این جمع و در فضای فرهنگی بسیار مطبوع و دلگرم کننده است و صدایش حتی از این هم گرم‌تر است و امیدوارم همیشه سایه او بر سر ما استوار باشد.

در بخش دیگری از این مراسم پیش از اجرای دو نوازی تنبک و تار علی رحیمی و بهرنگ بقایی نوازنده تار این گروه که نوه مرتضی احمدی است با تبریک تولد 88 ساله پدربزرگش گفت: همیشه در چنین بزرگداشت‌ها و برنامه‌هایی به یک وجه فردی می‌پردازند که البته کار درستی است اما در این مراسم باید بگویم که مرتضی احمدی یک وجه دیگر هم دارد که به اندازه تمام وجود و زندگی او بزرگ است.

بقایی اضافه کرد: مرتضی احمدی در کنار هنرمند بودن، پدر بسیار خوب و مهربانی است که علاوه بر تمام بزرگی اجتماعی و هنری‌اش‌، شانه‌های بزرگی برای ما و تمام افرادی است که در کنار او زندگی کردند.

این دو هنرمند در ادامه قطعه «ضربی عشق جاهلی» را به عنوان آخرین قطعه‌ای که مرتضی احمدی در رادیو اجرا کرده است نواختند.

فراهانی: امیدوارم سایه مرتضی احمدی بر سر ما باقی بماند

بهزاد فراهانی بازیگر تئاتر در ادامه این مراسم گفت: امروز لحظه بزرگی برای من است تا از مردی بگویم که خیلی بزرگ است. زیرا زمانی که در شرق تهران کسی من روستایی را به دلیل مشکلات شهروند نشدن تحویل نمی‌گرفت. مرتضی احمدی به من لطف کرد و امروز باید ناگفته‌ها از این هنرمند گفته شود.

وی با بیان یکی از این ناگفته‌های بزرگ درباره مرتضی احمدی یادآور شد: در نخستین روزهای انقلاب زمانی که به رادیو حمله شده بود به چشم دیدم مرد بزرگی را که آرشیو بی‌نظیر رادیو را با اسلحه‌اش برای ما حفظ کرده و با دست تنها و خشم و لطفش نسبت به شرایط نابسامان میدان ارگ، این حافظه تاریخی را نگه داشت و فکر می‌کنم جمهوری اسلامی ایران و به ویژه مجموعه رادیو منت دار شجاعت و تیزچنگی این مرد بزرگ است.

فراهانی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته مرتضی احمدی گفت: در روزهای بعد از انقلاب و در شرایط سخت آن زمان هنرمندی را می‌شناختم که مجبور شده بود، خانه و کاشانه خود را رها کند و هیچ سرپناهی نداشت به همین دلیل خدمت مرتضی خان احمدی رفتم و وضعیت را تشریح کردم و خواستار کمکش شدم. او خیلی مردانه و بسیار زیبا به من گفت: که پایین خانه‌ام جای خوبی برای زندگی یک خانواده هست.

این بازیگر سینما و تئاتر خاطرنشان کرد: برای سال‌ها آقا مرتضی میزبان این خانواده محترم بود و همواره جوانمردی او را ستایش می‌کنم و امیدوارم شاگرد خوبی برایش باشم.

وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: آنچه زبان تئاتر ما را طراوات بخشیده مربوط به آن بخشی است که از تجریش و مقصودبیک گرفته‌ایم و در تلفیق با زبان ری فرهنگی به وجود آورده‌ایم که بوی داد و ستد و اختلاط فرهنگ‌های گوناگون را دارد و از این جهت کار آقا مرتضی برای پیدا کردن این واژگان فراموش شده بسیار مهم است.

بهزاد فراهانی در پایان سخنانش یادآور شد: مرتضی احمدی همچنان هم دست از مسائل اجتماعی در تلفیق با هنر بر نداشته و بسیار در مراسم‌های مختلف دیدم که چقدر شنیدنی و دیدنی می‌خواند و امروز که دور هم جمع شده‌ایم، آرزو می‌کنم سایه ایشان بر سر ما باقی بماند.

در ادامه این مراسم، بابک حمیدیان و پگاه آهنگرانی نیز به نمایندگی از نسل سوم بر صحنه حاضر شدند تا در گفتمانی متفاوت هم تولد 88 سالگی مرتضی احمدی را تبریک بگویند و هم خاطرات شهرشان را با خاطراتی که مرتضی احمدی از تهران به تصویر کشیده مقایسه کنند.

پگاه آهنگرانی: ما در تهران عجیب و غریبی زندگی می‌کنیم

پگاه آهنگرانی گفت: باید قدردان مرتضی احمدی باشم که ما را با تهرانی آشنا کرد که هنوز هم برایمان غریب و گنگ است، زیرا تهران دوست داشتنی با آنچه که ما امروز در آن زندگی می‌کنیم، خیلی فاصله دارد.

او اضافه کرد: ما تهران خودمان را داریم که اتفاقا خیلی عجیب و غریب است، در تهران ما سالن‌های بسیار بزرگ و خوب سینما که البته فیلم خوب نشان نمی‌دهند و ایستگاه‌های مترویی داریم که اگر از ترکیدگی لوله و بالا زدن فاضلابش بگذریم، حتما زیر دست و پا له می‌شویم.

این بازیگر سینما در ادامه‌ی سخنانش گفت: ما در تهران‌مان اتوبان‌های قشنگی داریم که وقتی به آنها وارد می‌شویم، شاید هیچ وقت از آن بیرون نیاییم. ما مردم خیلی خوب داریم که همه آنها موبایل دارند و وقتی کسی را در خیابان می‌زنند از آن صحنه فیلم می‌گیرند... ما دراین تهران عجیب و غریب زندگی می‌کنیم و نمی‌دانیم وقتی بزرگ شدیم، چه خاطرات خوشی برای آیندگان‌مان به یادگار گذاشته‌ایم.

به گزارش ایسنا‌، بابک حمیدیان بازیگر تئاتر و سینما در ادامه این مراسم نامه‌ای که برای مرتضی احمدی از شهرش با گرفتاری‌های اجتماعی و فرهنگی آن نوشته بود‌، خواند.

چمن‌آرا: دوست دارم او را پدربزرگ تهرانی‌ها صدا کنم

در ادامه بابک چمن‌آرا مدیر موسسه فرهنگی هنری «بتهوون» با اشاره به آلبوم «صدای تهرون قدیم(2)» یادآور شد: سال 88 که ضبط قطعات ضربی این دو آلبوم را شروع کردیم، تنها به آرشیو کردن آن می‌اندیشیدیم و فکر نمی‌کردیم هیچ وقت منتشر شود. اما در سال 89 اولین جلد از این آلبوم با 12 قطعه منتشر شد و امروز مجموعه دوم آن با عنوان «صدای طهرون قدیم(2)» منتشر شده است.

او با اشاره به استقبال مخاطبان از این آلبوم گفت: وقتی آلبوم اول روانه بازار شد، مردم خوشحال شدند و این واکنش را از تماس‌های آنها گرفتیم و این خوشحالی باعث شد تا انرژی بیشتری برای گرفتن مجوز جلد دوم بگذاریم و باید قدردان آنهایی باشیم که بدون کمکشان این مجموعه به نتیجه نمی‌رسید.

چمن‌آرا اظهار امیدواری کرد: نه تنها در این آلبوم بلکه در هر شرایطی بتوانیم همدیگر را خوشحال کنیم و مطمئن هستیم عید امسال را با صدای مرتضی احمدی می‌گذرانیم.

او در پایان سخنانش خطاب به حاضران گفت: با توجه به تمام خاطراتی که از مرتضی احمدی و تهران او دارم، دوست دارم ایشان را به عنوان پدربزرگ تهرانی‌ها صدا کنم و به شخصه اگر قرار باشد، پدربزرگی را برای خودم تصور کنم ترجیح می‌دهم آن پدربزرگ مرتضی احمدی باشد. پس آقای احمدی تولدتان مبارک.

به گزارش ایسنا، در بخش پایانی این مراسم و در حالی که کیک تولد مرتضی احمدی با طرحی از دومین جلد آلبومش تدارک دیده شده بود، تمام حاضران ایستادند و برای چند دقیقه با خواندن قطعه‌ی «تولدت مبارک» احمدی 88 ساله را تشویق کردند.

مرتضی احمدی نیز در این بخش گفت: نمی‌خواهم خیلی حرف بزنم و شما را خسته کنم. اما این دو جوانی (پگاه آهنگرانی،بابک حمیدیان) که برای من از تهران‌شان به زیبایی سخن گفتند:« دلم را برای لحظه‌ای به درد آوردند و اشکم روانه شد.»

او گفت: یک روز در تهران بارانی که هوای خوبی داشت روی صندلی نشسته بودم و کوه‌های شمران را نگاه می‌کردم و به یادآوردم که در دوران ما همه چیز در کوه‌های تهران خلاصه می‌شد، اما امروز برج‌ها و آسمان‌خراش ‌ها جای این تصویر زیبا را از ما گرفته‌اند یعنی همه چیز ما از بین رفته‌ است.

احمدی سپس خطاب به حاضران ادامه داد: فکر می‌کنید چرا من به 88 سالگی هنوز سالم هستم و هیچ جای بدنم عیبی ندارد؟! زیرا یک عمر در خدمت غلامحسین مفید ورزش کردم. زیرا او بچه تهران بود و من جرات نمی‌کنم در برابرش حرفی از تهرانی بودن بزنم. من در آن سال‌ها سعی کردم مثل او بشوم و هیکل ورزیده‌ای داشته باشم به همین دلیل هم غلامحسین مفید هنوز برای من بزرگ است.

این هنرمند با اشاره به اینکه در این مراسم او را بهترین پدربزرگ خطاب کردند گفت: باور کنید من بهترین پدربزرگ دنیا نیستم، زیرا تنها وظیفه‌ام را در این سال‌ها انجام داده‌ام و زندگی‌ام در وجود این دختر و پسر خلاصه کرده‌ام.

احمدی همچنین در بخش دیگری از سخنانش با مرور یک خاطره از برخوردش با شهروند در خیابان گفت: یک روز خانمی مرا در خیابان دید و گفت: آقای احمدی دوست ندارم شما دولا دولا راه بروید. اما عزیزان من 88 سالم است و 70 سال به عنوان یک هنرمند در مقابل شما تعظیم کردم و این عادت هنوز هم با من هست!

او سپس خاطراتی از دوران پیش پرده خوانی‌اش برای حاضران تعریف کرد و سپس کیک 88 سالگی‌اش را با حضور جمعی از علاقه‌مندانش برید.

مراسم جشن تولد مرتضی احمدی بازیگر و گوینده پیشکسوت

مراسم جشن تولد مرتضی احمدی بازیگر و گوینده پیشکسوت

انتهای پیام