حضرت امام صادق عليه‌السلام مي‌فرمايند كه لقمان به پسرش گفت: «اى پسرم! هر چيز ، نشانه‏‌اى دارد كه بدان شناخته مي‌شود و بر اساس آن، گواهى مي‌گردد. حسود ، سه نشانه دارد؛ غايب را غيبت، حاضر را چاپلوسى، و گرفتار را شماتت مي‌كند.»(1)

به گزارش سرويس دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) امام على عليه ‏السلام نيز با تشريح علت حسادت دوست به انسان مي‌فرمايند:"حَسَدُ الصَّديقِ مِن سُقمِ المَوَدَّةِ".

حسادت ورزيدن دوست، از ناسالم بودن دوستى است.(2)

امام صادق عليه السلام هم‌چنين يادآور شده‌اند كه لقمان گفت: «اى پسرم! از حسد بر حذر باش، كه در شأن تو نيست، و از بداخلاقى دورى كن، كه از سرشت تو نيست؛ زيرا تو به وسيله آن دو ، جز به خودت ضرر نمي‌زنى، و هرگاه به خودت ضرر رساندى، دشمنت را از پرداختن به كار تو كفايت مي‌كنى؛ زيرا دشمنى تو با خودت، از دشمنى ديگرى زيان‏بارتر است».(3)

همچنين در كتاب كنز الفوائد روايتي از لقمان آمده است كه به پسرش گفت: «از حسد بپرهيز؛ زيرا (آثار آن،) در خودِ تو آشكار مي‌گردد، نه در كسى كه مورد حسادت توست.(4)

منبع:

1- الخصال : ص 121 ح 113 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 415 ح 8 .

2- نهج البلاغة : الحكمة 218 منتخب ميزان الحكمة : 316

3- قصص الأنبياء : ص 195 ح 245 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 420 ح 14 .

4- كنز الفوائد : ج 1 ص 137 .

انتهاي پيام