يكي از آزادگان اردوگاه تكريت 11 گفت: باور آزادي برايمان خيلي سخت بود و در ذهنمان نمي‌گنجيد. جعفر دعوتي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) افزود: در سال 65 در عمليات كربلاي 4 به اسارت در آمدم و از همان روز اول به ما گفته بودند كه آزادي‌اي وجود نخواهد داشت به همين علت فكر‌ آزادي در ذهن ما نمي‌گنجيد. وي به خاطره‌اي از دوران اسارت اشاره و خاطرنشان كرد: در ماه مبارك رمضان سال 66 كه با كمبود غذا مواجه بوديم و تابستان گرم و طاقت‌فرسايي را مي‌گذرانديم نكته قابل توجهي بركت اين ماه را بر ما آشكار ساخت. دعوتي ادامه داد: با توجه به ميزان سهميه غذايي كه اسرا داشتند براي بچه‌ها عجيب بود كه همان سهميه غذا دو برابر مي‌شد. وي اضافه كرد: برآورد غذاي ما چهار تا پنج قاشق بود كه در هنگام تقسيم آن معادل 13 تا 14 قاشق درمي‌آمد و مي‌توان گفت اين جزو امدادهاي غيبي آن زمان بود. دعوتي يادآور شد: نخستين تأثير اسارت بر زندگي ما قناعت بود چرا كه قبل از اسارت شرايطي پيش نيامده بود كه با محدوديت امكانات مواجه شويم و اسارت اين امكان را به وجود آورد كه به اهميت قناعت بيشتر پي ببريم. انتهاي پيام