يكي از آزادگان اردوگاه تكريت 11 و جانباز 70 درصد جنگ تحميلي گفت: رمضان‌هايي كه در اردوگاه‌هاي بعثي‌ها بوديم،شب‌هاي ‌قدر متوجه مي‌شديم كه ما اسير نيستيم،بلكه بعثي‌ها اسير ما شده‌اند!. محمد فريسات ‌در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)_منطقه خوزستان_اظهار كرد: رمضان‌هايي كه در اردوگاه‌هاي بعثي‌ها بوديم،زمان بيدار شدن براي سحري با مشكل مواجه بوديم و بعثي‌ها نمي‌گذاشتند كه بيدار شويم؛مي‌گفتند اينجا اردوگاه نظامي است و شما هم كه در اين اردوگاه اسير هستيد، نظامي محسوب مي‌شويد و بايد قوانين اين‌جا را رعايت كنيد. وي افزود: سهميه غذاي هر كدام از بچه‌ها هم تنها يك‌ ظرف كوچك غذا و يك ليوان آب بود كه با همان آب ليوان هم بايد وضو مي‌گرفتيم. اين سهميه غذا در ماه رمضان تغييري نمي‌كرد و مجبور بوديم همين مقدار اندك را براي افطار و سحري ذخيره كنيم. فريسات اظهار كرد: عراقي‌ها اجازه نمي‌دادند بچه‌ها در شب‌هاي قدر بيدار بمانند و دعا بخوانند و از اين موضوع مي‌ترسيدند. مي‌گفتند هركاري داريد پيش از خاموشي انجام دهيد! البته بچه‌ها پنهاني بيدار مي‌شدند و دعا مي‌خواندند. اين آزاده اردوگاه تكريت 11 خاطرنشان كرد: اسرا در شب‌هاي قدر هنگام دعا خواندن گريه مي‌كردند. يكي از اين شب‌ها صداي گريه به آرامي از بيرون آسايشگاه مي‌آمد و بعد متوجه شديم يكي از سربازهاي عراقي پشت در نشسته بود و با صداي دعاخواندن بچه‌ها گريه مي‌كرد. وي ادامه داد: از فرداي آن شب، سرباز عراقي پنهاني با بچه‌ها صحبت مي‌كرد و درباره دعاهايي كه مي‌خوانديم سوال مي‌پرسيد. آن‌جا بود كه فهميدم ما اسير بعثي‌ها نيستيم، آن‌ها اسير ما شده بودند. جسم ما اسير آن‌ها بود و روح آن‌ها اسير ما. انتهاي پيام