عضو انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرتي ايران گفت: چرا بايد كشورهايي مانند ازبكستان، ارمنستان، آذربايجان، گرجستان، اكراين، سوريه و تركيه با پول گردشگران ما رشد كنند و ما فقط به آن‌ها حسادت كنيم؟! مصطفي شفيعي‌شكيب در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به گراني نرخ هتل‌هاي كشور، اظهار كرد: درصد اشغال هتل‌هاي كشور به 60 درصد هم نمي‌رسد؛ ولي درد اين است كه بيشتر هتل‌هاي خوب ما يا دولتي‌اند يا به دولت وصل هستند. او ادامه داد: براي مشخص شدن درصد اشغال هتل‌هاي داخلي فقط كافي است، آمار گردشگران واقعي امسال را با مدت مشابه سال گذشته مقايسه كنيد تا ميزان ريزش تعداد گردشگران مشخص شود. يكي از دلايل اين اتفاق، گراني تورهاي ايران در مقايسه با ديگر كشورهاي منطقه يا كشورهاي داراي گردشگران فرهنگي است. اين تورگردان در ادامه به وضعيت گردشگري كشورهايي كه مانند ايران، گردشگران فرهنگي بيشتري دارند، اشاره و بيان كرد: تركيه، يونان، چين، هندوستان، ازبكستان، سوريه و اردن اگرچه انواع ديگري از گردشگري را دارند، اما به واسطه‌ي داشتن سايت‌هاي تاريخي متعدد، تعداد گردشگران فرهنگي آن‌ها نيز زياد است. در اين كشورها نه‌تنها افزايش نرخ اتفاق نيفتاده، بلكه قيمت‌ها ثابت نگه داشته شده است. حتا گاهي نرخ‌ها را ارزان هم كرده‌اند. شفيعي گفت: كدام كشور را مانند تركيه مي‌توانيد پيدا كنيد كه يك هفته اقامت در هتل‌هاي چهار ستاره‌ي آن با تمام امكانات و وعده‌هاي كامل غذايي، 700هزار تومان شود، در حالي كه اين پول فقط هزينه‌ي بليت پرواز از اروپا به ايران مي‌شود. وي اظهار كرد: به نظر مي‌رسد در داخل، خواستار توسعه‌ي گردشگري خارجي نيستند، چون اگر مي‌خواستند اين اتفاق رخ دهد، خيلي راحت مي‌توانستند سياست‌هايي را اعمال كنند تا گردشگري به ثبات برسد يا به سياست‌گذاري‌هاي كشورهاي همسايه كه اتفاقا در روابط با دولت‌هاي آن‌ها مشكلي هم نداريم، ‌توجه كنند؛ شايد به كار ما هم بيايد. او ادامه داد: آن زمان كه نخستين همايش در تركيه با حضور مقامات ايراني و رييس وقت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ـ اسفنديار رحيم‌مشايي ـ برگزار شد، آن كشور 14ميليون گردشگر داشت و حالا تعداد گردشگران تركيه به 22ميليون نفر رسيده است. هزاران هتل فوق مدرن و پنج ستاره ساخته‌اند و دولت تركيه نيز از سرمايه‌گذاران گردشگري بسيار حمايت مي‌كند. اين اتفاق‌ها فقط به سود سرمايه‌گذاران اين كشور تمام نشده، بلكه اقتصاد، صنايع دستي و اشتغال اين كشور را به جريان انداخته و كل كشور تركيه از آن منتفع شده است. شفيعي اظهار كرد: زماني تركيش ايرلاين فقط 74 هواپيما داشت و ما 100 هواپيما در اختيار داشتيم. حالا شركت هواپيمايي تركيه يكي از معتبرترين و تاپ‌ترين شركت‌هاي هوايي اروپا شده است. وي ادامه داد: سوريه نيز به اين شكل بوده است. ما 10 ـ 15 سال پيش وقتي تورهاي زميني را از ايران به مقصد سوريه برگزار مي‌كرديم، ايراني‌ها را در اقامتگاه‌هايي شبيه مسافرخانه يا خانه‌هايي بدتر از مسافرخانه اقامت مي‌داديم؛ اما حالا از قِبَل گردشگران ما، هتل‌هاي انبوه با كيفيت بسيار مناسب در اين كشور ساخته شده است. اين تورگردان گفت: ازبكستان، ارمنستان، آذربايجان، گرجستان و اكراين نيز همين‌طور هستند. من اوضاع 10 سال پيش و اكنون آن‌ها را ديده‌ام و خوب نيست بگويم كه به آن‌ها حسادت مي‌كنم. چرا بايد آن‌ها با پول ما رشد كنند؟ دولت مي‌تواند حمايت كند تا ثبات برقرار شود. چرا سرمايه‌گذاران خارجي جذب ايران نمي‌شوند؟! وي با بيان اين‌كه در تورهاي داخلي نيز رشد زيادي اتفاق نيافتاده است، توضيح داد: زماني كه آژانس خود را در 16 ـ 17 سال پيش راه‌اندازي كردم، حدود 500هزار گردشگر داخلي داشتم. سال گذشته، 400 گردشگر داخلي داشتم و امسال اين تعداد به 200 نفر رسيده است. اين آمار و شرايط اصلا دلخوش‌كننده نيست. شفيعي اظهار كرد: با اين وضع گردشگر داخلي و خارجي، هتل‌ها چگونه پر مي‌شوند؟ قطعا بخش زيادي از ظرفيت آن‌ها از طريق همايش‌ها و گردهمايي‌هاي دولتي و مهمانان خارجي و داخلي دولتي پر مي‌شود و بخشي هم به‌خاطر مردمي است كه از روي ناچاري در هتل‌ها اقامت مي‌كنند. اين عضو انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرتي ادامه داد: وقتي با هتل‌داران درباره‌ي موضوع اشغال ظرفيت صحبت مي‌شود، آن‌ها ناله مي‌كنند؛ اما وقتي مسؤولان مي‌خواهند نشان دهند اوضاع گردشگري خوب است، آمار نادرستي از اشغال هتل‌ها داده مي‌شود. شفيعي درباره‌ي وضعيت هتل‌داري در كشورهاي ديگر و در پاسخ به اين پرسش كه آيا در كشورهاي ديگر مانند ايران، هتل‌داري دولتي يا هتل‌هاي دولتي وجود دارند؟ گفت: هيچ كشوري را نديده‌ام كه هتل دولتي داشته باشد. فقط در چين و برخي كشورهايي كه سابقه‌ي كمونيستي دارند، نمونه‌هايي از هتل‌هاي دولتي ديده مي‌شود. در قسمت شرقي آلمان نيز دولت‌هاي وقت تعدادي هتل ساخته بودند كه حالا در اختيار بخش خصوصي است. او تأكيد كرد: بيشتر هتل‌هاي دنيا، زنجيره‌يي و وابسته به كارترها هستند و اگر در كشوري مانند چين هتل دولتي وجود داشته باشد، حتما قيمت رقابتي هم وجود دارد، چون نرخ‌هاي آن‌ها معمولا بر مبناي ميزان كيفيت، متفاوت است. وي افزود: روي اين هتل‌ها همواره نظارت مي‌شود و نظرخواهي از مصرف‌كنندگان خيلي اهميت دارد. در كشورهاي ديگر، هتل‌ها در اختيار دولت‌ها نيستند، بلكه دولت‌ها فقط نقش نظارتي دارند تا استانداردها و حقوق مردم رعايت شود. شفيعي گفت: در تعريف اين استانداردها به شاخص‌هاي كيفي اقامت و حقوق مسافر خيلي توجه مي‌شود، مثلا در حال حاضر در اروپا، هتل‌ها موظف‌اند براي هر نفر 12 مترمربع فضا درنظر بگيرند، يعني يك اتاق دو نفره بايد 24 مترمربع فضا داشته باشد. اگر اين‌طور نباشد، ستاره‌هاي اين هتل‌ها را ارتقا نمي‌دهند يا قيمت‌شان را كاهش مي‌دهند. اين تورگردان اضافه كرد: در كشورهاي ديگر در برخي فصل‌ها كه سفر كمتر است، هتل‌ها تصميم مي‌گيرند قيمت‌ها را پايين آورند تا خالي نمانند؛ اما در ايران اصلا حراج قيمت هتل‌ها مفهومي ندارد. اينجا يك‌بار، اول سال و يك‌بار، آخر سال قيمت مي‌دهند و ديگر به زمان و وضعيت سفر و ديگر مسائل اثرگذار در گردشگري اهميتي نمي‌دهند. انتهاي پيام