گردهمايي بزرگ صنايع دستي كشور يك هفته پس از آن‌كه به بهانه‌ي روز جهاني صنايع دستي با كمترين سر و صدا در مصلاي تهران برپا شد، شامگاه 27 خردادماه بي‌صدا هم پايان يافت.

به گزارش خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين نمايشگاه كه به اعتقاد مسؤولان صنايع دستي كشور به‌خاطر حضور نمايندگان 15 كشور، نخستين نمايشگاه بين‌المللي صنايع دستي كشور بود، هنرمندان سراسر كشور حضور داشتند. بعضي‌ها نخستين تجربه‌شان بود و برخي هم براي چندمين‌بار در چنين نمايشگاهي شركت مي‌كردند.

اين نمايشگاه بعدازظهر 19 خردادماه در شبستان مصلا افتتاح شد و بسياري از هنرمندان صنايع دستي به اميد آن‌كه در پايتخت كشور قشر فرهنگي، تحصيل‌كرده و مرفه بيشتري ساكن هستند، از همان روز نخست به انتظار بازديدكنندگان زياد و حتا در حد نمايشگاه بين‌المللي كتاب نشستند؛ اما پس از گذشت دو سه روز، برخي از آن‌ها در شهر دوره افتادند تا دليل اين استقبال بي‌رمق را بيابند و با گذر از خيابان‌هاي اطراف مصلا و ميادين اصلي شهر و گذر از مترو، سرانجام به اين نتيجه رسيدند كه انگار كسي در تهران از اين نمايشگاه خبر ندارد!

از نظر بسياري از اين هنرمندان، محل درنظر گرفته‌شده براي اين نمايشگاه بسيار مناسب و كاملا قابل دسترس بود؛ اما پرسش آن‌ها اين بود كه چرا از هيچ تبليغي حتا در خارج از ديوارهاي مصلا خبري نبود تا مردم متوجه‌ي اين رويداد بزرگ براي هنرهاي سنتي و دستي ايران شوند؟!

همايون حيدري واناني، يكي از هنرمندان شركت‌كننده در اين نمايشگاه پس از آن‌كه توضيح داد، براي اين‌كه حرف همكارانش را درباره‌ي نبود تبليغات شهري باور كند، يك روز كامل در شهر گشته است، گفت: واقعا تبليغات براي اين نمايشگاه زير صفر بود.

او ادامه داد: خيلي حيف است چنين نمايشگاهي در كشوري كه دريافت‌كننده‌ي بيشترين مهر اصالت از يونسكو است، با بازديد كمرنگ همراه باشد.

محمد مدنيان محمدي ـ عباباف ناييني ـ نيز انتظار داشت اين نمايشگاه در حد نمايشگاه كتاب علاقه‌مند و بازديدكننده داشته باشد.

براي محمدي جاي تعجب داشت كه مردم از دستگاه 10هزار ساله‌ي عبابافي ايراني اطلاع ندارند، جاي پرسشي براي‌شان نيست و علاقه‌اي به آن نشان نمي‌دهند و معتقد بود: ريشه‌ي همه‌ي اين مسائل به نبود تبليغات و اطلاع‌رساني مربوط مي‌شود.

زهرا سرمدي ـ هنرمند سنگ‌تراش ـ نيز كه در بسياري از نمايشگاه‌هاي صنايع دستي حضور داشته است، در اين‌باره به خبرنگار ايسنا گفت: ما هر سال به مناسبت روز جهاني صنايع دستي نمايشگاهي برپا مي‌كنيم كه اتفاقا مكان‌هاي مناسبي به آن‌ها اختصاص مي‌يابد و استان‌ها نيز آثار درجه‌ي يك خود را براي نمايش و فروش مي‌آورند؛ ولي چون اطلاع‌رساني نمي‌كنند، هنرمندان يك هفته همديگر را تماشا مي‌كنند و در پايان، عصباني اين نمايشگاه‌ها را ترك مي‌كنند.

او معتقد است: مردم صنايع دستي را دوست دارند و اگر بفهمند، جايي براي فروش اين آثار وجود دارد، حتما مي‌آيند، فقط بايد اطلاع‌رساني شود.

البته نمايشگاه بين‌المللي صنايع دستي پس از يك هفته برپايي، سرانجام در دو روز پاياني چهر‌ه‌ي شلوغ‌تري به خود گرفت و برخي هنرمندان را راضي روانه‌ي خانه كرد.

اما احمد بالان ـ مديركل امور بازرگاني معاونت هنرهاي سنتي و صنايع دستي ـ كه از بازديد بيش از يك‌ميليون نفر و فروش يك‌ميليارد و 500ميليون توماني محصولات عرضه‌شده در اين نمايشگاه خبر داده است، به خبرنگار ايسنا درباره‌ي دلايل تبليغات اندك براي اين نمايشگاه توضيح داد: تبليغات كم بود، چون منابع مالي كمي داشتيم و همكاري‌هاي برخي سازمان‌ها نيز كم بود. البته ما مصاحبه‌هايي در صداوسيما داشتيم؛ اما تبليغات در اين رسانه هزينه‌ي زيادي مي‌خواهد.

او اظهار كرد: شهرداري نيز براي تبليغات درون‌شهري هزينه‌هاي زيادي مي‌خواست. با اين حال، شهرداري‌هاي مناطق 6، 7 و 8 در نصب برخي بنرهاي نمايشگاه كمك كردند.

بالان افزود: ما اين تجربه را امسال به‌دست آورديم و سال آينده، اين نقاط ضعف را حتما پوشش مي‌دهيم.

او در ادامه به تقدير از 15 هنرمند صنايع دستي، پنج استان فعال، پنج سازمان مشاركت‌كننده در صنايع دستي و سه كشور تونس، سوريه و تايلند به‌خاطر تعامل فرهنگي اشاره كرد و درباره‌ي نحوه‌ي حضور نمايندگان 15 كشور خارجي در اين نمايشگاه كه اين حضور بيشتر به نمايش عكس و تعداد كمي از محصولات‌شان محدود شده بود، گفت: اين كشورها بيشتر با هدف معرفي هنرهاي دستي خود و تبادل فرهنگي در اين نمايشگاه حضور يافته بودند. البته ما به برخي از آن‌ها موضوع را دير اعلام كرديم و نتوانستند به‌شكل كامل حضور يابند.

وي ادامه داد: وقتي هنرمندي به نمايشگاه خارجي مي‌رود، نمي‌تواند 300 كيلوگرم محصول با خود ببرد. انگيزه‌ي حضور او در اين‌گونه نمايشگاه‌ها بيشتر به‌خاطر تبادل فرهنگي و بستن قرارداد است. اين اتفاق درباره‌ي سوريه، تونس و تايلند رخ داد.

او تأكيد كرد: نمايشگاه صنايع دستي مانند چلوكبابي نيست، بلكه شبيه يك گالري است كه حضور در آن به ميزان علاقه‌مندي و هنر ارتباط دارد.

بالان گفت: ما هر روز از سه سفير و كاردار خارجي مقيم تهران و نمايندگان مجلس براي بازديد از اين نمايشگاه دعوت مي‌كرديم. بسياري از آن‌ها نيز همراه خانواده‌شان آمدند، چون عاشق هنر ايراني هستند و مي‌خواستند از اين فرصت براي درك و آشنايي بيشتر با هنرهاي ايراني استفاده كنند.

او اضافه كرد: برخي نمايندگان مجلس از آثاري كه ارائه شده بود و اين گردهمايي گسترده‌ي هنرهاي ايراني بسيار تعجب كردند و اصلا تصوري از اين تعداد رشته و محصولات صنايع دستي نداشتند. قطعا اين رويداد در تصميم‌گيري‌هاي آن‌ها درباره‌ي صنايع دستي تأثير خواهد داشت.

انتهاي پيام