آزادگان سرافراز دوران دفاع مقدس در دوران اسارت همواره اميد به زندگي را در خود نگه مي‌داشتند. يكي از عوامل پايداري آنها در اين دوران، ايمان به هدفي بود كه در پيش گرفته بودند براين اساس براي غلبه بر تبليغات رواني دشمن و همچنين اثبات اين كه حتي در بدترين شرايط هم اميد به زندگي را از دست نداده‌اند در مناسبت‌هاي گوناگون اقداماتي انجام مي‌دادند كه دشمن بعثي را متحير مي‌ساخت. به گزارش ايسنا يكي از آزادگان دفاع مقدس در خاطره‌اي از عيثد نوروز در دوران اسارت مي‌گويد: عيد نوروز سال 66 فرا رسيد. افسر اردوگاه به نام " سرگرد خضيّر" همه‌ اسرا را در قاطع 3 جمع كرد. اين كار، معمولاً هر ساله تكرار مي‌شد. او مي‌خواست تا اندازه‌اي آتش زير خاكستر را خاموش كند؛ بنابراين،او اين امتياز را به اسرا مي‌داد تا آنها چند دقيقه‌اي با هم ارتباط داشته باشند. زيرا سه قاطع كاملاً از هم جدا بودند. همان چند دقيقه، فرصت مناسبي بود تا اسيران اخبار به دست آمده را به سرعت مبادله كنند و البته مقدمات بسياري از شكنجه‌ها را نيز فراهم مي‌كردند كه باز به ديدار اسيران مي‌ارزيد. آن روز، همه روي زمين نشسته بودند و افسر عراقي سخن مي‌گفت و يكي از جاسوسان هم ترجمه مي‌كرد. او گفت: " عيد شما مبارك! ان شاءالله تمام اسراي ايراني موجود در عراق و تمام اسراي عراقي موجود در ايران با سلامت و تندرستي به آغوش خانواده‌هايشان برگردند! من يك چيز از شما مي‌خواهم و آن اين كه مخالفت نكنيد و مقررات را رعايت كنيد و گرنه هرگونه مخالفتي كه باشد، من سرهايتان را مي‌شكنم و پدرتان را درمي‌آورم". او در حالي كه سخن مي‌گفت، چوبدستي خود را هم تكان مي‌داد. همين كه پس از تبريك، شروع به تهديد اسرا كرد و گفت:" اگر مخالفت كنيد سرهايتان را مي‌شكنم"، همه بچه‌ها زدند زير خنده. افسر عراقي كه دست و پاي خود را گم كرده بود و مواجه شده بود با خنده و سوت زدن اسرا، احساس حقارت كرد و ندانست چگونه ادامه دهد. بناچار گفت:" مقداري شيريني و سيگار آورده‌ايم ( يك نخ سيگار و يك عدد شكلات) و بين شما تقسيم مي‌كنيم". اين حرف هم نتوانست به تزلزل او ثبات و آرامش دهد. البته سربازها به بهانه‌هاي مختلف ما را اذيت مي‌كردند؛ ولي افسر عراقي روز افتضاح‌آميزي را گذراند. برگرفته از كتاب «سفيران در بند». انتهاي پيام