يك هنرمند فلزنگار معتقد است: مرز بين صنايع دستي و كارگاه‌هاي ماشيني مشخص نيست و متأسفانه تسهيلات به كارگاه‌هاي ماشيني داده مي‌شود. سيدمحمود ضيايي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان رضوي، درباره‌ي تأثير هدفمندي يارانه‌ها بر صنابع دستي، اظهار كرد: هدفمند كردن يارانه‌ها، كار خوبي است؛ اما اين اتفاق بايد در زماني اجرا شود كه حقوق‌ها و درآمدها بر مبناي حقوق بين‌المللي باشد، ولي متأسفانه در‌آمد صنايع دستي هميشه با مشكل روبه‌رو بوده است. او ادامه داد: هدفمند كردن يارانه‌ها تأثير منفي بر صنايع دستي نخواهد گذاشت و لطمه‌اي به هنرمند وارد نخواهد كرد، بلكه خدمتي به هنرمند است و به او كمك مي‌كند تا به اين وسيله امكانات، درست به هنرمند واقعي داده شود. ضيايي با اعتقاد به اين‌كه هنرمند صنايع دستي جايگاهي در ايران ندارد، گفت: سال‌هاست كه هنرمندان صنايع دستي مشكلات زيادي دارند، به‌دليل اين‌كه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به آن‌ها توجه نمي‌كند. وي معتقد است: متوليان، دغدغه‌هاي هنرمندان را درك نمي‌كنند و به هنرمندان كم‌لطفي مي‌شود. دولت و متولي صنايع دستي بايد به هنرمند بها دهند و در اين زمينه به‌درستي مديريت كنند. اين هنرمند فلزنگار بيان كرد: دولت بايد شوراي هنرمندان را تشكيل دهد كه در آن، تعدادي از هنرمندان شركت داشته باشند و با هدف آگاهي از مشكلات و دغدغه‌هاي آن‌ها و رفع اين مشكلات، جلساتي را برگزار كنند و در آن‌ها، مدير صنايع دستي و هنرمندان با يكديگر تعامل داشته باشند. وي گفت: صنايع دستي در گذشته به‌عنوان وسايل روزمره‌ي زندگي استفاده مي‌شد و جنبه‌ي كاركردي داشت؛ ولي اكنون به صنايع دستي از ديد هنري نگاه مي‌شود و كسي آن را مي‌خرد كه هنر‌دوست باشد. ضيايي اضافه كرد: مرز بين صنايع دستي و كارگاه‌هاي ماشيني مشخص نيست و متأسفانه تسهيلات در نظر گرفته‌شده به كارگاه‌هاي ماشيني و كساني كه با ماشين كار مي‌كنند، داده مي‌شود. اگر صنايع دستي يك كار دستي است، کاري که با ماشين انجام مي‌شود، يک کار صنايع دستي محسوب نمي‌شود. مرز بين کار دست و کار ماشيني بايد مشخص و از هنرمند حمايت شود. وقتي هنرمند تأمين شود، مي‌تواند با آرامش‌خاطر بيش‌تري کار و يک اثر هنري خلق کند. انتهاي پيام