اين روزها در بعضي از برنامه‌هاي تلويزيوني چهره‌ي مجرياني ديده مي‌شود كه صداي برخي از آن‌ها براي شنوندگان راديو آشنا است. احسان كرمي ـ گوينده‌ي جوان راديو ـ يكي از اين مجريان است كه علاوه بر حضور در برنامه‌ي تلويزيوني «راديو هفت»، برنامه‌ي تصوير زندگي از شبكه‌ي دوم سيما را نيز اجرا مي‌كند و گويندگي برنامه‌هاي راديويي «مكث95» و «پنج‌شنبه صد درصد» را نيز بر عهده دارد.

او در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون و راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، از اجرا در راديو و تلويزيون و تجربه و تفاوت كار دراين دو رسانه سخن گفت.

احسان كرمي كه علاوه برسابقه‌ي گويندگي در راديو، تجربه‌ي اجراي برنامه‌ي تلويزيوني «نقره» را نيز در كارنامه‌ي كاري خود دارد، درباره‌ي حضور گوينده‌هاي راديو در تلويزيون مي‌گويد: برنامه‌اي مانند «راديو هفت» نشان داد گوينده‌اي كه كارش را از راديو آغاز مي‌كند، توانمندي‌هاي بيشتري را در مقايسه با گوينده‌ي تلويزيوني يا كسي كه مدت كوتاهي در راديو حضور داشته، دارد.

كرمي كه اجرا در برنامه‌ي «راديو هفت» را تجربه‌ي بسيار خوبي مي‌داند و حتي معتقد است اين برنامه، شبكه‌ي آموزش و مردم را با يكديگر بيشتر آشنا كرد، ادامه مي‌دهد: البته در همين برنامه، گويندگاني از راديو بودند كه انتظار بيشتري از آن‌ها مي‌رفت؛ ولي به‌طور كلي با توجه به حضور پررنگ راديو‌يي‌ها در برنامه‌ي «راديو هفت»، باز هم از قانون منع حضور گويندگان راديو در تلويزيون انتقاد مي‌كنم؛ زيرا «راديو هفت» نشان داد اين قانون چندان صادقي درباره‌ي همه نيست.

وي با تاييد اين‌كه اين قانون هم‌چنان برقرار است و از آن جا كه حكم او در راديو به عنوان گوينده ـ بازيگر ثبت شده است، مشكل چنداني براي حضور در تلويزيون ندارد، ادامه مي‌دهد: معاونت جديد صدا درباره‌ي اين قانون با تساهل و تسامح بيشتري برخورد مي‌كند و برهمين اساس بود كه برنامه‌اي مانند «راديو هفت» توانست پخش شود. اگر در زمان ديگري بود شايد نمي‌توانستيم اين برنامه را بسازيم، زيرا حتي با يك بار حضور گويندگان راديو در تلويزيون هم مشكل پيش مي‌آمد. درحالي‌كه در اين برنامه معاونت صدا پيشنهاد‌هايي را هم براي برنامه ارائه مي‌كرد.

به اين ترتيب كرمي معتقد است كه حضور گويندگان راديو در تلويزيون مي‌تواند مثبت يا منفي باشد و در اين زمينه توضيح مي‌دهد: درباره‌ي خودم كه هر روز صبح‌ در تلويزيون و عصر در راديو برنامه‌ي زنده دارم، تاثير منفي به وجود نيامده و حتي تاثير مثبت نيز ايجاد شده است؛ البته شايد تاثير منفي آن جايي باشد كه يك گوينده‌ي راديو خود را دقيقا در تلويزيون تكرار كند، بدون اين‌كه اجراي صدايش با اجراي صدا و تصويرش تفاوتي داشته باشد. در حالي كه اين دو رسانه مجزا و با مشخصات كاملا متفاوت هستند و اگر گوينده‌اي هر دوي اين‌ها را مانند هم اجرا كند، بازنده خواهد بود و آن وقت است كه نبايد اجازه داد چنين گوينده‌اي‌ از راديو در تلويزيون حضور داشته باشد.

احسان كرمي سعي دارد اين تفاوت اجرا در برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني‌اش قابل مشاهده باشد . هر چند خود نگران از تكرار‌شدن است و از آن دوري مي‌كند. وي در اين‌باره به مساله‌اي به نام «امضاي اجرا» اعتقاد دارد و مي‌گويد: در هر كدام از اجراهايم هركاري كه كنم باز هم طنز در آن وجود دارد و نمي‌توانم با آن كاري كنم، زيرا چيز‌هايي هستند كه در وجود آدمي قرار دارند. با اين حال از آن جا كه مي‌ترسم به تكرار برسم تلاش مي‌كنم با وسواس بسياري كارهايم را انتخاب كنم. به‌طوري كه پس از برنامه‌ي «نقره» يك سال در تلويزيون برنامه‌اي نداشتم و اكنون نيز ارتباطم در تلويزيون با يك گروه، تنگاتنگ است و تمايلي ندارم با گروه‌هاي مختلف كار كنم، زيرا مي‌خواهم از تكرارشدن دوري كنم.

البته او اضافه مي‌كند: ممكن است بسياري از كساني كه با راديو سروكار دارند و مخاطب آن هستند، بيننده‌ي جدي برنامه‌هاي تلويزيون نباشند و يا بالعكس. به‌طوري كه گاهي اوقات مخاطبان نمي‌دانند كه من به عنوان مجري برنامه‌ي «تصوير زندگي» همان گوينده‌ي راديو نيز هستم. اتفاقي كه چندي پيش نيز رخ داد و يكي از كارشناسان برنامه نسبت فاميلي مرا با احسان كرمي كه در راديو برنامه اجرا مي‌كند پرسيد و برايش قابل باور نبود كه من همان شخص هستم؛ زيرا عقيده داشت دو شخصيت متفاوت اين برنامه‌ها را اجرا مي‌كنند.

كرمي با اشاره به متفاوت‌بودن دو رسانه‌ي راديو و تلويزيون و اين‌كه نمي‌تواند از ميان اين دو اولويتي را براي خود انتخاب كند، بيان مي‌كند: يك سوي اين انتخاب، راديويي قرار دارد كه عشق و علاقه‌ام است و مانند دانشگاه مي‌ماند. راديويي كه مخاطب آن از جنس مخاطب تلويزيون نيست و بسيار وفادارتر و بخشنده‌تر است. در طرف ديگر نيز تلويزيوني قرار دارد كه جذابيت‌هاي خود را دارد، شهرت و مرتبه‌ي اجتماعي براي افراد مي‌آورد و طبيعتا اين‌ها مي‌توانند به دنبال خود پول به همراه داشته باشند؛ ولي با تمام اين تفاسيرنمي‌توانم بگويم اولويتم كدام است. فقط مي‌دانم هيچ‌گاه راديو را ترك نخواهم كرد؛ حتي اگر به سينما يا تئاتر بروم يا در تلويزيون برنامه‌هاي بسيار مهم‌تري را اجرا كنم، هيچ‌گاه تصور كنار‌گذاشتن راديو را در ذهن ندارم.

وي كه شهرت را مهم مي‌داند، اعتقاد دارد: هركس بگويد شهرت برايش مهم نيست چيزي را پنهان مي‌كند و براي كسي‌كه وارد تلويزيون مي‌شود قطعا شهرت مهم است.

او درباره‌ي اين‌كه آيا به راستي سقف آرزوهاي گوينده‌هاي راديو، تلويزيون است، توضيح مي‌دهد: اگر اين‌طور باشد بايد تاسف خورد. گرچه درباره‌ي خودم اين موضوع صدق نمي‌كند و دوستاني را مي‌شناسم كه پيشنهادهاي تلويزيوني را رد مي‌كنند،نمي‌خواهند در تلويزيون ديده شوند و ترجيح مي‌دهند يك گوينده‌ي راديويي بهتر باشند.البته برخي ديگر نيز هستند كه به راديو مي‌آيند تا زودتر به تلويزيون بروند و به اين ترتيب هر پيشنهادي را مي‌پذيرند؛ در نتيجه خيلي زودتر نيز از دور خارج مي‌شوند.

گوينده‌ي برنامه‌ي راديويي «مكث 95» در ادامه‌ي گفت‌وگوي خود با خبرنگار ايسنا، به تغييراتي كه قرار است در اين برنامه اعمال شود، اشاره مي‌كند. هرچند كرمي با تمام‌شدن اين برنامه كه در قالب مسابقه، هر شب از شبكه‌ي راديويي تهران پخش مي‌شود و يا پخش يك برنامه‌ي جديد به جاي آن بيشتر موافق است. به ويژه‌ اين‌كه چهار سال ازآغاز پخش«مكث 95»مي‌گذرد. او حتي پيشنهاد مي‌كند كه يك برنامه‌ي عصرگاهي با ريتم تند و انتقادي مي‌تواند جايگزين «مكث 95» شود. گرچه گويا برخي نظرها در شبكه‌ي تهران براين است كه براي ساعت پخش اين برنامه 20:30 ـ 19 مسابقه بهترين انتخاب است.

وي كه «مكث 95» را به همراه شهرزاد عبدحق اجرا مي‌كند، مي‌گويد: البته اين برنامه به سمتي مي‌تواند پيش رود تا برنامه‌اي ساخته شود كه مسابقه نيز در آن وجود داشته باشد.

احسان كرمي هم‌چنين علاوه بر حضوردر برنامه‌ي راديويي «جمعه‌ي ايراني»،هر پنج‌شنبه نيز برنامه‌ي «پنج‌شنبه‌ي‌ صد‌درصد» را در استوديو صداي شهر اجرا مي‌كند.البته او پيشرفت خود در راديو را بسيار مديون شهرزاد عبدحق مي‌داند و درباره‌ي اين كه كدام نوع اجرا را ترجيح مي‌دهد، بيان مي‌كند كه اگر عبدحق گوينده‌ي همراه او باشد دوست دارد تمام برنامه‌هاي راديويي خود را دو نفره اجرا كند.

انتهاي پيام