عضو هيأت علمي پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري پيشنهاد كرد: كارشناسان اين سازمان در مسيري كه در حال انتقال به استان‌هاي ديگر براي ادامه‌ي كار هستند، در فضاهاي تاريخي و كارگاه‌هاي صنايع دستي بين راه حضور يابند و جامعه‌ي ميزبان را براي مدتي از نظرهاي كارشناسي خود بهره‌مند كنند. كيارش اقتصادي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به مطالعاتي كه سال‌ها روي چهار عنصر آب، باد، خاك و آتش انجام داده و بهره‌گيري از اين عناصر براي دسته‌بندي موضوع‌هايي كه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به آن‌ها پرداخته است، اظهار كرد: اين سازمان تا كنون به سه عنصر حفاظت و ماندگاري (خاك)، پژوهش، شناخت و تبادل اطلاعات (آب) و تأمين منابع (آتش) خوب پرداخته، ولي به حوزه‌ي احيا كه زياد درباره‌ي آن سخن گفته مي‌شود، خيلي نپرداخته است. وي ادامه داد: در حالي كه مدام از احياي صنايع دستي صحبت مي‌كنيم، اما همواره با از بين رفتن اين هنرها مواجه‌ايم. احياي مردمي صنايع دستي خيلي كم اتفاق افتاده و فقط در سطح نمايشگاه و كارگاه بوده است. براي احياي بناهاي تاريخي نيز فقط كاربري آن‌ها را به موزه و اماكن اداري تغيير داده‌ايم. او تأكيد كرد: براي زنده كردن هريك از آثار ناملموس و ملموس ميراث فرهنگي و صنايع دستي بايد آن‌ها را از جريان زندگي خود بگذرانيم، مثلا براي احياي لباس‌هاي سنتي، حتما بايد آن‌ها را به تن كنيم و اگر ادعاي احياي خانه‌هاي تاريخي را داريم، بايد داخل آن‌ها اسكان يابيم. اقتصادي با اشاره به اجراي طرح انتقال برخي بخش‌هاي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري به استان‌هاي ديگر، ادامه داد: با اين شرايط بهتر مي‌توان به شهر‌هاي كوچك و دورافتاده كه به نظرهاي كارشناسي نياز دارند، كمك كرد و تجربه‌هاي به‌دست آمده را انتقال داد. جامعه‌ي ميزبان نيز براي پذيرش اين كارشناسان آمادگي كامل دارد. به گفته‌ي او، در مسير انتقال كارشناسان سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري به شيراز و اصفهان، فضاهاي تاريخي بسياري در شهرهايي مانند قم، كاشان، نياسر و اصفهان وجود دارد و قطعا جوامع محلي و مسؤولان آن مناطق براي استفاده از نظرهاي كارشناسان مشتاق هستند. بنابراين سازمان اين پيشنهاد را در جريان انتقال كاركنان مي‌تواند اجرايي كند. عضو هيأت علمي پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري با اشاره به مزيت‌هاي اجراي اين پيشنهاد براي جامعه‌ي ميزبان و اين سازمان، اظهار كرد: سازمان قطعا از اجراي اين پيشنهاد كه در ادامه‌ي طرح انتقال مي‌تواند باشد، از جايگاه سياسي خرسند مي‌شود و مشكلات استان‌هايي كه در مسير انتقال كارشناسان اين سازمان هستند نيز از نزديك لمس خواهد شد و احياي آثار هم به‌صورت گسترده‌تر اتفاق مي‌افتد. او معتقد است: رفت‌وآمد اين كارشناسان به نقاط دورافتاده‌ي كشور به رونق علمي و كارشناسي آن مناطق منجر مي‌شود و نوعي توسعه ايجاد مي‌كند. اقتصادي با بيان اين‌كه حضور كارشناسان در شهرهاي مسير انتقال‌شان با هدف توسعه است و اجباري براي اجراي آن نيست، گفت: كاركنان منتقل‌شده دست كم چندبار در ماه به پايتخت رفت‌وآمد خواهند داشت كه با شكستن مسير خود، علاوه بر اين‌كه تنوعي را در كار تجربه مي‌كنند، جايگاه تخصصي‌تري را براي كار خود مي‌يابند و جامعه‌ي ميزبان را هم از نظر‌هاي كارشناسي خود بهره‌مند مي‌كنند. وي اظهار كرد: البته اجراي اين طرح به پذيرش آن از سوي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري وابسته است؛ اما اين طرح بايد به‌گونه‌اي اجرا شود كه توقف كارشناسان در مقاصد بين راهي دليل بر حضور آن‌ها در سازمان يا بخش مربوطه باشد و غيبت تلقي نشود و در ازاي آن مي‌توانند گزارش كار و حضور اداري كارشناسان را در مقصد بين راهي بخواهند. اين عضو هيأت علمي پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري هم‌چنين استفاده از خانه‌هاي تاريخي را به‌عنوان محل اقامت كاركنان پيشنهاد كرد و گفت: اين خانه‌ها معمولا با بودجه‌اي حدود 5 تا 10ميليون تومان مرمت مي‌شود و آن‌ها را به‌عنوان اقامتگاه موقت براي كارمندان سازمان مي‌توان درنظر گرفت. در واقع ما بايد از هر فرصتي براي احياي آثار استفاده كنيم. اقتصادي اضافه كرد: در سفر يك‌روزه‌ي كاركنان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري به استاني مانند شيراز، ده‌ها ميليون تومان هزينه شده و علاوه بر آن، تسهيلاتي براي اقامت اين كاركنان در هتل با اعمال تخفيف در نظر گرفته است، در حالي كه اين پول‌ها را مي‌توان خرج مرمت خانه‌هاي تاريخي كرد و با هزينه‌اي منطقي‌تر، گروهي از كاركنان را در صورت تمايل در اين بناها اسكان داد تا به اين شكل، جريان احياي آثار نيز اتفاق افتد. انتهاي پيام