محمدحسن شهسواري گفت: اساسا چون كتاب يك كالاي فرهنگي است، بايد از آن حمايت شود؛ ولي در كشور ما اين امر دغدغه‌ي مسؤولان نيست. اين داستان‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: در كشورهاي اروپايي و آمريكايي و حتا برخي كشورهاي آسيايي مثل چين، به طريق مستقيم يا غيرمستقيم از كتاب حمايت مي‌كنند و براي رونق بازار آن مي‌كوشند؛ اما در كشور ما اين‌گونه نيست. او در ادامه افزود: اكنون سرمايه‌ي كشور در دست مديران دولت است و از نظر آن‌ها، ساخت جاده يا پمپ بنزين مهم‌تر از ايجاد كتابخانه يا حمايت از كتاب است. به عقيده‌ي شهسواري، شايد اين حمايت‌ها تا حدودي صورت گرفته باشد؛ اما وضعيت موجود نشان مي‌دهد كه كافي نبوده است. او با اشاره به نتايج يك كار تحقيقي - پژوهشي كه چندي پيش براي آموزش و پرورش انجام داده است، خاطرنشان كرد: در پرسش‌نامه‌اي كه تنظيم شده بود، اين پرسش مطرح شده بود كه هر يك از افراد چگونه از برگزاري جشنواره‌ي كتاب مطلع شده‌اند (تلويزيون، نشريات و روزنامه‌ها، شهرداري، تلفني يا حضوري). جالب اين‌جا بود كه 86درصد از شركت‌كنندگان به صورت حضوري به اطلاع‌شان رسيده بود و وارد جشنواره شده بودند. به گفته‌ي اين داستان‌نويس، هنوز هم ارتباط چهره به چهره، از تبليغات تأثيرگذارتر است. شهسواري همچنين گفت: وقتي مردم به كتاب خواندن علاقه‌اي نداشته باشند، اگر تلويزيون و ساير وسايل ارتباطي صبح تا شب از كتاب يا نويسنده‌اي تعريف كنند، هيچ فايده‌اي نخواهد داشت. او درباره‌ي قيمت كتاب در كشور نيز گفت: قيمت كتاب در ايران به نسبت ساير كشورهاي دنيا ارزان است؛ اما به عقيده‌ي من، گران يا ارزان بودن قيمت كتاب در ترغيب مردم به كتاب و كتاب‌خواني تأثيري ندارد؛ چرا كه اساسا كتاب جزو كالاهاي لوكس محسوب مي‌شود. كالاهاي لوكس هم متقاضيان خودشان را دارند و اگر كسي چنين كالاهايي را بخواهد، به هر قيمتي كه باشد، آن‌ها را مي‌خرد. شهسواري همچنين اظهار كرد: از سوي ديگر، مشكل ما اين است كه مردم اساسا كتاب‌خوان نيستند و بچه‌ها از كودكي با فرهنگ كتاب‌خواني آشنا نمي‌شوند. انتهاي پيام