كارشناس مسؤول طرح و نقش در مركز ملي فرش گفت: فرش، صنايع دستي و هنر سنتي است كه بايد به جنبه‌هاي هنري و اقتصادي آن هم‌زمان پرداخته شود. نازيلا دريايي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: در سياست‌گذاري الحاق‌ فرش به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، به اين موضوع كه اين سازمان از زمان برعهده گرفتن مسؤوليت صنايع دستي چقدر پيشرفت داشته يا به بناهاي درحال تخريب چقدر رسيدگي كرده يا نكرده يا كلا چه معايبي داشته است، كاري ندارم، چون فرش يك هنر سنتي و صنايع دستي است كه مشكلات بااهميتي دارد و براي رفع آن‌ها، حفظ هم‌زمان جنبه‌هاي هنري و اقتصادي‌اش بسيار ضرورت دارد. وي ادامه داد: بسياري از مخاطبان فرش در جامعه يا بدنه‌ي دولت معتقدند، اين هنرصنعت درحال فراموشي و نابودي است و اگر اين رويه را براي آينده‌ي فرش درنظر بگيريم و به اين موضوع كه جنبه‌هاي كاربردي فرش براي مخاطبان درحال از بين رفتن است، توجه كنيم، به اين نتيجه مي‌رسيم كه بخش هنري فرش به‌عنوان ميراثي براي آينده بايد حفظ شود و صرفا نبايد به آن نگاه اقتصادي داشت. اين محقق فرش گفت: فرقي نمي‌كند فرش به كدام سمت مي‌رود و مسؤوليت سياست‌گذاري آن به كدام دستگاه سپرده مي‌شود،‌ مهم حفظ هم‌زمان جنبه‌هاي فرهنگي، هنري و اقتصادي فرش است. او با تأكيد بر اين‌كه فرش ايران، صنايع دستي و هنر دستي است، بيان كرد: در تعاريف علمي و مباني نظري، يك محصول زماني هنر سنتي و صنايع دستي به‌شمار مي‌آيد كه هنر و صورت را هم‌زمان داشته باشد، يعني هنر، چهره و محتوا را هم زمان دارد كه مخاطبان هنر، چهره‌ي آن را مي‌بينند و عاشقان، محتواي اثر را كه سال‌ها براي آن كار كرده‌اند، مي‌بينند. براي هنري مانند فرش، حفظ هم‌زمان چهره و محتوا اهميت دارد. دريايي افزود: فرش ايراني دنيايي از حكمت است، حال هر سازماني و وزارتخانه‌اي خواست توليت آن را برعهده بگيرد، تفاوتي نمي‌كند،‌ بايد حكمت را كنار كارهاي ديگر خود قرار دهند. انتهاي پيام