يك كارگردان گفت: در سيما در دهه اخير به آثار تاريخي و پرخرج به ويژه داستان‌هاي مذهبي توجه زيادي شده است. اما ظاهرا انگيزه، علاقه و توجهي به داستان‌ها و اسطوره‌هاي ايراني وجود ندارد.

احمد اميني در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) افزود: چند كارگردان در زمينه ساخت مجموعه درباره‌ي افسانه‌ها و تاريخ ايران تلاش‌هايي كرده‌اند و قصد داشته‌اند با اقتباس از شاهنامه آثاري را بسازند، اما ظاهرا به هر دليلي تمايلي در اين زمينه وجود ندارد و از كار آنان استقبال نشد. به نظر مي‌آيد سرمايه‌گذاري روي داستان‌هاي مذهبي موجه‌تر يا تأمين منابع آن‌ها آسان‌تر است.

او با بيان اين‌كه اين مبحث معمولا به نتيجه اي نمي‌رسد، گفت: افسانه و اسطوره‌هاي زيادي داريم كه در صورت توجه مي‌توانند به كارهاي در خور اعتنايي تبديل شوند، اما اين حرف‌ها معمولا در قالب مصاحبه‌ و مقاله بارها مطرح و پس از مدتي فراموش‌شدني است.

اميني در پاسخ به اين پرسش ايسنا، كه چه عواملي در جذاب ساخته شدن يك مجموعه تاريخي موثر هستند اظهار كرد: چنين سريال‌هايي بيش از هر چيز به يك درام جذاب و سرگرم‌كننده نياز دارند. حتي سازندگان آثار آمريكايي كه به سرگذشت پيامبران و بيش از همه به حضرت مسيح (ع) پرداخته‌اند، تلاش كرده‌اند كه پيرامون اين پيامبر گرامي داستان جذاب و پركشش را روايت كنند و از طريق آن به قصه‌ي اصلي بپردازند.

او اضافه كرد: اگر قصه‌ي خوب با عناصر ديگري مانند طراحي خوب دكور و لباس همراه شود، سريال به اثر جذابي تبديل مي‌شود.

اميني در پايان با بيان اين‌كه پرداخت به داستان‌ها و افسانه‌هاي ايراني سابقه‌اي ديرين دارد، اظهار كرد: در نمايش‌هاي نخستين ايراني همچنين تئاترهايي كه با برخورداري از عناصري مانند كارگرداني و ميزانسن در ايران ساخته شده‌اند، اقتباس‌هايي از داستان‌هاي شاهنامه را ديده‌ايم حتي در سال‌هاي اوليه فيلم‌سازي به داستان‌هاي شاهنامه توجه مي‌شد و فيلمي سينمايي براساس داستان رستم و سهراب ساخته شد حتي اواخر دهه 40 مسعود كيميايي قصد داشت اقتباسي اين داستان را بسازد اما گويا به نتيجه نرسيده با اين حال هرچند وقت يك‌بار چنان درباره‌ي ضرورت توجه به افسانه‌ها و داستان‌هاي ايراني بحث مي‌شود كه گويي بحث تازه‌اي است.

انتهاي پيام