به اعتقاد عليرضا پنجه‌اي، منصور بني‌مجيدي از فرهنگ شعري بالايي برخوردار بود و در شعرش به سوي جريان سيال ذهن هم پيش‌ مي‌رفت. اين شاعر در پي درگذشت بني‌مجيدي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: بني‌مجيدي از دهه‌ي 60، كارش را همراه با سرودن شعر قدمايي، آذري و نو شروع كرد و نخستين سروه‌هايش را در ويژه‌نامه‌هاي هنر و ادبياتي كه به صورت سراسري از استان گيلان چاپ مي‌شد، ارائه كرد. او از اواسط دهه‌ي 70 به بعد تلاش مضاعفي در زمينه‌ي شعر داشت و توانست چند كتاب منتشر كند. پنجه‌اي متذكر شد: دگرديسي اساسي در زبان شعري‌ بني‌مجيدي اتفاق افتاد؛ به اين صورت كه به طرف شعر گفتار با زبان روايي درغلتيد و به نوعي تلاش كرد تا عناصر قصه را به شعر راه دهد. به لحاظ كاركرد زباني در شعر، تمام تلاش او در نوع استفاده‌اش از زبان براي پديدايي شعر به گونه‌اي بود كه از جريان سيال ذهن استفاده مي‌كرد؛ اما به سمت سورئاليسم نمي‌رفت؛ بلكه اين حركت به نحوي بود كه لجام آن‌ به دست شاعر بود. وي همچنين افزود: شعرهاي آذري بني‌مجيدي به كشورهاي همسايه‌ي آذري‌زبان كشيده شد و نامي دركرد. او از دبيران بزرگ عروض و قافيه‌ي كشور بود، كه به همراه اكبر اكسير از تأثيرگذاران بر شعر آستارا شد و توانست نسل جديد شعري آستارا را تشكيل دهد. نبود او به واقع مصداق اين شعر است: از شمار دو چشم يك تن كم / وز شمار خرد هزاران بيش. انتهاي پيام