عبدالعلي دستغيب گفت: نادر ابراهيمي نويسنده‌اي بود كه در دهه‌ي 40 احساس كرد بايد فرم و محتواي قديمي داستان را عوض كند. اين نويسنده و منتقد ادبي در پي درگذشت نادر ابراهيمي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: ابراهيمي از نويسندگاني بود كه در دهه‌ي 40 شروع به كار كرد؛ يعني دوره‌اي كه نويسندگاني مانند صادق هدايت، بزرگ علوي، صادق چوبك و كمي بعدتر جلال آل ‌احمد و سيمين دانشور كارهاي خوبي در زمينه‌ي داستان‌نويسي ارائه داده بودند. او در ادامه افزود: در دهه‌ي 40، هم در شعر و هم در قصه كوشش‌هايي به عمل آمد كه فرم و محتواي داستان‌نويسي را عوض كنند. كم‌كم نويسندگان ما با آثار ژان پل سارتر، آلبر كامو، ويليام فاكنر و ارنست همينگوي آشنا شده بودند و احساس مي‌كردند فرم داستان‌هاي محمدعلي جمالزاده، صادق هدايت و بزرگ علوي كمي قديمي به نظر مي‌رسد. يكي از نويسندگاني كه اين احساس را كرده بود و فرم تازه‌اي در نوشتن پديد آورد، ابراهيمي بود كه به شكل داستان‌هاي آمريكايي، داستان مي‌نوشت. دستغيب يادآور شد: در دهه‌ي 40، چند نفر كوشش‌هايي در تغيير فرم و محتواي داستاني به عمل آوردند، كه از ميان آن‌ها، غلامحسين ساعدي، بهرام صادقي، جمال ميرصادقي، احمد محمود، محمود دولت‌آبادي و نادر ابراهيمي شاخص‌ترند. ابراهيمي داستان‌هاي كوتاهي نوشت و چاپ كرد، كه حتا يكي از آن‌ها كه ماجراي حمله‌ي گرگي به يك ده است، مورد توجه نويسندگان قديمي‌تر از جمله جلال آل ‌احمد قرار گرفت. او همچنين يادآور شد: در دهه‌ي 40، ابراهيمي چند مجموعه‌ي داستان از جمله «مصابا و رؤياي گاجرات» و «انسان، جنايت و احتمال» نوشت، كه در اين داستان‌ها از وقايع روزانه‌ي آن سال‌ها الهام گرفته است. چند داستاني كه ابراهيمي در دهه‌ي 40 نوشت، تا حدودي تازگي داشت. بعد از آن، مدتي شروع به همكاري با تلويزيون كرد. مدتي به تركمن صحرا رفت و گزارش‌هايي تهيه كرد. رمان «آتش بدون دود» هم بعد به فيلم تبديل شد. در اين دوره شروع به كارهاي سفارشي كرد و كارهاي متفاوتي انجام داد، مانند: فيلم‌نامه‌نويسي، فيلم‌سازي، تحقيق در ادبيات معاصر و قديم و همچنين مطالبي براي كودكان، مانند: سريال «سفرهاي دور و دراز هامي و كامي» كه درواقع قصد اين برنامه بر آن بود كه ببينند كودكان زماني كه زير نظارت پدر و مادرشان نيستند، چگونه زندگي و عمل مي‌كنند. اين منتقد تصريح كرد: به هرحال، نادر ابراهيمي در تمام زمينه‌ها وارد شد و سفارش قبول مي‌كرد و كار نويسندگي او با كتاب «آتش بدون دود» تمام شد. او نويسنده‌اي بود كه مي‌بايست توجه خود را به قصه‌هاي كوتاه متمركز مي‌كرد؛ ولي متأسفانه به كارهاي سفارشي و روزنامه‌نگاري پرداخت و ديگر نتوانست از نظر فرم و محتوا كار تازه‌اي انجام دهد؛ در حالي‌كه بهرام صادقي در داستان كوتاه، فرم تازه‌اي به وجود آورد. دستغيب تصريح كرد: دوره‌ي اول داستان‌نويسي ابراهيمي با رمان «آتش بدون دود» تمام مي‌شود. اما دوره‌ي دوم نويسندگي او كه در دهه‌ي 60 شروع ‌شد، تا زماني‌كه در بستر بيماري افتاد و قادر به نوشتن نبود، شاخصه‌اي ندارد. كارهايش تبليغاتي، سفارشي و بدون ابداع هستند. درواقع، نادر ابراهيمي قصه‌نويس جوان در دوره‌ي دوم به يك نويسنده‌ي ژورناليستي تبديل شد. انتهاي پيام