مدير قطب علمي دانشکده‌ي ادبيات دانشگاه فردوسي گفت: اگر به شاهنامه تکيه کنيم، زبان، فرهنگ، مليت و هويت ملي و تاريخي گذشته و فرهنگ آينده‌ي خود را تضمين کرده‌ايم. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان، محمدجعفر ياحقي با بيان اين‌که فردوسي به عنوان يک شخصيت محوري در فرهنگ ايران مطرح بوده است، اظهار كرد: ميزان پرداختن به فردوسي در دوره‌هاي مختلف نوسان داشته و روي آوردن به شاهنامه در دهه‌هاي گذشته کم‌تر بوده است. او تصريح کرد: اخيراً به دلايل خاص فرهنگي و سياسي که در آن قرار گرفته‌ايم، ضرورت دارد فرهنگ خود را بهتر بشناسيم و از ارزش‌هاي آن پاسداري و به نسل آينده منتقل کنيم؛ زيرا نسل آينده در معرض فرهنگ بيروني قرار دارد و به شدت به يادآوري فرهنگ گذشته نيازمند است و فردوسي مي‌تواند در کانون اين يادآوري قرار گيرد. ياحقي خاطرنشان كرد: بزرگداشت فردوسي و تحقيقاتي که اخيراً در ايران شروع شده است و اهتمامي که بر چاپ‌هاي شاهنامه و برداشتن قصه‌هايي از شاهنامه و انتشار آن براي جوانان و نوجوانان مي‌شود، قدم فرخنده‌اي است که مي‌تواند تهاجم به فرهنگ ما را کم‌تر کند. او در ادامه افزود: يقيناً فردوسي از آن کساني است که نقش وسيع‌تري نسبت به بسياري از شاعران در فرهنگ ما دارد؛ هم بنيان‌هاي فکري و هم بنيان‌هاي زبان فارسي به شاهنامه متکي است. وي با بيان اين‌که مسأله‌ي مهم اين است که به شاهنامه به عنوان اثر حوزه‌يي و تاريخي نبايد نگاه کرد، بلکه بايد آن را تبديل به گنجينه‌ي بزرگي كرد که امروزه مي‌توان از آن بهره‌برداري کرد، گفت: از شاهنامه مي‌توان براي آفرينش‌هاي جديد، براي درآوردن حرف‌ها و طرح‌هاي جديد و تعاليم دل‌پسندي که مورد توجه جوانان و کودکان قرار گيرد، استفاده کرد. استاد دانشگاه فردوسي در ادامه اذعان كرد: اين کار امروز وظيفه‌ي همايش‌ها و بزرگداشت‌هاي مختلف است و ضرورت دارد استمرار پيدا کند تا به آن جايي که مي‌خواهيم، برسد. ياحقي گفت: در جهت معرفي کردن فردوسي به عنوان يکي از مفاخر ايران‌زمين به دنيا، تا به حال اقدام‌هاي چشمگيري انجام شده و هم‌اکنون ضرورت و اولويت‌هاي ديگري مطرح است. در حال حاضر، چاپ‌هاي خوبي از شاهنامه منتشر و به خارج از کشور فرستاده مي‌شود و هر هفته مقاله يا کتابي درباره‌ي شاهنامه نوشته مي‌شود. او با بيان اين‌که اين محققان و دانشمندان خارجي هستند که بر روي شاهنامه کار مي‌کنند، خاطرنشان كرد: دولت بايد دانشمنداني را که در اين زمينه کار مي‌کنند، تشويق و حمايت کند تا بتوان تجربيات را به ديگران منتقل کرد و ايران‌شناسي با کيفيت رويکرد به شاهنامه در کشورهاي اروپايي و آمريکايي رشد کند. انتهاي پيام