جمشيد مراديان باور دارد: كارهاي ژازه طباطبايي در عين اين‌كه حركت جامعه‌ي صنعتي جديد را با چرخ‌دنده‌ها نشان مي‌دهد، اما در عمق تمام آن‌ها، عاطفه را مي‌بينيم و تعلق كارهايش را كه جغرافياي شرق را نمايندگي مي‌كند.

اين هنرمند مجسمه‌ساز در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درپي درگذشت ژازه طباطبايي - شاعر آوانگارد قلمروهاي آهني - گفت: او از فارغ‌التحصيلان و هنرمندان مجسمه‌ساز كشور بود كه مدت زيادي با مادرش زيست و پس از مرگ او تنها زندگي مي‌كرد. در كارهاي هنري او انتقال عاطفه را مي‌توان ديد.

مراديان اضافه كرد: ژازه در عين اين‌كه با قطعات ماشين كار مي‌كرد و در مملكت ما اولين كسي است كه فلزي را كه قبلا در صنعت ديگري دگرديسه شده بود و تبديل به قطعه‌ي ديگري با اين قطعات مجسمه‌سازي مي‌كرد.

وي افزود: با اين‌كه ژازه در اسپانيا ساكن بود، ولي هميشه دلش در گرو سرزميني است كه شاهد تولدش بوده و باور داشته كه اگر مي‌خواهيم به غرب برسيم ‌آنقدر بايد به طرف شرق برويم تا از غرب سر دربياوريم.

مراديان همچنين به نمايشگاه‌هاي برگزارشده‌ي ژازه و جوايزي كه دريافت كرده در سراسر دنيا اشاره كرد و گفت: او به مجسمه‌سازي بسنده نمي‌كرد، نقاشي مي‌كرد و نمايشنامه و فيلمنامه هم مي‌نوشت؛ هنرمند تمام عياري به‌شمار مي‌رفت كه در عرصه‌هاي مختلف حسش را پرورش مي‌داد.

انتهاي پيام