رحيم معيني كرمانشاهي تأكيد كرد: مفاخر ما چهره‌هاي جهاني‌اند و همه بايد به جهان بروند؛ اما قبل از آن ايراني‌اند. اين شاعر و ترانه‌سرا در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي ادعاي كشورهاي ديگر درباره‌ي مالكيت مفاخر ايراني، گفت: اين انتساب‌ها مطمئنا به ما صدمه مي‌زنند. نظامي گنجوي را به خودشان منتسب مي‌دانند و اگر زورشان برسد مي‌گويند فردوسي هم مال ماست. متأسفانه فقط كشور ما تكه پاره نشده است، بلكه فرهنگ و ادبيات‌مان هم تكه پاره شده است. او در ادامه افزود: شخصيت‌هاي فرهنگي ما به زبان فارسي سخن گفته‌اند. شما يك خط شعر تركي از مولانا به من نشان دهيد. خب حالا اگر رفته قونيه و در آن جا دفن شده، دليل بر اين نيست كه اهل آن‌جا باشد. اين جفاي فرهنگي است كه به ما مي‌شود و بايد از هر طريق و در هر زمان و با هر زباني جلو اين تجاوزات فرهنگي را بگيريم. معيني تأكيد كرد: مملكت ما با اين زبان فاخر و با شخصيت‌هايي چون مولانا روي پا ايستاده است و حالا اگر قرار باشد هر كدام از اين‌ها را كشوري به خود منتسب بداند، چه مي‌شود؟! اين ترانه‌سرا يادآور شد: اين تجاوزات سياسي چرا به حوزه‌ي ادبيات و اخلاق رخنه مي‌كنند؟! ما حق نداريم اگر بتهوون آلماني آمد در ايران و فوت شد، بگوييم بتهوون ايراني است. معيني كرمانشاهي درباره‌ي استحاله شدن مفاخر فرهنگي ايران در كشورهاي ديگر، تصريح كرد: علت اين امر مشكلات زبان ماست. الآن زبان ما متأسفانه يك زبان منزوي و منطقه‌يي است و خب از سويي در سال‌هاي اخير، ايرانياني به دلايل مختلف به خارج رفته‌اند و اولين وظيفه‌ي آن‌ها، اين است كه اين زبان ملي را نگهداري كنند و زبان فارسي را از ياد نبرند. او در ادامه تصريح كرد: اين موقعيت خوبي است كه گروه كثيري از مملكت ما در خارج مي‌توانند زبان‌مان را در آن‌جا گسترش دهند. اگر اين‌هايي كه رفته‌اند به خارج، اين كار را نكنند، بزرگ‌ترين خيانت را به زبان و ادبيات ما كرده‌اند. اما چنان‌چه اين كار شود، آن‌گاه معلوم مي‌شود ادبيات ما در چه سطحي قرار دارد. اگر جهان ادبيات ما را مي‌شناخت، به هر خطي از مانده‌هاي ادبيات كهن ما يك جايزه‌ي نوبل مي‌داد. وي همچنين متذكر شد: ما زباني گوشه‌نشين و منزوي داريم و چوبش را ادبيات پرمايه‌ي ما مي‌خورد، چوبش را مولاناها مي‌خورند. ترجمه‌هايي از مولانا ديده‌ام كه خنده‌ام مي‌گيرد! معيني كرمانشاهي در پايان اظهار كرد: البته كه مفاخر فرهنگي ما چهره‌هاي جهاني‌اند، به شرط آن‌كه از وطن خودشان كنده نشوند. پاستور، ويكتور هوگو و آناتول فرانس چهره‌هاي جهاني‌اند؛ اما متعلق به فرانسه. مفاخر ما هم قبل از هر چيز ايراني‌اند. افتخار كشور ما اين است كه مولانا اهل بخارا و سمرقند است؛ بخارا و سمرقندي كه بعدا از دست ما برده‌اند و چون بخارا و سمرقند را برده‌اند، مولانا را هم برده‌اند، و چون شهر قفقاز را برده‌اند، نظامي را هم برده‌اند. انتهاي پيام