توفيق سبحاني معتقد است: ادعاي مالكيت مفاخر فرهنگي ايران از سوي كشورهاي ديگر به ما صدمه وارد مي‌كند. اين استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد:ضرورت دارد مسؤولان فرهنگي توجه كنند كه در تاريخ دنيا نظير ابن‌ سينا، مولانا و ديگر بزرگان ايراني انگشت‌شمارند و آن‌قدر فراوان نيستند كه هركس هرچه بخواهد، حراج كند. او در ادامه يادآور شد: ما در گذشته تا حدودي كوتاهي كرده‌ايم و در مقابل آن‌چه دايرة‌المعارف‌هاي 20، 30 سال پيش مي‌نوشتند، سكوت كرديم. اين پژوهشگر در ادامه افزود: چون ابن ‌سينا، ابوريحان و برخي ديگر از بزرگان فرهنگ ايران عمده‌ي آثار خود را به زبان عربي نوشته‌اند، اكنون عرب‌ها مدعي شده‌اند. همچنين مي‌بينيم مي‌آيند در مناطق مختلف و كتاب‌ها و نسخ خطي را خريداري مي‌كنند، تا كتابخانه درست كنند؛ براي اين‌كه بگويند ما هم هستيم. ما بايد از نظر تاريخي و اسناد همان‌طور كه شروع كرده‌ايم، نشان دهيم كه فرهنگ اين بزرگان مشخص است. سبحاني در ادامه تصريح كرد: البته ما در دوره‌اي كوتاهي كرديم؛ اما از سويي لازم نيست ديگران تأسف بورزند! و بزرگان و مفاخر فرهنگي ما را به خود منسوب كنند. در كشورهايي كه مدعي‌اند مولانا براي آن‌هاست، اگر زبانش را مي‌فهمند، براي آن‌ها! استاد دانشگاه تهران در ادامه خاطرنشان كرد: اين كشورها اين بزرگان را براي كسب اعتبار فرهنگي مي‌خواهند و آن‌ها از آن‌جايي كه در آن فرهنگ‌ها ريشه ندارند، سودي نمي‌رسانند. اما چنان‌چه ما كوتاهي كنيم، اين نوع رفتارها به ما ضرر مي‌زنند؛ بنابراين اين بزرگان حتا اگر با هياهو و جار و جنجال از آن آن‌ها باشند، از نظر معنوي و دروني چيزي از آن بزرگان ندارند. توفيق سبحاني متذكر شد: اين اعتقاد كه چون اين چهره‌ها جهاني‌اند، نسبت به ادعاهاي ديگران درباره‌ي آن‌ها حساسيت نداشته باشيم، ‌رويكرد قابل قبولي نيست. اگر كشور‌هاي مدعي، فرهنگ و زبان اين چهره‌هاي جهاني را متوجه مي‌شدند و چنان‌چه اين كشورها، زبان، فرهنگ و پيام مولانا را مي‌شناختند، به اين سخت‌كامي و تعصب دست نمي‌زدند و چون آن پيام را درنمي‌يابند، به ظاهر چسبيده‌اند. اين مولوي‌پژوه تأكيد كرد: ما در سرزمين‌مان انسان‌هاي درخشاني داريم و از سويي، كشورهاي ديگر چهره‌هاي بزرگ و جهاني ندارند و با تلسكوپ به‌دنبال افرادي مي‌گردند تا آن‌ها را بزرگ كنند. درواقع خداوند به ما عنايت كرده و آسمان كشور ما پر از ستاره‌هاي درخشان است، كه قدرشان را نمي‌دانيم. او همچنين درباره‌ي معرفي نشدن مفاخر ايراني از سوي كشورهاي ديگر، يادآور شد: استحاله‌ي مفاخر ايراني در سرزمين‌هاي ديگر نكته‌ي‌ مهمي است و ضرورت دارد، هويت اصلي مفاخر فرهنگي ايران‌زمين را احصا كنيم تا آن هويت دگرگون‌شده معلوم شود، تا بدانيم كدام اصل است و كدام فرع. ما در اين زمينه كوتاهي مي‌كنيم. آن‌ها آن نسخه‌ي برگردان و بدل را مي‌توانند بزرگ كنند؛ ولي ما آن اصل را داريم و نمي‌توانيم جلوه دهيم. بايد آن واقعيت را نشان دهيم كه مشخص شود كدام اصل و كدام بدل است. انتهاي پيام