عليرضا طبايي معتقد است: بزرگداشت و معرفي مفاخر فرهنگي، از سويي، مانع بهره‌برداري ديگران مي‌شود و از سويي، سبب ايجاد انگيزه در نخبگان. در حالي‌كه با معرفي نكردن بزرگان، انتظار مي‌رود بقيه‌ي مفاخرمان هم به سرنوشت مولانا دچار شوند. اين شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي واكنش نشان ندادن نسبت به انتساب مفاخر ايراني به ديگر كشورها و معرفي نادرست آن‌ها، گفت: هر قومي به افتخاراتش مي‌بالد و هر جامعه‌اي بايد به آن‌چه دارد، افتخار كند؛ بويژه نسل جوان را كه در حال بالندگي و شكل گرفتن است، تشويق و ترغيب كند تا آن‌ها هم در همان مسيري گام بردارند كه بزرگان آن قوم قدم برداشته‌اند. او در ادامه تأكيد كرد: اين خيلي طبيعي است كه از مشاهير خودمان و از مفاخر قومي خود در قلمروهاي هنري، فرهنگي، اقتصادي، پزشكي و ديگر حوزه‌ها تجليل كنيم و اگر اين كار را نكنيم، سبب دلسردي نخبگان مي‌شود. من نوعي اگر حس كنم در سرزمين خودم غريبم و جامعه و مسؤولان فرهنگي به من گوشه چشمي ندارند، برايم هيچ فرقي ندارد كجا زندگي كنم. درواقع انگيزه براي رفتن نخبگان به سرزمين‌هاي ديگر، اين است كه جايي بروند كه ارج آن‌ها را بيش‌تر به‌جا بياورند. طبايي همچنين درباره‌ي اين‌كه چنان‌چه به معرفي و شناساندن درست ميراث فرهنگي خود اقدام نكنيم، آيا ديگران هويت آن‌ها را به‌شكل نادرست به جهان معرفي نخواهند كرد، اظهار كرد: مطمئنا ديگران بزرگان فرهنگي ما را تخريب‌شده معرفي مي‌كنند. درواقع هر جامعه‌اي دوست دارد فرهنگ‌هاي ديگر و شخصيت‌هاي ديگر فرهنگ‌ها را در خودش مستحيل كند و به‌صورتي كه مورد علاقه‌ي خودش است، آن‌ها را در معرض قضاوت جامعه‌ي جهاني قرار دهد. او در ادامه يادآور شد: وقتي ما بزرگاني چون مولوي، ابن سينا، رودكي و شخصيت‌هاي ديگري را كه به‌حد بسيار بالايي در فرهنگ و پيشينه‌ي ما وجود دارند، آن‌گونه كه شايسته و بايسته است، مورد ستايش، بزرگداشت و معرفي قرار ندهيم، فرهنگ‌هاي ديگر بويژه سياست‌هاي ديگر، آن‌ها را به‌صورت دلخواه خودشان مي‌سازند. درواقع به دلخواه خود، شخصيت ديگري از مفاخر فرهنگي ما مي‌سازند. ماهيت آن‌ها را تغيير مي‌دهند، آن را منعكس مي‌كنند و به نفع خودشان، مورد بهره‌برداري قرار مي‌دهند؛ به‌همين دليل، اگر در اين زمينه بي‌تفاوت عمل كنيم و توجه لازم را لحاظ نكنيم، در درازمدت دچار گسست فرهنگي خواهيم شد. همچنين علاوه بر اين‌كه به فرار مغزها و هجرت نخبگان دامن مي‌زنيم، انگيزه‌اي براي گسست فرهنگي در جامعه‌ي خود به‌وجود مي‌آوريم. عليرضا طبايي در پايان تصريح كرد: ضرورت دارد مسؤولان و كارگزاران فرهنگي در آن واحد از دو ديدگاه فعال باشند؛ يكي بزرگداشت مفاخر گذشته‌ي ما، تا مورد بهره‌برداري ديگران قرار نگيرند، ديگر توجه به نخبگان و هنرمندان و شخصيت‌هاي شاخص معاصر، وگرنه همان بلايي كه بر سر رودكي، ابن سينا و مولانا آمد، همان سرنوشت در انتظار بقيه‌ي مفاخر ماست و هيچ بعيد نيست كه در آينده دامن‌گير معاصران هم شود. انتهاي پيام