• سه‌شنبه / ۱ آبان ۱۳۸۶ / ۱۰:۰۹
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 8608-03740.62723

پگاه احمدي: نام‌گرايي بزرگ‌ترين مشكل جايزه‌هاي شعر است

پگاه احمدي:
نام‌گرايي بزرگ‌ترين مشكل جايزه‌هاي شعر است
پگاه احمدي معتقد است: كم‌ترين نتيجه‌ي برگزاري جايزه‌هاي ادبي، افزايش روحيه‌ي رقابت در نسل جديد ادبيات و ايجاد انگيزه براي كتاب و كتاب‌خواني و فعاليت‌هاي ادبي است. اين شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين‌كه داوري‌ها در اين جشنواره‌ها اذهان عمومي را به‌سمت ادبيات امروز مي‌كشند، گفت: اين جشنواره‌ها بر تيراژ كتاب تأثير بسياري مي‌گذارند. براي نمونه كتابي كه عنوان برنده را با خود دارد، طبيعتا توجه بيش‌تري را جلب مي‌كند و ميزان فروشش نيز افزايش مي‌يابد، كه همين امر به فرهنگ كتاب و كتاب‌خواني كمك بسياري مي‌كند. داور سومين دوره‌ي شعر والس و نخستين دوره‌ي جايزه‌ي پيام‌آوران صلح و دوستي در بخش شعر بر اين‌كه نفس وجود برگزاري اين جشنواره‌ها بهتر از نبود آن‌هاست، تأكيد و اظهار كرد: برگزاري اين جايزه‌ها حركتي در راستاي آگاهي‌رساني، افزايش رقابت سالم و معطوف كردن توجه مخاطبان به مسأله‌ي ادبيات امروز است. احمدي با اشاره به اين‌كه در اين جشنواره‌ها هيچ داوري‌اي مطلق و نماينده‌ي كل آرا نيست، اظهار كرد: داوري‌ها به ميزان مشخصي از آرا مبتني‌اند و درواقع نتيجه‌اي كه از قضاوت اين هيأت داوري حاصل مي‌شود، بر اساس همفكري و تعامل و معيارهاي زيبايي‌شناسي تعداد محدودي از افراد است. البته در همه‌ي داوري‌ها و جشنواره‌ها اين مسأله وجود دارد و از آن گريزي نيست. هرچند افرادي كه در امور اجرايي جشنواره‌هاي ادبي هستند، سعي مي‌كنند در انتخاب هيأت داوران منصفانه عمل كنند. تلاش مي‌كنند تا داوراني را از طيف‌ها و نسل‌هاي مختلف با سليقه‌ها و تجربه‌هاي زيبايي‌شناسانه‌ي متفاوت انتخاب كنند، تا انصاف و عدالت رعايت شود. او درباره‌ي نقاط ضعف اين جايزه‌ها نيز گفت: متأسفانه چون تعداد افراد انتخابي بسيار محدود و گاهي رقابت‌ها تنگاتنگ است، ناخودآگاه عده‌اي با اختلاف امتياز بسيار كم و با وجود ارزشمند بودن آثارشان، ناديده گرفته مي‌شوند. البته اين موضوع به رأي داوران بستگي دارد. اين شاعر همچنين برگزاري جايزه‌هاي ادبي را بسيار فراگروهي دانست و افزود: بيش‌تر جوايزي كه در سال‌هاي اخير، چه در حوزه‌ي شعر و چه در حوزه‌ي داستان، برگزار شده‌اند، به‌صورت فراخوان و در روزنامه‌هاي كثير‌الانتشار منتشر شده و به اطلاع عموم رسيده‌اند، تا همه‌ي افراد تهراني و شهرستاني بتوانند آثارشان را آزادانه ارسال كنند؛ بنابراين هيچ تعلقي به گروه و افرادي خاص در اين جشنواره‌ها ديده نمي‌شود. او تصريح كرد: در بسياري از جوايز و بويژه در حوزه‌ي ادبيات داستاني شاهد مطرح شدن چهره‌هاي جديدي بوده‌ايم كه يكي از اهداف مهم اين جشنواره‌ها نيز شناسايي چهره‌ها و استعدادهاي جديد است و در بسياري مواقع در اين جشنواره‌ها چهره‌هايي معرفي مي‌شوند كه مخاطبان شعر با چهره‌ و آثار اين افراد هيچ آشنايي نداشته‌اند؛ چرا كه ملاك انتخاب، قوت‌ها و توانمندي‌هاي اثر است. پگاه احمدي نبود امكانات را از مشكلات اساسي در برگزاري اين جايزه‌ها دانست و گفت: بيش‌تر اين جوايز به‌صورت خودجوش‌اند؛ بنابراين بخش عمده‌ا‌ي از نهادهاي برگزاركننده‌ي آن‌ها از بودجه‌ي مناسبي برخوردار نيستند تا بتوانند زحمات برندگان و هيأت داوران را جبران كنند و طبيعي است كه تقويت جنبه‌ي مالي بر كل قضايا تأثيرگذار است. او با بيان اين‌كه انتخاب هيأت داوران بايد از طيف‌هاي گوناگون با سلايق مختلف صورت گيرد، اظهار كرد: اگر داوري تنها به تيم خاصي با سليقه و رأي يكسان تعليق بگيرد، اين داوري يك‌سويه و براساس نوعي سليقه‌ي زيبايي‌شناسانه خواهد بود؛ اما اگر داوران از حوزه‌هاي مختلف با رده‌هاي سني و گرايش‌هاي شعري و داستاني متفاوت انتخاب شوند، طبيعي است كه داوري عادلانه‌تر و متكثرتر برگزار مي‌شود. اين شاعر همچنين به نقش اطلاع‌رساني رسانه‌ها در برگزاري اين جشنواره‌ها اشاره كرد و گفت: مطبوعات و رسانه‌ها نيز بايد از زمان اعلام فراخوان تا برگزاري اين جشنواره‌ها، اخبار را به‌خوبي پوشش دهند، تا اين جشنواره‌ها بتوانند جاي خود را در جامعه باز كنند. او در عين حال با انتقاد از برخي جوايز ادبي بيان كرد: در برخي از اين جوايز مي‌بينيم كه هيأت مسؤول خواندن و بررسي آثار معمولا افرادي تكراري و با سليقه‌هاي يكسان هستند و در واقع تفاوت و تكثر آرا وجود ندارد و طبيعي است كه نتايج يكسان و مشابه مي‌شوند. بهتر است داوران در جوايزي كه هر ساله برگزار مي‌شود، به‌صورت چرخشي و متفاوت باشند تا اين جريان به امري دكوري و فرماليته تبديل نشود. اين شاعر همچنين گفت: به‌علت اعمال سليقه‌ي گروه‌هاي خاص و موضع‌گيري آنان در حوزه‌ي ادبيات داستاني و شعر، بيش‌تر اين جشنواره‌ها تا كنون نتوانسته‌اند سليقه‌هاي متكثر را پوشش دهند، و هيأت داوران بي‌طرفي داشته باشند و براساس توجه به متن و اثر قضاوت كنند. احمدي نام‌گرايي را بزرگ‌ترين مشكل اين جايزه‌ها دانست و گفت: در بسياري مواقع به‌جاي توجه به متن، به نام توجه مي‌شود؛ در حالي‌كه در شهرستان‌ها افراد گم‌نام بسياري در حوزه‌ي شعر فعاليت‌هاي بسيار ارزنده‌اي انجام مي‌دهند. انتهاي پيام
  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha